Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα, ομότιμου καθηγητή Νομικής του Πανεπιστημίου Θράκης
Ο κ. Φίλης ξαναχτύπησε! Αυτή τη φορά σε τηλεοπτική του εμφάνιση δήλωσε ότι είναι απαράδεκτο να διδάσκονται οι μαθητές μέσα από το μάθημα των Θρησκευτικών τα παραμύθια της Εκκλησίας, ότι δηλαδή ο άνθρωπος πλάστηκε από πηλό, και να μη μαθαίνουν τη μοναδική αλήθεια, ότι είναι δημιούργημα της μετεξέλιξης των πιθήκων, με βάση τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου.
Είναι μεγάλο πράγμα να θυμάται κάποιος την καταγωγή του. Και μάλιστα να μη διστάζει να την επικαλείται, ακόμη και όταν δεν είναι κολακευτική για αυτόν. Από την άποψη αυτή, είναι άξιος πολλών επαίνων ο κ. Φίλης, ο οποίος δεν χάνει ευκαιρία να ομολογεί δημοσίως ότι όλοι οι πρόγονοί του ήσαν Γορίλες! Και δεν πρέπει να κάνει κάποιο λάθος ο κ. Φίλης, διότι το γεγονός αυτό το βεβαιώνει και ο Ληξίαρχος των προγόνων του, ο αείμνηστος Κάρολος Δαρβίνος.
Μόνο που ο τελευταίος, αν και ήταν έμπειρος στη δουλειά του, διότι είχε φτιάξει τις Ληξιαρχικές Πράξεις όλων σχεδόν των πιθήκων, δεν διευκρινίζει στη σχετική μερίδα σε ποια ακριβώς συνομοταξία ανήκαν οι Γορίλες-πρόγονοι του κ. Φίλη. Έτσι, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνεύσουμε το γενεαλογικό δένδρο του κ. Φίλη, για να μπορέσουμε μέσα από τους Γορίλες-προγόνους του να εντοπίσουμε το δικό του στίγμα και να πούμε με ποιον ακριβώς από τους πολλούς Γορίλες μοιάζει ο σπάνιος αυτός πολιτικός, που η συγκυρία μας τον έβγαλε υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε κάποτε την εντελώς ακατανόητη και απερίσκεπτη πολλές φορές συμπεριφορά του.
Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι ο Ληξίαρχος Δαρβίνος έχει αφήσει πολλά κενά στη θεωρία της εξελίξεως, αφού δεν μας δίνει απάντηση, μεταξύ άλλων, στα ακόλουθα ερωτήματα: Πώς είναι δυνατόν η εξέλιξη να μεταβάλει όχι μόνο τα εξωτερικά στοιχεία ενός Γορίλα (τρίχωμα, δόντια κ.λπ.), αλλά και τα εσωτερικά του στοιχεία, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τον μετατρέπει από άλογο σε έλλογο ον; Και, εάν αυτό συνέβη κάποτε, τι είναι εκείνο που εμποδίζει την επανάληψη του φαινομένου σήμερα, πολύ περισσότερο όταν έχουμε αρωγό την επιστήμη, η οποία κάνει πια θαύματα; Γιατί δεν μπορεί η επιστήμη να κάνει αυτό το θαύμα, να βάλει δηλαδή ένα ανθρώπινο σπέρμα σε κάποιον Γορίλα ή να επέμβει στο σχετικό χρωμόσωμα του Γορίλα, ώστε να τον μετατρέψει και αυτόν από πίθηκο σε άνθρωπο; Είναι πιο ισχυρή η συγκυρία από την επιστήμη; Τι είναι, τέλος πάντων, οι Γορίλες; Κληρωτίδες του Λόττο, ώστε μετά την εξαγωγή των τυχερών αριθμών να κλείνουν ερμητικά οι τάπες τους, για να μην περάσουν άλλοι αριθμοί και νοθεύσουν το παιχνίδι; Ή μήπως είναι συρμοί, που ενώ ήσαν φτιαγμένοι να κινούνται στις από κει γραμμές, βρέθηκαν ξαφνικά σε κάποια διασταύρωση στην από δω μεριά; Τι έγινε και δεν ξανάρχονται πια Γορίλες στις από δω γραμμές; Χάθηκε το κλειδί ή ξεχάστηκε ο κλειδούχος και το πήρε μαζί του, αναζητούμενος έκτοτε, χωρίς αποτέλεσμα;
