Είπε γέρων: «Αλίμονο σε εκείνον που δεν έχει πνευματικό πατέρα. Είναι πλοίο χωρίς πυξίδα, είναι οδοιπόρος σε ξένο τόπο χωρίς χάρτη, είναι παιδί χωρίς προστάτη. Υπακούει στο θέλημά του, συμπεριφέρεται εγωιστικά, χάνει τον προσανατολισμό του, οδηγείται στο βάραθρο. Αν όλοι είχαμε πνευματικό πατέρα, η Γη μας θα έμοιαζε παραδεισένια».
«Τώρα πλήθυναν τα λόγια και τα βιβλία και λιγόστεψαν τα βιώματα. Θαυμάζουμε μόνον τους αγίους αθλητές της Εκκλησίας μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε το πόσο κοπίασαν, γιατί δεν κοπιάσαμε, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τον κόπο τους, για να τους αγαπήσουμε και να αγωνισθούμε και από φιλότιμο να τους μιμηθούμε». Άγ. Παΐσιος
«Η ψυχή μας μοιάζει με μια δεξαμενή γεμάτη νερό. Αν το νερό το ρίξεις προς τα λουλούδια, δηλαδή τις αρετές, τον δρόμο του καλού, θα ζεις την αληθινή χαρά και θα ατροφήσουν οι κακίες, τα αγκάθια. Αν, όμως, ρίξεις το νερό προς τα αγκάθια, αυτά θα αναπτυχθούν και θα σε πνίξουν και θα μαραθούν όλα τα λουλούδια». Άγ. Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
«Αν θεωρείς ότι η Παναγία μας σε βοήθησε με κάποιον τρόπο, τότε αφιέρωσέ Της ένα πάθος σου». Άγ. Παΐσιος
«Το πρώτο παιδί της ταπεινώσεως είναι η απλότητα. Και όταν υπάρχει στον άνθρωπο απλότητα, υπάρχει και αγάπη, θυσία, καλοσύνη, φιλότιμο, ευλάβεια. Ο απλός άνθρωπος έχει καθαρότητα ψυχής και μια απερίεργη εμπιστοσύνη στον Θεό. Η απλότητα ήταν η κατάσταση του Αδάμ προ της πτώσεως, που τα έβλεπε όλα αγνά και καθαρά, γιατί ήταν ντυμένος με τη Χάρη του Θεού». Άγ. Παΐσιος
«Δι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζώμεθα. Δι’ να δοκιμάζη τον ζήλον και την αγάπην προς αυτόν που έχομεν. Δι’ αυτό χρεία υπομονής. Χωρίς υπομονήν δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μανθάνει τα πνευματικά, δεν φθάνει εις μέτρα αρετής και τελειώσεως». γ. Ιωσήφ Ησυχαστής
«Γι’ αυτό είναι εύκολο να γίνει κανείς αιρετικός, χιλιαστής, μασόνος, οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι δύσκολο να γίνει Χριστιανός Ορθόδοξος. Για να γίνεις Χριστιανός Ορθόδοξος πρέπει να δεχθείς ότι κέντρο του κόσμου δεν είσαι εσύ, αλλά ο Χριστός». π. Γεώργιος Καψάνης
«Ο Θεός χαίρεται όταν λέμε λόγια ψυχικής ωφελείας». γ. Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς
«Θέλει ταπείνωση ο Θεός. Όσες αρετές και αν κάνουμε και μας ρωτήσουν “πώς πάει η πνευματική ζωή;”, να λέμε ότι είμαστε αχρείοι δούλοι. Άμα πεις “καλά είμαι στην πνευματική ζωή” τα ’χασες όλα. Είναι υπερηφάνεια». γ. Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς
«Σε όσους δεν πιστεύουν δεν λέω βαριά πνευματικά λόγια, για να μην κολαστούν πολύ. “O γνους και μη ποιήσας δαρήσεται πολλά”». γ. Χαράλαμπος ο Κομποσχοινάς
