Του π. Αντωνίου Χρήστου, εφημερίου του Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας
Φτάσαμε για άλλη μία φορά στην Εορτή των Χριστουγέννων, τη «Μητρόπολη των Εορτών» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Στα ημερολόγια όλου του κόσμου, στις 25 Δεκεμβρίου η λέξη Χριστούγεννα είναι χαραγμένη με μεγάλα και έντονα γράμματα. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί στις περισσότερες εκπομπές, διά των παραγωγών τους, αναπαράγουν τραγούδια καλλιτεχνών με αναφορές προς αυτά περισσότερο από έναν μήνα πριν από την έλευση της εορτής – και αυτό δεν συμβαίνει μόνο σήμερα, αλλά κάθε χρόνο αυτή την περίοδο. Τα κανάλια προσαρμόζουν ανάλογα «εορταστικά» το πρόγραμμά τους, με σόου, ταινίες και εκπομπές για τη μετάδοση του «πνεύματος των Χριστουγέννων». Οι αγορές όλων των πόλεων, οι βιτρίνες των καταστημάτων, οι δρόμοι και οι πλατείες έχουν στολιστεί αναλόγως επίσης εδώ και έναν μήνα. Οι διαφημίσεις, το ωράριο και οι «χριστουγεννιάτικες προσφορές» επίσης έχουν προσαρμοστεί με βάση τις εορτές του Αγίου Δωδεκαημέρου.
Το ίδιο και τα σπίτια, πλουσίων και φτωχών, που εσωτερικά και εξωτερικά στολίζονται με δέντρα και λαμπιόνια και προσμένουν την Εορτή και την αργία της για να συναντηθούν και φάνε όλοι στο ίδιο τραπέζι. Το αίσθημα της φιλανθρωπίας και της προσφοράς διάχυτο παντού: σχολεία, δήμοι, φορείς, σύλλογοι, ιδρύματα, διοργανώνουν «χριστουγεννιάτικα Bazaar» και συλλέγουν χρήματα, τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Τα παιδιά και οι έφηβοι, εκτός από τις «χριστουγεννιάτικες εορτές» όπου συμμετέχουν και τη χαρά από το κλείσιμο των σχολείων τους, ετοιμάζονται να πουν τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, για να μαζέψουν χρήματα για τα «χριστουγεννιάτικα δώρα τους». Χριστουγεννιάτικα δώρα και ευχές θα ανταλλάξουν οικογένειες, συγγενείς, πολιτικοί, γνωστοί και άγνωστοι μεταξύ τους. Οι «χριστουγεννιάτικες αποδράσεις και εκδρομές» στους «χριστουγεννιάτικους προορισμούς» από τα τουριστικά γραφεία βρίσκονται σε μεγάλη κίνηση και πληρότητα. Το ίδιο και οι εκτελέσεις «των χριστουγεννιάτικων συνταγών» από τους σεφ στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, αλλά και από τις νοικοκυρές στο «χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν». Ο τζόγος επίσης στα «καλύτερά του» στα μεγάλα καζίνα, στα πρακτορεία, στις λέσχες, αλλά και στα αυτοσχέδια πράσινα οικογενειακά καρέ στα σπίτια, όπου παίζουν μικροί και μεγάλοι «για το καλό». Αλήθεια, για πόσα άλλα θα μπορούσε να σημειώσει και να περιγράψει κανείς, σε αυτά που βαπτίσαμε «χριστουγεννιάτικα» και «εορταστικά»;
Σε όλα τα παραπάνω περιπλανιέται ένα διαχρονικό ερώτημα: «Πού είναι ο Χριστός σε όλα αυτά;». Εύλογο ερώτημα και καταγγελτική συνήθως η απάντηση από τους «ανθρώπους της Εκκλησίας». Οι ιεράρχες στα εόρτια μηνύματά τους, οι ιερείς στις ομιλίες τους από άμβωνος ή από το βήμα των ποικίλων εκδηλώσεων, λειτουργικών και μη, των ημερών, οι λαϊκοί θεολόγοι και κατηχητές μέσα από τη γραφίδα ή τον προφορικό λόγο τους, θα στηλιτεύσουν (και όχι άδικα έως ενός σημείου) το γεγονός της εμπορευματοποίησης και της αποϊεροποίησης των Χριστουγέννων.
