Tην Τετάρτη 9 Μαρτίου τιμήθηκε η μνήμη των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων στον ομώνυμο Ιερό Ναό, στην περιοχή Νεροκούρου Χανίων, με Θεία Λειτουργία ιερουργούντως του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχη Κυδωνίας κ. Δαμασκηνού και συλλειτουργούντων των πρωτοπρεσβυτέρων Μιχαήλ Μπακατσάκη, Αντωνίου Κουκουράκη, Νικολάου Μαυροματάκη, Βασιλείου Φραγκιαδάκη, Σταύρου Κατσιγαράκη, Στυλιανού Σταγάκη, του οικείου εφημερίου Πρεσβ. Πέτρου Λογαρίδη, του διακόνου π. Δημητρίου Δερμιτζάκη, και συμπροσευχουμένωνυ του Πρωτ. Εμμανουήλ Παπαδοκωσταντάκη και του Πρεσβ. Ευαγγέλου Μπακαρόζου οι οποίοι διακόνησαν ψάλλοντας στο ιερό αναλόγιον.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του αναφέρθηκε στην Ευαγγελική Περικοπή, από την Παραβολή του Κυρίου μας, που αναφέρει, ”πολλοί γαρ εισί κλητοί ολίγοι δε εκλεκτοί”, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι καθένας από εμάς καλείται καθημερινά, να πράξει γεγονότα και να σκέφτεται τις αρετές που πρέπει να εφαρμόζει στη ζωή του, ώστε να μπορεί να πλησιάζει τον Χριστό. Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου.
«Βλέπουμε πόσο θαυμαστό είναι το γεγονός το να εργάζεται κανείς μέσα στην Εκκλησία του Θεού. Μία εργασία όχι αμειβόμενη αλλά μία εργασία που προσφέρει την χαρά του να διακονείς και να κάνεις το θέλημα του Θεού. Τα προς το ζειν χρειάζονται, η υπερβολή όμως απορρίπτεται. Στην εργασία μας αλλά και σε κάθε τομέα της ζωή μας, δεν αρκεί μόνο το γεγονός ότι εργαζόμαστε, αλλά χρειάζεται παράλληλα εκείνο το οποίο διδάσκει η Εκκλησία μας, να είμαστε τίμιοι, καλοί, αγαθοί και ταπεινοί άνθρωποι, αποδεσμευμένοι από κάθε είδους κακία, με οδοδείκτη τον σεβασμό του ενός προς τον άλλο. Βλέπουμε και σήμερα ανθρώπους που να ζουν με ιδιοτέλεια όλη τους την ζωή, και την τελευταία στιγμή να μετανοούν και ο Θεός να δέχεται την μετάνοια τους αυτή. Και εμείς πολλές φορές να γινόμαστε κριτές, να παίρνουμε την θέση του Θεού, να κρίνουμε τον ένα και τον άλλο, και να απορούμε πως γίνεται ενώ εκείνος ήταν ιδιοτελής σε όλη του την ζωή, τώρα να συγχωρείται.
Γίνεται κατανοητό, ακόμα μία φορά ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει κανένα. Εκείνο που χρειάζεται είναι να αποκτήσουμε όλοι την Βασιλεία του Θεού και την Δικαιοσύνη Του και να ζήσουμε σε αυτόν τον κόσμο τη ζωή του παραδείσου, που είναι η ζωή της αγάπης, που είναι η ζωή της αυτοθυσίας για τον συνάνθρωπο. Η θαυμαστή Ευαγγελική Περικοπή συνδέεται και με το θαύμα που συντελέστηκε την ημέρα που οδηγούσαν τους Αγίους Μάρτυρές στην πυρά, όπου ένας εκ των 40 Μαρτύρων δειλίασε βλέποντας τι τους περιμένει και έφυγε. Ταυτόχρονα όμως ένας εκ των δήμιων που βρίσκονταν εκεί, βλέποντας τα στέφανα τα οποία ήταν έτοιμα για να τοποθετηθούν στους Αγίους, είπε, ”εγώ είμαι Χριστιανός” και πήγε και εκείνος μαζί τους στο Μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού. Την εντεκάτη ώρα, όπως λέει και η Παραβολή, την τελευταία στιγμή δέχτηκε τον Χριστό ο δήμιος, ως Σωτήρα και Λυτρωτή. Και η Εκκλησία μας το έχει ορίσει ως Άγιο Μάρτυρα και τον τιμούμε σήμερα. Η Εκκλησία μας δεν απορρίπτει κανένα, όλους τους έχει στην αγκαλιά της, όλους τους περιβάλει με αγάπη».