Και κάτι ακόμη: αφού η θεωρία του Ληξίαρχου Δαρβίνου έκανε το μείζον, έδωσε δηλαδή λόγο στα άλογα όντα, γιατί να μην μπορεί να κάνει το έλασσον, να επηρεάζει δηλαδή τους μετεξελιγμένους σε έλλογα όντα Γορίλες ή τους απογόνους τους, ώστε να μη λένε κουταμάρες; Αυτά όλα τα ερωτήματα ήταν έτοιμος να μας τα απαντήσει ο Ληξίαρχος Δαρβίνος, αλλά δεν πρόλαβε, διότι του τελείωσε προφανώς το μελάνι. Για όλα λοιπόν φταίει το μελάνι του Δαρβίνου.
Εάν, παρ’ όλα αυτά, επιμένει ο κ. Φίλης να εισαγάγει ως μάθημα στα σχολεία τη θεωρία της εξέλιξης, θα του συνιστούσα, για να δώσει την ευκαιρία στο εκπαιδευτικό σύστημα, να ανασκευάσει και το άλλο, κατ’ αυτόν, παραμύθι περί δήθεν δημιουργίας του Κόσμου από τον Θεό, να συνδυάσει τη διδασκαλία της θεωρίας του Δαρβίνου με τη συναφή θεωρία της «Μεγάλης Έκρηξης», μήπως μπορέσουμε και βγάλουμε από αυτήν κάποια άκρη. Βέβαια, η εν λόγω θεωρία μάς λέει απλά πού κάθισε η «μπίλια» μετά την «έκρηξη», χωρίς ωστόσο να μας δίνει περαιτέρω εξηγήσεις σε πολλά άλλα θέματα, όπως λ.χ. ποιος άφησε ανοιχτή τη «φιάλη» που εξερράγη, πώς βρέθηκε εκεί η «φιάλη» και εάν αυτή ευθύνεται τελικά για την εμφάνιση πιθήκων με και χωρίς μυαλό.
Μόνον έτσι θα μπορέσουν να αντιληφθούν καλύτερα οι μαθητές των σχολείων τους παραλογισμούς, τις αντιφάσεις και τις αντινομίες που προβάλλουν ανάγλυφα οι δύο αυτές θεωρίες για τη δημιουργία του κόσμου και την προέλευση του ανθρώπου. Και μόνον έτσι θα συνειδητοποιήσουν ποιος τους λέει παραμύθια ή, ακριβέστερα, ιστορίες για… Γορίλες και γιατί μέσα από αυτά τα παραμύθια κρύβεται ο Αληθινός Πλάστης του ανθρώπου και Δημιουργός του Σύμπαντος, ο οποίος έφτιαξε έναν τέλειο κόσμο, που διέπεται από μια θαυμαστή νομοτέλεια, όχι μόνο στη λειτουργία των φυσικών φαινομένων, αλλά και στην εξέλιξη της ζωής των έμψυχων όντων, ώστε να κινούνται στη φυσική ή βιολογική τροχιά που τα έταξε ο Πάνσοφος Δημιουργός και ποτέ κανένα από αυτά να μην μπορεί με κανέναν τρόπο και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να μπει στην τροχιά του άλλου. Και τότε στη σιωπηλή τους προσευχή τα παιδιά των σχολείων, μέσα ή έξω από την τάξη τους, σε κάθε τους βήμα, θα αναφωνούν καθημερινά με ένα στόμα και μαζί με αυτά και εμείς: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε. Πάντα εν Σοφία εποίησας»!
