Η εορτή της Αγίας Παρασκευής της Αθληφόρου στη Βέροια

Το διήμερο 25 και 26 Ιουλίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας η μνήμη της Αγίας Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής της Αθληφόρου.

Την παραμονή της εορτής το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ναό της Αγίας Παρασκευής Κορυφής.

Ανήμερα της εορτής το πρωί ο Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Κοπανού.

Ο Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά τον Εσπερινό ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τίς ἐξισχύσει εἰπεῖν τῶν σῶν πό­νων τά ἔ­πα­θλα … ὑπομονήν τε καί τήν πραότητα, ἥν ἐνε­δείξω σεμνή ὡς ἄσαρ­κος;» διερωτᾶται ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος, ἀπευθυ­νό­­με­νος πρός τήν ἑορ­ταζομένη ἁγία μεγαλο­μάρ­τυρα Πα­­ρασκευή.

Καί ἐρωτᾶ, για­τί αἰ­σθά­­νεται τήν ἀδυναμία του νά περι­γρά­ψει τά πολλά καί πολυώδυνα μαρτύρια της.

Αἰσθά­νε­ται ὅτι εἶναι ἀδύνα­μος νά μιλή­σει γιά τήν ὑπομονή καί τήν πραό­τητα μέ τήν ὁποία ἀντι­μετώ­πι­σε ἡ ἁγία τά βα­σανιστή­ρια στά ὁ­ποῖα τήν ὑπέ­βαλαν οἱ διῶ­κτες της.

Αἰ­σθάνεται ὅμως ὅτι εἶναι ἀδύ­­ναμος καί νά περιγράψει τά ἔπαθλα μέ τά ὁποῖα τήν περικό­σμη­σε ὁ ἀ­γω­­νοθέτης καί ἀθλο­θέ­της Θεός γιά τήν ἀν­δρεία καί τή γεν­ναιό­τητά της ἀλλά καί γιά τήν ἀκλόνητη ἐμ­μο­νή της στήν πίστη καί τήν ἀγάπη του.

Ὁ Χριστός δέν ὑποσχέθηκε πο­­τέ στούς μαθητές του ἄνεση καί ἀνά­παυση στήν ἐπίγεια ζωή τους.

Δέν ὑποσχέθηκε ποτέ μία ζωή κατά τήν ὁποία ὅσοι τόν πίστευαν καί τόν ἀκολουθοῦσαν θά ἀπο­λάμβαναν τήν τιμή καί τή δόξα τῶν ἀν­θρώ­πων, μιά ζωή στήν ὁ­ποία δέν θά συναν­τοῦ­σαν προβλήματα καί δυ­­σκολίες, θλίψεις καί τα­λαιπωρίες.

Τούς ὑπο­σχέθηκε μία ζωή σάν τή δική του, μία ζωή πού δέν ἦταν ἀπαλ­λαγμένη ἀπό λύπες, διωγ­μούς καί ταλαιπωρίες.

Τούς προ­ει­δοποίησε λέγον­τάς τους ὅτι «εἰ ἐμέ ἐδί­ω­ξαν καί ὑμᾶς διώ­ξου­σι», ἀλλά καί τούς ἐνε­θάρρυνε μέ τή δια­βε­βαί­­ωσή του ὅτι «ἐν τῷ κό­σμῳ θλῖ­ψιν ἕξετε, ἀλ­λά θαρσεῖτε, ἐγώ νε­νί­κηκα τόν κόσμον».

Καί ὅλα αὐτά, τά ὁποῖα προεῖπε καί τά ὁποῖα ὑποσχέθηκε ὁ Χριστός στούς μαθητές του, τά βλέπουμε νά πραγματο­ποι­οῦνται στή ζωή τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Τά βλέπουμε νά πραγματοποιοῦνται καί στή ζωή τῆς ἑορτα­ζο­μέ­νης ἁγί­ας μεγα­λο­μάρτυρος Παρα­σκευ­ῆς.

