Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα, ομότιμου καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Η Ένωση αθέων είναι μια πραγματικότητα της δημόσιας ζωής στην Ελλάδα. Πρόσφατα μάλιστα διοργάνωσε και κάποιο συνέδριο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη σχετική εκδήλωση έλαβαν μέρος διάφορες προσωπικότητες της πνευματικής και πολιτικής ζωής του τόπου. Είναι αξιοσημείωτη η παρουσία στο συνέδριο αυτό της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Και θα μπορούσαν ασφαλώς να συμμετάσχουν σε αυτό όλα τα στελέχη της κυβερνώσης παράταξης (υπουργοί και βουλευτές), οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άθεοι, εάν δεν φοβόντουσαν μήπως προκαλέσουν έτσι κι άλλο τον ελληνικό λαό σε μια κρίσιμη γι’ αυτούς πολιτική συγκυρία.
Βέβαια, δεν περιμέναμε να δούμε τον κ. Φίλη και την κ. Αναγνωστοπούλου στο συνέδριο των αθέων, για να πειστούμε για την αθεΐα τους. Κάθε δένδρο το γνωρίζεις από τους καρπούς του. Και οι καρποί π.χ. του κ. Φίλη είναι γνωστοί. Και σε ατομικό και σε θεσμικό επίπεδο. Χλεύασε κατ’ επανάληψη το θρήσκευμα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, στο όνομα του οποίου ασκούσε την εξουσία, ενώ μέσα από την προγραμματισθείσα κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών εξεδήλωσε ασέβεια και προς το ίδιο το Σύνταγμα, που ήταν αντίθετο στον αθεϊστικό παροξυσμό του.
Τα παιχνίδια του με τη θρησκειολογία ως εναλλακτική λύση απέναντι στην υποχρεωτική διδασκαλία των Θρησκευτικών είχαν έναν μόνο στόχο: Να λειτουργήσει το σχολείο ως ένας μηχανισμός εξουδετέρωσης του παραδοσιακού θρησκευτικού βιώματος που κουβαλούσαν οι μαθητές από τα σπίτια τους. Θα ήταν αφελές να δεχθεί κάποιος ότι ο έρωτας του κ. Φίλη με τη θρησκειολογία υπαγορεύθηκε από την επιθυμία του να καλλιεργηθεί σωστά το θρησκευτικό φρόνημα των μαθητών στα σχολεία. Λογικά, δεν μπορεί ένας άθεος να εμφανίζεται ως υπέρμαχος των πολλών διαύλων επικοινωνίας των μαθητών με τον Θεό, ώστε μέσα από τη διδασκαλία των διαφόρων θρησκειών να τους δοθεί η δυνατότητα να διαλέξουν ελεύθερα τον θρησκευτικό δρόμο που είναι συμβατός με τη δική του περί Θεού αντίληψη.
Υπογραμμίζω ιδιαίτερα την περίπτωση του κ. Φίλη διότι είναι αντιπροσωπευτική της νοοτροπίας όλων των αθέων. Άλλα προβάλλουν προς τα έξω και άλλα επιδιώκουν στην ουσία. Η ένωση των αθέων διακηρύσσει π.χ. ως καταστατικό σκοπό της την προστασία του δικαιώματος στην ανεμπόδιστη έκφραση του αθεϊστικού φρονήματος κάθε ανθρώπου, αλλά και την προάσπιση της ελευθερίας της σκέψης απέναντι σε κάθε τι που θα μπορούσε να την περιορίσει, καθώς και κάθε άλλου ανθρώπινου δικαιώματος. Στην πραγματικότητα όμως ο αληθινός σκοπός της ένωσης αυτής είναι η «ισοπέδωση» της παραδοσιακής θρησκευτικής πίστης των Ελλήνων. Γι’ αυτό και η παρομοίωσή της στον τίτλο του άρθρου με «μπουλντόζα» σε δράση. Αφήνω στην κρίση του καθενός να σκεφτεί αν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι και πολλοί άλλοι «εργολάβοι» εκτός Ελλάδος έχουν ήδη θέσει σε λειτουργία μέσα στη χώρα μας τις δικές τους «μπουλντόζες» επιδιώκοντας τον ίδιο ακριβώς άδηλο σκοπό με την ένωση των αθέων.
Για να γίνουν αντιληπτά όλα αυτά τα πράγματα, πρέπει να πούμε εδώ – και να το τεκμηριώσουμε ασφαλώς, ώστε να μην ακούγεται αυτό ως ένας αυθαίρετος αφορισμός– ότι όλοι οι άθεοι, εντός ή εκτός της ένωσής τους, έχουν επιλεκτική αλλεργία απέναντι στην Ορθοδοξία. Δεν τους ενοχλεί άλλο θρήσκευμα. Το θρήσκευμα π.χ. των μουσουλμάνων. Και αυτό φαίνεται καθαρά από τη στάση που τηρούν οι άθεοι απέναντι στους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, τους οποίους χαρακτηρίζουν πια συλλήβδην ως πρόσφυγες. Τους βλέπουμε να είναι οι πιο θερμοί συνήγοροί τους, διευκολύνοντας μάλιστα την εγκατάστασή τους στην Ελλάδα. Και όταν τους ρωτάς γιατί υποστηρίζουν με τόσο φανατισμό αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι βέβαια άθεοι, αλλά αντιθέτως βαθιά θρησκευόμενοι, έτοιμοι να θυσιάσουν ακόμη και τη ζωή τους για χάρη του Προφήτη τους, έχουν έτοιμη την απάντηση: «Εμείς δεν υποστηρίζουμε το θρήσκευμα των μεταναστών, αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματά τους».
