Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Μόλις εμφανίσθηκε ο κορωνοϊός και άρχισε να θερίζει τους ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, η σκέψη και η αγωνία όλων μας ήταν στα εμβόλια, τα οποία σε όλες τις περιπτώσεις προηγουμένων επιδημιών απεδείχθησαν σωτήρια για την ανθρωπότητα. Μπορούμε ναθυμηθούμε εδώ π.χ. τα εμβόλια για την φυματίωση και για την γρίππη. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην τελευταία, η οποία εξακολουθεί να ταλαιπωρεί ακόμη με τις διάφορες μορφές της τις ανθρώπινες κοινωνίες τις χειμερινές ιδίως περιόδους. Ουδέποτε διανοήθηκε κανείς να αμφισβητήσει την χρησιμότητα αυτών των εμβολίων για την προστασία της δημόσιας υγείας ή – ακόμη χειρότερο – να μαζέψει και άλλους αντιτιθέμενους στα εμβόλια αυτά και να οργανωθούν όλοι μαζί σε ένα αντεμβολιαστικό κίνημα. Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι όλοι έσπευδαν να εμβολιασθούν ανεπιφύλακτα με τα αντίστοιχα εμβόλια. Αρνητές λ.χ. του εμβολίου της γρίππης υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Η αρνητική στάση τους όμως απέναντι στο εμβόλιο αυτό εκδηλώνονταν σε ατομική βάση. Απλά δεν πήγαιναν να το κάνουν το Φθινόπωρο, που συνήθως γίνεται το εμβόλιο της γρίππης αποδεχόμενοι τους κινδύνους επιπλοκής σε περίπτωση που ο σχετικός ιός τούς προσέβαλε τον χειμώνα. Και κάπου εκεί τελείωνε η ιστορία με τους μεμονωμένους αρνητές του εμβολίου της γρίππης.
Αλλιώς έχει το πράγμα με τον κορωνοϊό και τα εμβόλια που παρασκεύασαν σε χρόνο ρεκόρ οι διάφορες φαρμακευτικές εταιρίες, για να ανακόψουν την θανατηφόρο προέλασή του σε όλον τον κόσμο. Τα εμβόλια αυτά, αντί να τα υποδεχθούμε όλοι, ως συνήθως, με αίσθημα ανακούφισης, τα αντιμετωπίσαμε με σκεπτικισμό και με επιφυλάξεις αφήνοντας την σχετική συζήτηση να διχάσει βαθειά τους πολίτες χωρίζοντας αυτούς σε δυο «στρατόπεδα»: Στους υποστηρικτές και στους αρνητές των εμβολίων. Στην διαμόρφωση αυτής της εικόνας συνέβαλαν πολλοί παράγοντες, πρωτίστως όμως οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που αναπτύχθηκαν αμέσως μετά την ξαφνική εμφάνιση του ιού. Σύμφωνα με την βασικότερη από τις θεωρίες αυτές, κάποιοι καλλιέργησαν τον κορωνοϊό σε ορισμένα εργαστήρια και τον απελευθέρωσαν στην φύση με απώτερο σκοπό να μειωθείδια της θανατηφόρου δράσης του εν λόγω ιού τουλάχιστον στο μισό ο πληθυσμός της γης. Συναφείς προς αυτήν την θεωρία είναι πολλές άλλες θεωρίες συνωμοσίες που σχετίζονται με τα ίδια τα εμβόλια. Κάποιοι θεωρούν ότι τα εμβόλια τα έφτιαξαν οι ίδιοι ή συνεργαζόμενοι με αυτούς μηχανισμοί που παρήγαγαν τον κορωνοϊό, ώστε, εάν δεν ευωδοθεί ο σκοπός της δραστικής μείωσης του πληθυσμού της γης από τον κορωνοϊο, να επιτευχθεί αυτό δια των εμβολίων, τα οποία, όταν δεν σκοτώνουν άμεσα από τις σχετικές παρενέργειες τους εμβολιασθέντες, να τους οδηγούν