Παρά τήν ἀριστο­κρα­τική καταγω­γή της ἡ ἁγία δέν ἔζησε μία ζωή ἀνέ­σεως καί τρυφῆς, γιατί προτί­μησε ἀντί τῆς χα­ρᾶς τοῦ κόσμου, τή χαρά τοῦ Χριστοῦ, ἀν­τί τῆς δόξης τῶν ἀν­θρώ­πων, τή δόξα τοῦ οὐ­­ρα­νοῦ.

Χριστιανή ἀπό βρέ­φους, ἀφοσιώ­θηκε στόν Χριστό καί στή δια­κονία τῶν ἀδελ­φῶν του. Στρα­τεύθηκε τήν καλή στρατεία τῆς πί­στεως καί τοῦ πνευ­μα­τικοῦ ἀγῶ­νος χωρίς νά ἐνδιαφερθεῖ γιά τίς προκλήσεις τοῦ κό­σμου.

Προσηλω­μένη στόν στόχο της καί στήν ἀγά­πη τοῦ Χρι­στοῦ θεώρησε καί αὐτή, μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο, τά πάντα σκύ­βα­λα προκειμένου νά κερ­δίσει τόν Χριστό. Καί ἀκόμη θεώ­ρησε ἀσή­μα­ν­τα τά παθήματα «τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλ­λου­σαν δόξαν ἀπο­καλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς».

Καί παρότι τά βασα­νι­στήρια στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλαν ἦταν ἐξόχως ὀδυ­νηρά, ἡ ἁγία Παρα­σκευή τά ἀντιμετώπισε μέ ὑπομονή καί πρα­ό­­­τη­τα· τά ἀντιμετώπισε μέ καρτε­ρία καί ἐλπίδα, προσβλέπο­ντας στή δια­βεβαίωση τοῦ Χρι­στοῦ ὅτι «ἐν τῇ ὑπο­μο­νῇ ὑμῶν κτήσα­σθε τάς ψυχάς ὑμῶν».

Καί ἔτσι ἀξι­ώθηκε τοῦ μαρτυ­ρι­κοῦ στε­φά­νου καί τῆς βα­σιλείας τῶν οὐρα­νῶν ἀλλά καί τῆς χά­ριτος τῶν θαυ­μά­των καί τῶν ἰάσεων.

Ὅμως δέν εἶ­ναι λίγες οἱ φορές κατά τίς ὁποῖες ἀντιμε­τω­πί­ζουμε καί ἐμεῖς δοκιμα­σίες καί προ­βλή­ματα, θλίψεις καί ταλαιπω­ρίες στή ζωή μας, ὅπως καί τώρα ἀντιμετω­πί­ζουμε ὅλοι τόν μεγάλο πειρασμό τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ.

Καί συχνά δυσα­να­­σχετοῦμε, ἀπο­γοη­τευ­­όμεθα, ἀπελπι­ζό­με­θα καί δέν ξέρουμε πῶς νά τά ἀντιμε­τω­πί­σουμε. Ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι ὅλα αὐ­τά εἶναι φυσικά καί ἀνα­μενόμενα στή ζωή μας, καί συγχρόνως εἶ­ναι προ­σωρινά καί πα­ρο­­δικά.

Καί ἐάν συγ­κρί­νουμε τή ζωή μας μέ τή ζωή τῶν ἁγίων καί τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἐάν συγ­κρί­νου­με τή ζωή μας μέ τή ζωή τῆς ἁγίας Παρα­σκευ­ῆς, τότε ὄχι μόνο θά δια­πιστώσουμε ὅτι ὅσα ἀντιμετω­πί­ζουμε καί ὑποφέρουμε ἐμεῖς, ὅσο δυσάρεστα καί ὀδυ­νηρά καί ἐάν μᾶς φαί­νονται, δέν συγκρί­νο­ν­ται μέ ὅσα ὑπέμει­ναν οἱ ἅγιοι, ἀλλά ἐπιπλέον θά διδαχθοῦμε καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά πρέπει νά τά ἀντιμε­τω­πίζουμε.

Καί αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ὑπο­μονή καί τήν πραό­τη­τα, τήν ὁποία ἔδειξε καί γιά τήν ὁποία τι­μᾶ­ται ἡ ἑορταζο­μένη ἁγία Παρασκευή.