Εάν ήταν αληθής ο ισχυρισμός αυτός, θα έπρεπε οι άθεοι να έδειχναν την ίδια ευαισθησία σε κάθε περίπτωση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αδιαφορώντας για το θρήσκευμα των φορέων τους. Υπάρχει σπουδαιότερο ανθρώπινο δικαίωμα από τη ζωή; Λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα δολοφονήθηκαν στην Αίγυπτο εν ψυχρώ από μουσουλμάνους φονταμενταλιστές 50 τόσοι Χριστιανοί. Γιατί η ένωση αθέων δεν εξέδωσε μια, μικρή έστω, ανακοίνωση αποδοκιμασίας της αιμοσταγούς μισαλλοδοξίας των μουσουλμάνων απέναντι στους Χριστιανούς της Αιγύπτου; Είδαμε επίσης πολλές φορές τον άθεο κ. Φίλη να πρωτοστατεί σε εκδηλώσεις μουσουλμάνων για την απόκτηση χώρων λατρείας του θεού τους. Δεν τον είδαμε όμως ποτέ να απευθύνει παράλληλα κάποια έκκληση στη Σαουδική Αραβία, όχι απλά να πράξει και αυτή το ίδιο για τους Χριστιανούς που υπάρχουν στη χώρα της, αλλά τουλάχιστον να μην τους κλείνει φυλακή, αν τολμήσουν και φτιάξουν κάποιο χριστιανικό ευκτήριο οίκο, για να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Είναι λοιπόν προφανής ο στόχος της «μπουλντόζας» των αθέων. Θέλουν μόνο να «γκρεμίσουν» το «οικοδόμημα» της θρησκευτικής πίστης των Ελλήνων. Τους διαφεύγει όμως μία λεπτομέρεια: Το «οικοδόμημα» αυτό είναι παραδοσιακό. Και, όπως όλοι γνωρίζουμε εμπειρικά, είναι αδιανόητη η μπουλντόζα απέναντι σε ένα παραδοσιακό κτίριο, ιδίως όταν αυτό κουβαλάει επάνω του ιστορία χιλιάδων χρόνων. Δεν πρέπει να λησμονεί κανένας –και προπαντός οι άθεοι– ότι ιστορία 5.000 χρόνων Ελληνισμού (3.000 χρόνια προ Χριστού και 2.000 χρόνια μετά Χριστόν) με κοινό γνώρισμα την πίστη στην άλλη ζωή και στην αθανασία της ψυχής είναι ιστορία θρησκευτικής μαρτυρίας του ελληνικού λαού. Το βεβαιώνουν για μεν την προχριστιανική περίοδο οι Παρθενώνες και οι άλλοι αμέτρητοι αρχαίοι ναοί, καθώς και τα αγάλματα στους θεούς ή τα δημιουργήματα της κεραμικής ή άλλης τέχνης (βλ. π.χ. το ψηφιδωτό με την αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα στον λόφο Καστά της Αμφίπολης), ενώ για την μετά Χριστόν περίοδο το προβάλλουν η Αγιά Σοφιά μας και οι άλλοι βυζαντινοί ναοί μαζί με τα αναρίθμητα αριστουργήματα της βυζαντινής τέχνης. Είναι όλα αυτά που θαυμάζει σήμερα η ανθρωπότητα ως μοναδικό αρχαιολογικό ή βυζαντινό θησαυρό. Ο υλισμός του Επίκουρου και των άλλων υλιστών φιλοσόφων στην Αρχαία Ελλάδα, που εκπροσωπούσαν πάντως μια μειοψηφούσα γνώμη στην ελληνική κοινωνία της εποχής, δεν άφησε τίποτε πίσω του. Μόνο ένα αβυσσαλέο κενό και ένα απελπιστικό χάος, που κληροδοτεί ο μηδενισμός. Το ίδιο μνημείο του τίποτα εγγυάται και ο σύγχρονος υλισμός της ένωσης των αθέων.
Από την άποψη αυτή, γίνεται φανερό ότι η πίστη στον Θεό για τον Έλληνα είναι στοιχείο της εθνικής του ιδιοπροσωπίας. Επομένως, ας έχουν υπόψη τους οι άθεοι ότι όποιος χτυπάει σήμερα με την «μπουλντόζα» της αθεΐας την Ορθοδοξία στοχεύει στο γκρέμισμα της εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων και, σε τελευταία ανάλυση, στην εξαφάνιση του Ελληνικού Έθνους.
Είναι ασφαλώς δικαίωμα των αθέων να οργανωθούν, για να υπερασπισθούν την αθεΐα τους, αδιαφορώντας για τις εθνοκτόνες παρενέργειες της πράξης τους. Έχουν όμως αντίστοιχα υποχρέωση όσοι γνοιάζονται για τη διατήρηση του παραδοσιακού «κτιρίου» που προβάλλει το Ελληνικό Έθνος να αντισταθούν με κάθε νόμιμο μέσο στην επέλαση της «μπουλντόζας» της αθεΐας.