βραχυπρόθεσμα στον θάνατο μέσα από διάφορες επιπλοκές που είναι προγραμματισμένο να επιφέρουν στον ανθρώπινο οργανισμό. Έτσι, σύμφωνα με αυτή την θεωρία συνωμοσίας, τα εμβόλια, αντί για «θώρακας» προστασίας των πολιτών από τον κορωνοϊό, λειτουργούν τελικά ως υπεράνω πάσης υποψίας «μάχαιρα» στην καρδιά του κάθε αφελούς, που τα εμπιστεύεται. Συνωμοσιολογικό χαρακτήρα έχουν ασφαλώς και οι θωρίες που άλλοτε βλέπουν παρέμβαση δια των συγκεκριμένων εμβολίων στο DNA των ανθρώπων και άλλοτε μιλούν για «τσιπάρισμα» των πολιτών μέσα από τα σχετικά εμβόλια, ώστε οι πολίτες να είναι άβουλα όντα στα χέρια εκείνων που ελέγχουν τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης. Δεν λείπουν ασφαλώς από τον χώρο των θεωριών συνωμοσίας οι θεωρίες εκείνες, οι οποίες βρίσκουν ανταπόκριση ιδίως στους κύκλους των πιστών και έχουν δαιμονολογικό χαρακτήρα, αφού οι υποστηρικτές τους πιστεύουν ότι στόχος των σχετικών εμβολίων είναι να πάρουν μετά την πάροδο οριμένου χρόνου όλοι οι εμβολιασθέντες την μορφή του δαίμονα που έχει και ο κορωνοϊός!
Αυτά μας λένε οι προαναφερθείσες θεωρίες συνωμοσίας, τις οποίες συναντάει κάποιος με αυτήν ή εκείνη την μορφή στους κόλπους των αντιεμβολιαστών. Ο ορθολογισμός όμως μας λέει κάτι πολύ απλό και πολύ πειστικό: ότι δηλ. δεν υπάρχει άλλο πιο αποτελεσματικό μέσοπροστασίας απέναντι στον κορωνοϊό από το εμβόλιο. Την άποψη αυτή την θεμελιώνουν επιστημονικά όλοι οι αρμόδιοι επιστήμονες. Όχι μόνον εδώ στην Ελλάδα, αλλά παντού σε ολόκληρο τον κόσμο. Γι’ αυτό συνιστούν ανεπιφύλακτα τον μαζικό εμβολιασμό του πληθυσμού των κατ’ ιδίαν κρατών για την δημιουργία «τείχους» ανοσίας απέναντι στον κορωνοϊό. Πέραν αυτού την ορθότητα της εν λόγω άποψης επιμαρτυρεί η στατιστική των αριθμών. Είναι δε ελάχιστα πειστικό το επιχείρημα, αν δεν είναι παράλογο, να δεχθεί κάποιος ότι τόσοι επιστήμονες και κυβερνήτες στον κόσμο, που προτρέπουν τους πολίτες των κρατών τους να σπεύσουν να εμβολιαστούν, είναι αφελείς ή πλημμελώς ενημερωμένοι για την ασφάλεια των εμβολίων ή πάντως αργυρώνητα όργανα των φαρμακευτικών εταιριών που παράγουν τα εμβόλια ή όλων εκείνων, που τους «φωτογραφίζουν» οι σχετικές θεωρίες συνωμοσίας ως «σκηνοθέτες» του έργου που παίζεται με την πανδημία του κορωνοϊού. Από την άλλη μεριάδεν πρέπει να παραβλέπεται ότι μερικές απόψεις ορισμένων επιστημόνων, που αντιτάσσονται στα εμβόλια, θέτουν σοβαρά επιστημονικά επιχειρήματα, που κλονίζουν την εμπιστοσύνη στην ασφάλεια των εμβολίων. Τα επιχειρήματα αυτά, όπως είχα την ευκαιρία να σημειώσω και σε προηγούμενο άρθρο μου, θα έπρεπε να τύχουν της δεούσης προσοχής και να απαντηθούν από τους αρμοδίους λοιμωξιολόγους, ώστε να αφαιρεθεί η «σημαία» των αντιεμβολιαστών, η οποία παρέχει επιστημονική κάλυψη σε πολλές από τις προαναφερθείσες θεωρίες συνωμοσίας, που στερούνται σοβαρότητας.