Ἄς ἀντιμετωπίζουμε, λοιπόν, τά προβλήματα τῆς ζω­ῆς μας, τίς ἀσθένειες καί τούς πόνους, τούς πει­­ρα­σμούς καί τήν κα­κία τῶν ἀν­θρώπων, ἀλλά καί τήν πανδημία ὡς φυ­σικά καί ἀναμενό­μενα γιά τή ζωή μας, ὅπως μᾶς προειδοποί­η­σε ὁ ἴδι­ος ὁ Χριστός.

Ἄς τά ἀν­τιμε­τω­πίζουμε ὡς τίς δοκιμασίες ἐκεῖνες πού θά μᾶς βοη­θήσουν νά ἰσχυρο­ποιήσουμε τήν ἐλ­πίδα μας καί τήν πί­στη μας στόν Χριστό.

Ἄς τά ἀντι­μετωπίσουμε ὡς τίς πνευματικές ἐκεῖ­νες ἀσκήσεις πού μποροῦν νά μᾶς βοη­θή­σουν νά αὐξήσουμε τήν ὑπομο­νή μας.

Ἄς τά ὑπο­μεί­νουμε μέ καρ­τε­ρία καί πραότητα, ὅ­πως ἡ ἁγία Παρα­σκευή, γιά νά κερ­δί­σουμε καί ἐμεῖς μέ τήν ὑπομονή μας τή σω­­τη­ρία μας καί νά ἀξιω­θοῦ­με καί τῆς αἰω­νίου ζωῆς πού ὑπόσχε­ται ὁ Χριστός στούς ἀγα­πῶ­ν­τες αὐτόν καί τήν ὁ­ποία χαίρεται καί ἀπο­λαμ­βάνει καί ἡ ἑορ­τα­ζο­μένη ἁγία Παρασκευή.

O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καί ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλος πο­λύς καί συνέ­θλι­βον αὐτόν».

Μιά συνηθισμένη σκηνή ἀπό τή δημόσια ζωή τοῦ Χριστοῦ μᾶς πε­ριέ­γραψε ἡ σημερινή εὐαγγελική πε­ρικοπή.

Κό­σμος πολύς συνω­θεῖτο γύρω ἀπό τόν Χριστό, ἄλλοι γιά νά τόν δοῦν, ἄλλοι γιά νά ἀκού­σουν τόν λόγο του, ἄλλοι γιά νά αἰ­σθαν­θοῦν τό ἄγγιγμα τῆς χά­ριτός του καί νά δε­χθοῦν τή θε­ρα­πεία καί τήν ἴαση τῶν ἀσθε­νειῶν τους.

Καί μαζί μέ αὐ­τούς πού συ­νωθοῦντο, βρι­­σκόταν καί ἀρκετοί ψυχροί καί ἀδι­ά­φοροι ἄνθρωποι, πού ζητοῦ­σαν εὐκαιρία γιά νά εἰρω­νευθοῦν τόν Ἰη­σοῦ ἤ νά τοῦ θέ­σουν κάποια ἐρώτηση γιά νά τόν φέ­ρουν, ὅπως νόμιζαν, σέ δύσκολη θέση, γιά νά τόν ἐκθέσουν ἤ καί νά τόν κα­τη­γο­ρήσουν.

Καί ἐνῶ κά­ποιοι διαμαρ­τύ­ρο­νται γιά τόν συ­νω­στισμό καί τήν ἀνα­τα­ραχή πού παρατη­ρεῖ­ται γύρω ἀπό τόν Χρι­στό, ἄλλοι φεύγουν ἔχον­τας λάβει αὐτό πού ζητοῦ­σαν, ἔχο­ντας λάβει καί τόν ἔπαινο τῆς πί­στεώς τους ἀπό τόν Ἰησοῦ, ὅπως ἡ αἱ­μορ­ρο­οῦσα γυ­ναίκα τοῦ ση­με­ρινοῦ εὐ­αγγελικοῦ ἀνα­­γνώσματος.