«Μεγάλο πράγμα είναι η ευχή. Κάθε φορά που λέμε “Κύριε Ιησού Χριστέ…” είναι σαν να λέμε “μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία Σου”». γ. Χαράλαμπος Κομποσχοινάς
«Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας». γ. Εφραίμ Αριζονίτης
«Όταν παύσης να ζης με τον Θεό και να τα συνδέης όλα με τον Θεό, είναι φυσικό ότι πλέον ο κόσμος δεν έχει για σένα κέντρο. Έτσι, όλη η ζωή αποδιοργανώνεται». γ. Γεώργιος Καψάνης
«Όταν ο άνθρωπος πεθάνει εν μετανοία και οδεύει προς τον Παράδεισο, τότε είναι σαν να βρίσκεται μέσα σε ένα λεωφορείο και απ’ έξω τα σκυλιά (=τελώνια) τρέχουν και γαυγίζουν, χωρίς να τον ενοχλούν στο ταξίδι του, αλλά ούτε και να τον καθυστερούν». Άγ. Παΐσιος
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Απ’ αυτήν τη μικρούλα, αλλά παντοδύναμη προσευχή ξεκίνησαν οι Άγιοι Πατέρες και έγιναν φωστήρες της Εκκλησίας. Λέγε συνεχώς όσο μπορείς περισσότερες φορές την ημέρα και τη νύχτα αυτή την ευχούλα και αυτή θα σε διδάξει αυτά που θέλεις, αυτά που δεν γνωρίζεις. Βιάσου σε αυτήν την ευχούλα». γ. Εφραίμ Κατουνακιώτης
«Είναι καλό να αποφεύγει ο άνθρωπος να ζητά από τον Θεό να του αποκαλύψει το θέλημά Του με αισθητά σημεία, όπως κάνουν μερικοί, γιατί ο σατανάς μπορεί, εξαιτίας αυτής της υπερηφάνειάς μας, να μας πληροφορήσει ψεύτικα και παραπλανητικά». γ. Ιωσήφ Βατοπαιδινός
«Να είστε ριζωμένοι και θεμελιωμένοι στην αγάπη. Έτσι θα μπορέσετε μαζί με τους αγίους, δηλαδή ολόκληρο τον λαό του Θεού, να συλλάβετε ποιο είναι το πλάτος και το μήκος και το βάθος και το ύψος του μυστηρίου της σωτηρίας». Απ. Παύλος (Εφέσ. 3, 18)
«Η ιδιοτέλεια, η ιδιορρυθμία, η αυταρέσκεια, η ανεξαρτησία, η απείθεια, ο αναρχισμός και τα παρόμοια του εγωκεντρισμού είναι η ανατροπή του ταπεινού φρονήματος στο οποίο βρίσκεται η θέση του Θεού και του θείου θελήματος». γ. Ιωσήφ Βατοπαιδινός
«Όταν αγωνιζόμαστε με καλή προαίρεση εναντίον των παθών, πρέπει να αποφεύγουμε τις αδιάκριτες ακρότητες. Πρέπει να γνωρίζουμε το μέτρο και τα μέτρα μας. Αλλιώς θα κυριευθούμε από αθυμία και στη συνέχεια από απελπισία». Άγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος
«Αλίμονο στην ψυχή που θα φτάσει στην αναίδεια να πει: “Τίποτα δεν φοβάμαι!”. Αυτή η εγωιστική αφοβία είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της». Άγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος
«Η ίδια η Χάρις αφήνει επίτηδες τον άνθρωπο -θέλοντας να τον διδάξει και να τον ανεβάσει σε ψηλότερα επίπεδα πρακτικής εμπειρίας- να κινδυνεύσει από την αμαρτία, για να ερεθίσει έτσι περισσότερο τον θυμό του εναντίον της». γ. Ιωσήφ Βατοπαιδινός
«Η αμαρτία ποτέ δεν εμφανίζεται όπως είναι, γυμνή, αφηρημένη, γιατί, εάν εμφανισθεί έτσι, δεν απατά εύκολα τον νου του ανθρώπου, ώστε να αμαρτήσει. Έρχεται καλυμμένη από μια πρόφαση και με τον δόλο αυτό απατά τον άνθρωπο». γ. Ιωσήφ Βατοπαιδινός
