Της Σοφίας Χρήστου
Πλήθος πιστών από Ελλάδα και εξωτερικό προσελκύει κάθε χρόνο το προσκύνημα του Αγίου Νικολάου «εν Βουνένοις» στο χωριό Βούνενα του Νομού Θεσσαλίας, 25 χλμ. από τη Λάρισα, καθώς από τους κορμούς των δέντρων όπου, κατά την παράδοση, δέθηκε και βασανίστηκε ο Άγιος, ρέει ένα κόκκινο υγρό, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στο επίσημο site του προσκυνήματος.
Κάποιοι πηγαίνουν από πίστη, κάποιοι άλλοι από περιέργεια, όμως η ουσία είναι πως, παρά τα όσα θα μπορούσε να υποστηρίξει οποιοσδήποτε, στο σημείο όπου μαρτύρησε ο Άγιος πράγματι ρέει ένα κόκκινο υγρό από τα δέντρα (φτελιές).
«Ευλαβείς Χριστιανοί που το γνωρίζουν, και από το εξωτερικό, έρχονται και σε τρύπες στο δέντρο τοποθετούν σωλήνα που ρουφά το υγρό. Συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια ή μαζεύουν με βαμβάκι το άφθονο τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα», για να το μοιράσουν σαν ευλογία στους γνωστούς τους», λέει στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» ο ιερέας του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου «εν Βουνένοις» π. Τιμόθεος Μπατέλης.
Το «αίμα» είναι ρευστό και βαθύ σε υγρή κατάσταση και όχι σε ρητινώδη. Οταν το «αίμα» χρησιμοποιείται με πίστη, εμπιστοσύνη και προσευχή στον Άγιο και Οσιομάρτυρα, σύμφωνα με τον ιερέα, έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα, ιδίως σε πάσχοντες από καρκίνο, δερματικές και άλλες παθήσεις.
Ο π. Τιμόθεος θυμάται και εξιστορεί στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»: «Την Καθαρά Δευτέρα είχε έρθει να προσκυνήσει μια οικογένεια από τα Γρεβενά, μα όσο και αν προσευχόταν δεν έβγαζε κάποιο αίμα το δέντρο. Αντίθετα, ένα μικρό κοριτσάκι εκείνη την ημέρα παρακαλούσε τον πατέρα του, ο οποίος δεν πολυπίστευε…, να το αφήσει να πάει να μαζέψει αίμα από ένα δέντρο. Πράγματι, το άφησε και το αίμα έτρεχε άφθονο… Μόλις το είδε με τα μάτια του, τα ’χασε…». «Όλα είναι θέμα πίστης και θέλησης», λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Mάλιστα, ύστερα από εξέταση που έγινε στο Χημείο του Κράτους, στέλνοντας το “αίμα» του Αγίου, έλαβαν την απάντηση ότι «όντως αυτό το κόκκινο υγρό περιέχει στοιχεία γνήσια και αληθινά ανθρώπινου αίματος και ότι δεν μπορεί να καταταχτεί σε κάποια γνωστή ομάδα αίματος».
Το προσκύνημα ανήκει στην Iερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, όπου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος Β΄ είχεεπιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναπαλαίωση και ανάδειξη του προσκυνήματος.
Πολλά τάματα
Πολλά είναι τα τάματα, τα χρυσαφικά και τα αφιερώματα που στολίζουν το εικόνισμα του Αγίου, τα οποία και εκπροσωπούν τα θαύματα και τις ευεργεσίες που επιτέλεσε και συνεχίζει να επιτελεί σε εκείνους τους πιστούς που τον επικαλέστηκαν και τον επικαλούνται.
Τι έγινε στο σημείο
Κατά την παράδοση, στο σημείο όπου βρίσκονται τα δέντρα που «αιμορραγούν» έχυσε το αίμα του μαρτυρικά τόσο ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος ή ο «εν Βουνένοις» όσο και αρκετοί άλλοι Χριστιανοί που δολοφονήθηκαν από τους Αβάρους το 720 επειδή δεν θέλησαν να αρνηθούν την πίστη τους.
Από τότε τόσο το δέντρο που μαρτύρησε ο Άγιος όσο και κάποια από τα γύρω, στα οποία σκοτώθηκαν οι υπόλοιποι Χριστιανοί, βγάζουν αυτό το κόκκινο υγρό.