Σκηνές σάν καί αὐτή πού περιέ­γραψε σήμερα ὁ εὐαγγελιστής Μάρ­­κος ζοῦμε καί ἐμεῖς συχνά, γιατί καί στίς ἡμέρες μας ὁ κό­σμος γεμίζει τούς ἱε­ρούς ναούς, συνω­θεῖ­ται στίς ἱερές πανη­γύ­ρεις τῶν ἁγίων τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, συνω­θεῖ­ται γιά νά προσκυνήσει τά ἱερά λείψανά τους καί νά ἀσπασθεῖ τίς θαυ­ματουργές εἰκό­νες τους, ὅπως καί τότε.

Οἱ περισσότεροι κινού­με­νοι ἀπό εὐ­λά­βεια καί πίστη, ἀλλά καί κάποιοι ἀπό συνή­θεια ἤ καί ἀπό πε­ριέρ­γεια. Ἄλλοι γιά νά ζη­τή­σουν τή χάρη, τήν εὐ­λογία καί τήν ἴαση, καί ἄλλοι ἀδιά­φο­ροι, μέ κριτική διά­θεση ἤ καί μέ κάποια ἀμφι­βο­λία γιά ὅσα τελεσιουρ­γοῦ­ν­ται μέσα στόν ναό τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως, ὅπως τότε ἔτσι καί τώρα, ὁ Χριστός δέν διώχνει κανένα ἀπό κοντά του, δέν διαμαρτύρεται γιά τούς περιέργους ἤ τούς ἀδιαφό­ρους, οὔτε ἀκόμη γιά ὅσους πλη­σιά­ζουν μέ εἰρωνική ἤ κριτική διά­θε­ση, ἀλλά δίδει στόν καθένα ἀνά­λο­γα μέ τήν πίστη του, καί ἐκπλη­ρώ­νει διά τῶν ἁγίων του τά αἰ­τή­ματα ὅσων τούς εὐλα­βοῦνται καί προσ­τρέ­χουν στή χάρη τους καί τιμοῦν τίς ἱερές μνῆμες τους καί ἑορ­τά­ζουν τίς πανηγύρεις τους.

Αὐτό συμβαίνει καί σή­­μερα πού ἑορτάζουμε τήν ἱερά μνήμη τῆς ἁγίας μεγαλομάρ­τυ­­ρος καί ἀθλη­­φό­ρου Πα­ρασκευῆς, τῆς προ­στά­τι­δος τῆς ἐνορίας σας, στόν πε­ρι­καλ­λῆ αὐτόν ἱερό ναό της.

Ὅλοι ἤλ­θαμε νά τιμήσουμε αὐτή τή νεαρή γυναίκα, ἡ ὁποία, ἐνῶ θά μποροῦσε νά ζήσει μία πλούσια καί ἄνετη ζωή καί νά ἀπολαύσει τά ἀγαθά πού διέθετε χάρη στήν ἀρχοντική της καταγωγή, ἐκείνη ἐπέλεξε τή στενή καί τεθλιμμένη ὁδό τῆς πίστεως στόν Χριστό, γιατί γνώριζε ὅτι εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδη­γεῖ στήν ἀληθινή ζωή.

Ἐπέλεξε νά πιστεύει καί νά λατρεύει τόν ἀλη­θινό καί ζῶντα Θεό, ἀντί νά λα­τρεύει τά ψεύτικα εἴδωλα, ἄν καί γνώριζε ὅτι ἔρχεται ἔτσι σέ ἀντί­θε­ση μέ τούς νό­μους καί τίς διατα­γές τοῦ αὐτοκρά­τορα.

Ἐπέλε­ξε νά ἀφιε­­ρώσει τήν ψυχή της καί τή ζωή της στόν Χρι­στό καί νά τόν λα­τρεύει «ἐν πνεύ­ματι καί ἀλη­θείᾳ», ἔστω καί ἄν γνώριζε ὅτι ἡ ἄρνησή της νά θυσιάσει στά εἴδω­λα θά εἶχε ὡς συνέπεια τή θυσία τῆς ζωῆς της καί ὡς κατάληξη τό μαρτύ­ριό της.

