Του Γεωργίου Αθ. Τσούτσου
Ύστερα από την παρέλευση των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, η κοινωνία επιστρέφει σταδιακά στην καθημερινότητα και στην άδηλη προοπτική του νέου έτους. Κατά την παρελθούσα χρονιά, οι σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας διήλθαν περιόδους εντάσεων και νηνεμίας, με επίκεντρο την Παιδεία και το μάθημα των Θρησκευτικών, ενώ η Εκκλησία προωθεί τη ρύθμιση των θεμάτων περί την εκκλησιαστική περιουσία.
Η πλήρης διασαφήνιση των περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας θα της επιτρέψει να ασκήσει την κοινωνική της πολιτική σε μεγαλύτερη έκταση, σε συνεργασία πάντοτε με την Πολιτεία, προς όφελος του λαού. Η ολοκλήρωση του Κτηματολογίου αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επίλυση των περιουσιακών ζητημάτων.
Στον δημόσιο βίο υπήρξε πληθώρα τοποθετήσεων πολιτικών παραγόντων, νομικών, θεολόγων, κληρικών και εκπροσώπων του πανεπιστημιακού κόσμου, καθώς και επιστημονικών εκδόσεων, όπως και άφθονη αρθρογραφία για τις σχέσεις Εκκλησίας- Πολιτείας. Από τις τοποθετήσεις αυτές διακρίνει κανείς ευχερώς την τάση μιμητισμού δυτικών κυρίως προτύπων, καθώς και την επιθυμία να συνταχθούν οι πολιτικές και μορφωτικές ελίτ της χώρας με τα κυρίαρχα ρεύματα της αλλοδαπής. Επιστήμονες διαφόρων κλάδων, σπουδάσαντες εν τη αλλοδαπή, θεωρούν συχνά καθήκον τους να αντιγράψουν παν ό,τι συμβαίνει στην Εσπερία, εκτιμώντας ότι οι Έλληνες βρίσκονται υπό την επήρεια αναχρονιστικών αντιλήψεων και πρέπει πάση θυσία «να εκσυγχρονιστούν».
Πέραν αυτών, χωρίς διάθεση συνωμοσιολογίας, πρέπει να παραδεχθούμε πως κάποτε αυτές οι πιέσεις για τη συμμόρφωση της Ελλάδος με τα διεθνώς ισχύοντα προέρχονται από θεσμικά ή εξωθεσμικά κέντρα, προς εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών. Το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων, προκειμένου περί θεμάτων Παιδείας και πολιτισμού, πρέπει να ελέγχεται και ως προς τις έξωθεν προερχόμενες πιέσεις προς την Ελλάδα για να δημιουργήσει ένα ιδεολογικό πλαίσιο φιλικό προς τους πολιτικο- οικονομικούς στόχους της παγκοσμιοποίησης.
Αναμφίβολα, η παρούσα κατάσταση πόρρω απέχει από το να είναι ικανοποιητική, ούτε όμως η σπουδή υιοθετήσεως ξένων προτύπων χωρίς επαρκή προεργασία αποτελεί πανάκεια. Γενικότερα, η στάση της πολιτικής και μορφωτικής ελίτ της χώρας χαρακτηρίζεται ανεπαρκής ως προς τη δυνατότητα αρθρώσεως ενός στιβαρού λόγου, προσανατολισμένου προς την επίλυση των προβλημάτων της Παιδείας και του πολιτισμού.
Μεταξύ άλλων, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η Ακαδημία Αθηνών λάμπει δυστυχώς διά της απουσίας της. Ταυτόχρονα, όμως, φαίνεται να πληθαίνει ο υπερκομματικός προβληματισμός επί θεμάτων Παιδείας και πολιτισμού ακόμη και μεταξύ πολιτών που υποφέρουν πρώτιστα από την οικονομική κρίση. Στο ζοφερό τοπίο αυτής της κοινωνικής κρίσης, οι πολίτες βρίσκουν αρωγούς στα ποικίλα προβλήματά τους, οικονομικά, ψυχολογικά, οικογενειακά, τους κληρικούς και τους μοναχούς, οι οποίοι δρουν μέσα στην κοινωνία και έρχονται σε επαφή με όλα τα κοινωνικά στρώματα, προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες υπό αντίξοες – πολλές φορές- συνθήκες.
Οι πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ και σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν σαφώς ότι η κοινή γνώμη δυσανασχετεί με το κυρίαρχο μοντέλο πολιτικής, το οποίο θίγει τα μεσαία στρώματα, ενισχύει τα μεταναστευτικά ρεύματα και περιορίζει την εθνική, πολιτιστική και θρησκευτική φυσιογνωμία των κοινωνιών εν ονόματι των μειονοτήτων.
Κατά το τρέχον έτος είναι προφανές ότι θα αναμετρηθούν οι διάφορες όψεις της υφιστάμενης πολιτικής με τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Η Εκκλησία στην Ελλάδα, όπως έχει αναγνωριστεί από πολλές πλευρές, με την πολιτική της περιορίζει τους παράγοντες πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας. Απαιτείται όμως βελτίωση των δεικτών της οικονομίας και των συνθηκών ζωής του λαού προκειμένου να διατηρηθούν η κοινωνική συνοχή και η ειρήνη που χρειάζεται ο τόπος. Κοινωνικές εκδηλώσεις εθνικού, θρησκευτικού και φυλετικού μίσους κάνουν δυστυχώς όλο και πιο συχνή την εμφάνισή τους παντού, τόσο στον δυτικό κόσμο όσο και στις χώρες της Μέσης Ανατολής, την Ινδία και την Αφρική. Η ανεργία, ο αναλφαβητισμός και η οργανωμένη προπαγάνδα παίζουν τον ρόλο τους σε αυτές τις θλιβερές εκδηλώσεις, ενώ ένα υπόγειο ρεύμα αθεΐας και μηδενισμού φαίνεται να συγκλονίζει υπόγεια τις συνειδήσεις και τα πιστεύω μιας αδιευκρίνιστης μερίδας πληθυσμού στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες.
Εκ πρώτης όψεως, η γενικότερη απογοήτευση ευρέων πληθυσμιακών στρωμάτων στις χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ αποτελεί το κυρίαρχο αίσθημα στην αυγή του νέου έτους. Η απουσία του Θεού ενισχύει αυτή την εικόνα, ενώ, αντιθέτως, η παρουσία Του -ως αποτέλεσμα της στροφής του ανθρώπου προς τον Δημιουργό του- ανατρέπει αυτή την απαισιόδοξη εικόνα και ενεργοποιεί τους πνευματικούς νόμους. Ας ευχηθούμε κατά τη διάρκεια του 2017 να ανατραπούν οι απαισιόδοξες προβλέψεις και η παρουσία του Θεού να φωτίσει τον κόσμο.