Στην διαμάχη μεταξύ εμβολιαστών και αντιεμβολιαστών υπεισήλθε πρόσφαταμε σχετική – και αξιέπαινη οφείλω να πω εδώ – απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και η Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία με ήπιο και μετρημένο ύφος προτρέπει τους πιστούς να εμβολιασθούν, διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να διαφυλάξουμε την ζωή μας, την υψίστη δωρεά του Θεού στους ανθρώπους, από τον κορωνοϊό που γίνεται όλο και πιο επιθετικός με τις συνεχείς μεταλλάξεις του. Βεβαίως παρ’ όλα αυτά δεν έλειψαν οι Σταυροί και οι Εικόνες από τις σχετικές διαδηλώσεις των αντιεμβολιαστών, ενώ κάποιοι από αυτούς δεν δίστασαν να διαμαρτυρηθούν δυναμικάακόμη και προς ορισμένους Μητροπολίτες για την θέση τους υπέρ των εμβολίων. Φαίνεται ότι κάποιοι αγνοούν ή παραβλέπουν ότι η Εκκλησία εκπροσωπείται δια των αρμοδίων οργάνων της και όχι από τους μεμονωμένους πιστούς ή από παρεκκλησιαστικές οργνώσεις. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουν λόγο οι πιστοί ή οι οργανώσεις τους στο θέμα των εμβολίων. Στην δικαιοκρατούμενη Ελληνική Πολιτεία το δικαίωμα στην διαφορετική άποψη είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένο για όλους: Και για τους λέγοντες, αλλά και για τους αντιλέγοντες. Είναι δε περιττό να τονισθεί εδώ ότι συνταγματική κατοχύρωση της αντίθετης άποψης δεν σημαίνει ανοχή στην επιβολή της άποψης του ενός σε βάρους του άλλου. Υπογραμμίζω ιδιαίτερα το στοιχείο αυτό, διότι τελευταία πολλές διαδηλώσεις αντιεμβολιαστών έχουν επιθετικό χαρακτήρα εναντίον εκείνων που δεν συντάσσονται με τις απόψεις τους. Αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί ότι με την εγωιστική και ανεύθυνη συμπεριφορά τους οδηγούν στην κατάρευση το σύστημα υγείας, αφού συμβάλλουν στην αύξηση των κρουσμάτων και εντεύθεν στην αύξηση των διασωληνομένων; Από που αντλούν, αλήθεια, αυτή την εξουσία να στερούν την νοσηλεία από τους πολίτες που την έχουν ανάγκη;
Θα το πω ακόμη μια φορά εδώ:Είναι δικαίωμα όλων των πολιτώννα θέλουν ή να μη θέλουν να εμβολιασθούν. Αποτελεί όμως υποχρέωση εκείνων που αρνούνται τον εμβολιασμό να σέβονται την αντίθετη επιλογή των συμπολιτών τους και να μη προβαίνουν με τις ενέργειες ή τις παραλείψεις τουςσε πράξεις αυξημένου κινδύνου μετάδοσης σε αυτούς του κορωνοϊού. Εάν τα κορωνοπάρτι και η εν γένει ακάλυπτη επικοινωνία των αντιεμβολιαστών με τους άλλους ανθρώπους συνιστά την ελευθερία τους και την έμπρακτη αμφισβήτηση από αυτούς της ύπαρξης του κορωνοϊού, η τήρηση των προβλεπομένων μέτρων ασφαλείας αποτελεί την αντίστροφη όψη της ελευθερίας τους που τούς υποχρεώνει να σέβονται την ελευθερία των άλλων. Έτσι εξελίσσεται ομαλά η ειρηνική κοινωνική συμβίωση των ανθρώπων, που αποτελεί συνισταμένη διαφορετικών δικαιωμάτων και αντιτιθεμένων απόψεωνκαι όχι εικόνα ζούγκλας αλληλοσπαρασσομένων θηρίων. Στους αναιδείς αντιεμβολιαστές απευθύνεται ο λογος του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος συμβουλεύει: «εί αλλήλους δάκνετε, βλέπετε μη υπό αλληλων αναιρεθήτε». Λέε δηλ. εδώ ο Παύλος, «εάν δαγκώνετε ο ένας τον άλλον, προσέξτε, μήπως στο τέλος αλληλοκατασπαραχθείτε, όπως κάνουν τα θηρία» (Γαλ. ε΄ 15).