Ὅμως οὔτε δίστασε οὔτε δειλίασε οὔτε δέχθηκε νά χωρισθεῖ ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά προτίμη­σε νά θυσιάσει τά πάντα γιά νά μεί­νει ἑνωμένη μαζί του καί νά ἀπο­λαύσει ἀντί τῶν προσκαίρων τά μό­νιμα καί αἰώνια ἀγαθά, τά ὁποῖα ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά ὅσους τόν ἀγαποῦν.

Ἔμεινε πιστή μέχρι τέλους καί δέν ἔλαβε μόνο τόν στέ­φανο τοῦ μαρτυρίου ἀλλά καί τήν πλουσιόδωρη χάρη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία μεταδίδει στούς ἀνθρώπους, πού τιμοῦν τή μνήμη της καί ἀσπά­ζονται μέ πίστη καί εὐλάβεια τήν ἱερά εἰκόνα της καί τά θαυμα­τουρ­γά ἱερά λείψανα της καί τῆς ἐμπι­στεύονται τά αἰτήματα καί τίς ἐλπίδες τους.

Ὅσοι, λοιπόν, ἤλθαμε μέ εὐλά­βεια καί πί­στη γιά νά τιμήσουμε τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα καί ἀθλη­φόρο Παρασκευή, ἄς μήν διστάσουμε νά ἐμπιστευθοῦμε τά αἰ­τήματα μας στή χάρη της. Ἄς μήν διστάσουμε νά τήν παρακαλέσουμε νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειες τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας, καί ἰδιαιτέρως νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τή φοβερή πανδημία τοῦ κο­ρω­νοϊ­οῦ πού μαστίζει τόν κόσμο μας.

Ἄς μήν διστάσουμε νά τήν ἱκετεύσου­με νά ἀνοίξει τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, γιά νά βλέπουμε ποῦ βαδίζου­με στή ζωή μας καί νά μᾶς αὐξήσει τήν πίστη καί τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό γιά νά μήν παρασυρό­μεθα ἀπό τήν ἀγάπη τῶν ἐπιγείων καί φθαρτῶν, ἀλλά νά ἀκολου­θοῦ­με κι ἐμεῖς, ὅπως καί ἐκείνη, τόν Χριστό καί νά καταστοῦμε κληρο­νόμοι τῆς οὐρανίου βασιλείας του, στήν ὁποία καί ἐκείνη εὐφραίνεται ἀναμένοντας ὅλους μας.

Εἶναι μία ἰδιαίτερη εὐκαιρία, ἀκούοντας τή φωνή τῆς Ἐκκλησίας, ἀκούοντας τή φωνή τῶν εἰδικῶν ἰατρῶν καί ἐπιστημόνων, νά μήν ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας ἐκτεθειμένο στόν κίνδυνο πού ὅλοι ζοῦμε ἐδῶ καί δύο χρόνια καί βλέπουμε πόσοι ἀδελφοί μας, πόσοι δικοί μας ἄνθρωποι ἔφυγαν ἀπό αὐτή τή ζωή. Καί δέν ξέρουμε καμιά φορά ἄν φεύγουν καί ἀπροετοίμαστοι, διότι φεύγουν τελείως ἐγκαταλελειμμένοι καί μόνοι.

Ἄς φροντίσουμε ἐγκαίρως, ζητώντας πρωτίστως τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ζητώντας τή χάρη τῆς ἁγίας Παρασκευῆς σήμερα, καί αὔριο τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος πού εἶναι εἰδικός ἰατρός, νά μᾶς θεραπεύσει. Ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα νά θεραπεύσει τό μυαλό μας, νά μήν εἴμεθα ἀντίθετοι στή φωνή τῆς Ἐκκλησίας, στή φωνή τῶν εἰδικῶν, καί νά κάνουμε ὅλα τά πρέποντα γιά νά ἀποφύγουμε τόν κίνδυνο.

Εἴθε ἡ χάρη τῆς ἁγίας Παρασκευῆς νά εἶναι μαζί μας. Θεραπεύει τά μάτια, ἀλλά νά μᾶς θεραπεύσει καί τά πνευματικά μάτια πέρα ἀπό τά σαρκικά, γιά νά μπορέσουμε νά δοῦμε τόν κίνδυνο πού ἔχουμε μπροστά μας.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