Ο Οσιομάρτυς Νικόλαος κατόρθωσε να διαφύγει τη μανία των Αράβων. Εγκαταλείποντας τις επαρχίες της Λαρίσης και του Τυρνάβου, έφθασε στα ενδότερα της Θεσσαλίας, στα μέρη της Καρδίτσας, όπου βρίσκεται το χωριό Βούναινα, στο οποίο κατοικούσαν ασκητές και αναχωρητές. Εκεί βρήκε κατάλληλο τόπο για να ασκητέψει: ένα φυσικό σπήλαιο, που καλυπτόταν από μια βελανιδιά. Οι διώκτες του τον εντόπισαν, τον έδεσαν σε ένα δένδρο και τον λόγχευαν με τη δική του λόγχη.
Μαρτυρίες
Μαρτυρία της ιαθείσας Γεωργίας Θεοχαροπούλου, Καισαριανή, 2011
«Τον Μάρτιο του 2005 μού παρουσιάστηκε όγκος μεσοθωρακίου, υψηλής κακοήθειας, ταχέως πολλαπλασιασμού, με υγρό στους πνεύμονες και την καρδιά. Από την πρώτη στιγμή έβαλα πάνω στο σημείο του προβλήματος το θαυματουργό αίμα του μαρτυρίου του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις και το σταύρωσα. Ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι με τις πρεσβείες του Οσιομάρτυρος όλα θα πάνε καλά. Δύσκολος ο δρόμος που είχα να διανύσω, με ισχυρές διπλές χημειοθεραπείες, αλλά θετικά σπαρμένος και ευλογημένος με τη χάρη του Κυρίου και τις πρεσβείες του Αγίου Νικολάου του Νέου. Με όπλο τη μετάνοια και ασπίδα την πίστη, αλλά και με τέτοιον φρουρό Άγιο δίπλα μου, δεν είχα να φοβηθώ τίποτα.
Εδώ αξίζει να σας διηγηθώ, προς δόξα του Κυρίου, δύο θαυμαστά γεγονότα. Το πρώτο έχει ως εξής: Στην πορεία της υγείας μου ήταν απαραίτητο, σε τακτά χρονικά διαστήματα, να υποβάλλομαι σε αξονικές τομογραφίες θώρακος (και όχι μόνο). Επικοινωνώντας, λοιπόν, με τη γραμματεία της κλινικής όπου γίνονταν οι εξετάσεις, για να κλείσω ραντεβού (25 μέρες νωρίτερα), με ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη ημερομηνία εκτός από την 9 Μαΐου (ημέρα εορτής του Αγίου). Αρχικά δεν ήθελα αυτή την ημερομηνία, διότι επιθυμούσα να πάω να λειτουργηθώ και να κοινωνήσω. Παρ’ όλα αυτά, η απάντησή μου στην κοπέλα ήταν: “Τόσο το καλύτερο για μένα!”. Αμέσως με ρωτάει “Τι είπατε;” κι εγώ της απαντώ “Τίποτα, τίποτα, κάτι δικό μου”. Έτσι, πήγα κι έκανα την εξέταση, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο, αφού ήταν πεντακάθαρη. Εδώ θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα. Μέχρι να έρθει η σειρά μου για την εξέταση, πήγα να κάνω τον σταυρό μου και να προσευχηθώ σε ένα προσκυνητάρι που βρίσκεται στον χώρο της κλινικής. Εκεί, προς μεγάλη μου χαρά, υπήρχε και εικόνα του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις.
Το δεύτερο θαυμαστό σημείο που έδειξε ο Άγιος είναι το εξής: Μια φίλη, η οποία μου στάθηκε πολύ σε αυτήν τη δοκιμασία, είδε στον ύπνο της τον Άγιο Νικόλαο ως έφιππο καβαλάρη σε νεαρή ηλικία, αγένειο, φορώντας στρατιωτική ενδυμασία και κρατώντας ένα στρατιωτικό συνταγολόγιο, από το οποίο έκοψε μια λευκή σελίδα και της είπε επιβλητικά: “Πάρε αυτό και δώσε το στη Γεωργία”. Εκείνη μου το διηγήθηκε την άλλη μέρα, και μάλιστα θυμάμαι και τα λόγια της: “Μην περιμένεις ύστερα από αυτό ότι δεν θα γίνεις καλά! Ο Άγιος έδωσε τη συγκατάθεσή του”.