Φέτος, όμως, σκεφτόμενοι λίγο βαθύτερα, αναρωτιόμαστε: «Μήπως, όμως, έτσι εξιδανικεύουμε τα πράγματα;». Αλήθεια, μήπως τότε, στη Βηθλεέμ, που πραγματοποιήθηκε το γεγονός της σαρκώσεως του Θεού Λόγου, μήπως τα πράγματα ήταν καλύτερα στον κόσμο και τους ανθρώπους από ό,τι στις μέρες μας; Ο κόσμος ήταν προετοιμασμένος και καλοδέχτηκε τον Κύριο ή, μήπως, αποδείχτηκε αδιάφορος και απροετοίμαστος, αφού στη αρχή δεν έδωσε κάποιο κατάλληλο κατάλυμα για να γεννηθεί ο Κύριος και στη συνέχεια, με τη σφαγή του Ηρώδη, προσπάθησε να εξοντώσει τον Χριστό μας, μια και καλή, πολύ πριν από τη Σταύρωσή Του;
Μήπως κατά την παρουσία της Εκκλησίας μας για περισσότερο από 2.000 χρόνια στον κόσμο τα πράγματα είναι καλύτερα; Είναι όλος ο κόσμος Χριστιανικός, και μάλιστα Ορθόδοξος; Δηλαδή, γνώρισε και ζει την αλήθεια ή παρέμεινε στη πλειονότητά του στη πλάνη και στο ψέμα; Σε διεθνές επίπεδο, σταμάτησαν οι πόλεμοι, οι εχθροπραξίες και βασίλευσε η ειρήνη στον κόσμο; Σε κοινωνικό επίπεδο, μήπως σταμάτησαν τα εγκλήματα, οι κοινωνικές ανισότητες και οι αδικίες; Σε προσωπικό επίπεδο, μήπως σταμάτησε η εκμετάλλευση, τα πάθη και οι αμαρτίες μεταξύ των ανθρώπων; Πόσα άλλα ερωτήματα μπορεί να θέσει κανείς, λαμβάνοντας απογοητευτική απάντηση;
Μήπως κατά την παρουσία της Εκκλησίας μας για περισσότερο από 2.000 χρόνια στον κόσμο τα πράγματα είναι καλύτερα; Είναι όλος ο κόσμος Χριστιανικός, και μάλιστα Ορθόδοξος;
Πάνω σε όλα τα παραπάνω έρχεται και ο αντίλογος, μέσα από το σχέδιο της Οικονομίας του Θεού μας. Άραγε, ο Θεός δεν ήξερε σε ποιον κόσμο ήρθε και σε ποιο κατάντημα μπορεί να φτάσει το πλάσμα Του χωρίς Αυτόν; Δεν θα μπορούσε, διά των αγγέλων Του ή δικής Του άμεσης παρέμβασης, να μας «αναγκάσει» να Τον πιστέψουμε, να μεταστραφούμε και να Τον αποδεχθούμε όλοι; Γιατί, όμως, περίμενε το «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου» (Λουκά 1, 38) κατά τον Ευαγγελισμό της Παναγίας μας; Γιατί δεν ήρθε ένδοξα ως δυνατός βασιλιάς, αλλά ταπεινά, ως παιδί κάποιου μαραγκού (για τους συμπατριώτες του) σε μια φάτνη ζώων; Γιατί περίμενε την αυτόβουλη κίνηση των ταπεινών ποιμένων στην πληροφόρηση των αγγέλων ότι γεννήθηκε ο Μεσσίας; Γιατί περίμενε την προσωπική αναζήτηση και πορεία των Μάγων από την Περσία, για να τον προσκυνήσουν; Γιατί κάνει υπομονή 2016 χρόνια μετά τη γέννησή Του και δεν μας «τιμωρεί» για την απιστία μας; Φυσικά, γιατί μόνο με τη θέλησή μας και οι πραγματικά ταπεινοί μπορούν να ζήσουν και να γνωρίσουν τον Θεό.
Αλλά και στην εποχή μας, γιατί να μη δούμε και να εξετάσουμε σε βάθος όλη αυτή την προσπάθεια του κόσμου να αλλάξει την καθημερινότητά του, να εορτάσει, έστω και με κοσμικό τρόπο, τα «Χριστούγεννα»; Δεν είναι μια κίνηση του ανθρώπου να Τον συναντήσει, έστω και με λάθος τρόπο; Μήπως ξεχνούμε, ιδιαίτερα εμείς οι θρησκευόμενοι, ότι ο Χριστός ούτε τότε ήρθε ούτε τώρα έρχεται για να απορρίψει τον κόσμο, αλλά για να τον προσλάβει, να τον ενδυθεί και να τον σώσει! Αυτό δεν σημαίνει ότι αμνηστεύει και αποδέχεται τις αστοχίες του κόσμου, αλλά σημαίνει την άκρα φιλανθρωπία Του και την συγκατάβασή Του προς εμάς, αναμένοντας την ελεύθερη αποδοχή μας.
Ζητούμενο, λοιπόν, να έχουμε αισθητήρια σε εγρήγορση και αναζήτηση του αυθεντικού και ο Χριστός θα βρει τον τρόπο να φανερωθεί στις καρδιές των ανθρώπων και να τους κατατάξει στο σώμα Του, την Εκκλησία, συνειδητά και μυστηριακά. Εμείς αυτά τα Χριστούγεννα ας προσπαθήσουμε, αντί να καταγγέλλουμε και να κριτικάρουμε εύκολα τους άλλους, να στραφούμε στον εαυτό μας και να δούμε ειλικρινά αν η καρδιά μας είναι «φάτνη» για να γεννηθεί ο Χριστός. Όταν συμβεί αυτό, τότε να είμαστε σίγουροι ότι ο Χριστός ως αγάπη που είναι θα μας θερμαίνει και θα γίνουμε όργανά Του, για να στραφούν και άλλοι και να μας μιμηθούν. Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα, με ΧΡΙΣΤΟ, αδελφοί μου!