Από τότε πηγαίνω συνέχεια στον τόπο της αθλήσεως του Αγίου στα Βούναινα και είμαι μάρτυρας του θαυμαστού αυτού γεγονότος, να βλέπω δηλαδή το δέντρο κατόπιν Παράκλησης να δίνει στους πιστούς το αίμα του (ένα κόκκινο υγρό αγίασμα, όπως το λέμε μερικοί πιστοί). Τώρα, που γράφω αυτά τα λόγια, έχουν περάσει μόλις λίγες ημέρες από το τελευταίο προσκύνημα, που έγινε στις 23 Ιουλίου 2011. Είμαι πολύ συγκινημένη και γεμάτη από τη χάρη του Αγίου. Κι αυτό διότι με αξίωσε να βρεθώ και να λειτουργηθώ ξανά στον άγιο αυτό τόπο, όπου μαρτύρησε ο Οσιομάρτυρας, να κοινωνήσω, να τελέσουμε Αρτοκλασία και να δοξάσω τον Θεό και τον Άγιο που μου έδωσαν υγεία, καθώς και την τύχη να γίνω για άλλη μία φορά μάρτυρας του θαυμαστού αυτού σημείου και να δω ξανά να αναβλύζει αίμα από το δέντρο του μαρτυρίου».
Μαρτυρία της Κωνσταντίνας Παπαθανασίου, Αττική, 2011
«Είχα κι εγώ την ιδιαίτερη ευλογία από τον Θεό και τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουναίνοις να γνωρίσω και να ζήσω το μεγάλο και ανεξήγητο θαύμα του Αγίου. Τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουνένοις δεν τον γνώριζα. Πρώτη φορά μου μίλησε γι’ αυτόν μια φίλη μου που την έκανε καλά από καρκίνο και τον ευλαβείται πολύ. Μου είπε και για το θαύμα που γίνεται προς τιμήν του Αγίου την ημέρα της εορτής του, στις 9 Μαΐου. Μετά τη Θεία Λειτουργία, γίνεται η Παράκληση του Αγίου στον προαύλιο χώρο, και συγκεκριμένα μπροστά στο δέντρο από την εποχή που ζούσε ο Οσιομάρτυρας. Στο τέλος της Παράκλησής του, μέσα από μια οπή του δέντρου βγαίνει “αίμα”, το οποίο είναι πολύ θαυματουργό για όλες τις ασθένειες, και ιδιαίτερα για τον καρκίνο. Έχω ακούσει ότι το “αίμα” αυτό το έχουν εξετάσει και το θαυμαστό είναι ότι έχει όλα τα συστατικά του αίματος, αλλά δεν υπάρχει αντίστοιχη ομάδα.
Ήθελα και παρακαλούσα τον Άγιο να αξιωθώ κι εγώ να ζήσω από κοντά το θαυμαστό αυτό γεγονός. Πράγματι, ο Άγιος έκανε την επιθυμία μου αυτή πραγματικότητα. Ξεκινήσαμε μια μικρή ομάδα προσκυνητών με κατεύθυνση προς τον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου, που βρίσκεται στα Βούναινα της Θεσσαλίας. Τελέσαμε Όρθρο, Θεία Λειτουργία, Αρτοκλασία και εν συνεχεία κατευθυνθήκαμε στο δέντρο, έξω στον προαύλιο χώρο του προσκυνήματος. Κάναμε την Παράκληση του Αγίου με τον Ιερομόναχο που ακολουθούσε στο προσκύνημα αυτό και τον Διάκονο του προσκυνήματος, π. Δημήτριο Τσίγγινο. Όταν φτάσαμε στα Μεγαλυνάρια της Ακολουθίας της Παράκλησης, προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα το “αίμα” να βγαίνει μέσα από το δέντρο. Η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Είχα χάσει τα λόγια μου. Μονολογούσα συνεχώς “ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ”. Ευχαριστούσα τον Άγιο που με αξίωσε εμένα, την αμαρτωλή, να ζήσω το θαύμα του. Το αξιόλογο είναι ότι όσα γυάλινα μπουκάλια (μικρά, μεγάλα έως και του ενός λίτρου) είχαμε μαζί μας, τόσο αίμα έβγαζε. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Τα γέμισε όλα και μετά σταμάτησε μόνο του. Όταν έπειτα από λίγο ήρθε στο προσκύνημα μια κυρία από Θεσσαλονίκη, που και εκείνη ερχόταν για πρώτη φορά και της είπαμε για το θαύμα που έγινε, θέλησε να δει και να πάρει λίγο από το “αίμα” του Οσιομάρτυρα. Πήγαμε πάλι στον χώρο όπου βρισκόμασταν πριν από λίγο με τους κληρικούς, αλλά ο Άγιος δεν έβγαζε άλλο θαυματουργό “αίμα”. Είναι και αυτό ένα σημείο αξιοθαύμαστο. Ο Άγιος βγάζει “αίμα” μόνο όταν το επιτρέπει εκείνος και όχι όποτε θέλουμε εμείς. Το θαυμαστό αυτό γεγονός συνέβη στις 23 Ιουλίου 2011».
