Της Σοφίας – Χριστίνας Χρήστου
Καθημερινά στήνει το κινητό μαγειρείο του σε διαφορετικό σημείο της Ελλάδας και ετοιμάζει, εντελώς δωρεάν, φαγητό για όσους έχουν ανάγκη. Άστεγοι, άποροι, νεόπτωχοι, μετανάστες και λοιποί πληγέντες από την ελληνική κρίση τον επισκέπτονται και μοιράζονται μαζί του ένα πιάτο φαΐ και λίγες κουβέντες. «Δεν πρόκειται για φιλανθρωπία, ελεημοσύνη ή κάποιου είδους συσσίτιο. Αυτό που κάνουμε λέγεται αλληλεγγύη…», τονίζει ο άνεργος, εμπνευστής και δημιουργός της Κοινωνικής Κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος», κ. Κώστας Πολυχρονόπουλος.
Η δράση ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, το 2011, όταν έχασε τη δουλειά του και, μη έχοντας άλλη επιλογή, αναγκάστηκε στα 47 του χρόνια να επιστρέψει στο πατρικό του σπίτι.
«Εργαζόμουν για 25 χρόνια στον χώρο του μάρκετινγκ, της διαφήμισης, των τηλεπικοινωνιών. Το 2009 έχασα τη δουλειά μου και έως σήμερα παραμένω άνεργος. Έτσι, αναγκάστηκα να μετακομίσω. Σε ηλικία 47 ετών, λοιπόν, επέστρεψα στο πατρικό μου, στο Αιγάλεω, όπου μένω πλέον με τη μητέρα μου. Έκανα πολλές προσπάθειες να βρω δουλειά, όλες όμως έπεσαν στο… κενό. Ώσπου μια μέρα συνέβη κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Περπατώντας στον δρόμο, είδα δύο παιδάκια να έχουν πιαστεί στα χέρια πάνω από έναν κάδο απορριμμάτων για να διεκδικήσουν ένα σάπιο μήλο! O κόσμος γύρω περπατούσε αδιάφορος. Η εικόνα αυτή με συγκλόνισε! Κάτι έπρεπε να κάνω. Να αποδείξω ότι δεν είμαι άχρηστος. Έτσι, γυρίζοντας σπίτι, πήρα την απόφαση να μοιράσω φαγητό σε κόσμο που έχει ανάγκη. Όπως και έγινε. Στην αρχή όλοι με αντιμετώπισαν με δισταγμό, αλλά σιγά-σιγά τα πράγματα πήγαν καλύτερα. Βρήκα στη συνέχεια πολλούς υποστηρικτές-εθελοντές, που καθημερινά όλο και αυξάνονται», διηγείται ο κ. Πολυχρονόπουλος.
Σήμερα, η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» ταΐζει 6.000 ανθρώπους τον μήνα, δηλαδή περίπου 200-250 άτομα την ημέρα, ενώ το μηνιαίο κόστος των εξόδων υπολογίζεται γύρω στα 2.500-3.000 ευρώ τον μήνα.
Αντισυμβατικός, αρνείται την ιδέα να συστήσει ΜΚΟ, να ζητήσει βοήθεια από αλυσίδες σουπερμάρκετ, εταιρείες και φορείς, και βλέπει με επιφύλαξη καθετί θεσμικό. «Με έχουν προσεγγίσει αρκετοί φορείς, εταιρείες, πολιτικά κόμματα κ.λπ., για να βοηθήσουν στο έργο μου, αλλά ποτέ δεν αποδέχτηκα κάποια από τις προτάσεις τους. Υπάρχουν σκοπιμότητες πίσω από αυτού του τύπου τις “βοήθειες’’. Δεν θέλουμε να μας χρησιμοποιήσει κανείς για να διαφημιστεί και να προβληθεί». Οι άποροι έχουν ανάγκη από κάτι περισσότερο: κάποιον να τους ακούσει, να επικοινωνήσει ουσιαστικά μαζί τους την ώρα που μοιράζονται ένα πιάτο φαΐ. Αυτό τους λείπει, όχι η ελεημοσύνη», σημειώνει ο δημιουργός της Κοινωνικής Κουζίνας.
Σκόπος της δράσης, σύμφωνα με τον κ. Κώστα, είναι «η ιδέα της αφύπνισης, της αγάπης, με την ελπίδα να αφυπνιστούν συνειδήσεις».
«Το πιο σημαντικό είναι οι άνθρωποι να έρθουν στην παρέα μας, να καθίσουν στο τραπέζι με όλους τους ανέργους, τους αστέγους, που χρειάζονται συμπαράσταση, να συζητήσουν και να μοιραστούν την κατσαρόλα μας. Αυτό και μόνο βοηθά και την ουσία της δράσης μας: κανένας να μην είναι μόνος», τονίζει.
Στην Κοινωνική Κουζίνα, που στήνεται καθημερινά και σε άλλη γειτονιά της Ελλάδας, όλοι έχουν θέση. Άνθρωποι κάθε λογής, που όμως έχουν έναν κοινό παρανομαστή: άδειο στομάχι και ανάγκη για επικοινωνία.
«Εμείς εδώ δεν προσφέρουμε συσσίτιο, γινόμαστε μια παρέα που όλο και μεγαλώνει, που φέρνει ό,τι έχει ο καθένας, αν έχει. Μας στηρίζει απλός κόσμος από το υστέρημά του και υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ μας. Μ0αγειρεύουμε για να φάμε όλοι μαζί. Δεν είναι το ένα πιάτο φαγητό, αλλά και η επικοινωνία και η ζεστασιά του “οικογενειακού” γεύματος. Σήμερα είναι αυτοί, αύριο μπορεί να είμαστε εμείς οι ίδιοι», σημειώνει.
Στο τέλος της ημέρας, γυρνώντας σπίτι του, ο κ. Πολυχρονόπουλος, όπως λέει, αισθάνεται άνθρωπος, με την πραγματική έννοια της λέξης, που έχει στόχο την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τον σεβασμό.
Ωστόσο, αν κάποια στιγμή βρει δουλειά, αν και δεν έχει καμία πρόταση όπως ισχυρίζεται, θα πει ότι «μπορώ να δουλεύω όλη μέρα, αρκεί 2 με 5 να κάνω αυτό που κάνω και σήμερα. Δεν πρόκειται με τίποτα να το αφήσω».
Ο χώρος
Στην οδό Πλαταιών 55 στον Κεραμεικό βρίσκεται το κτίριο 230 τ.μ. που στεγάζει την Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος», το ενοίκιο του οποίου πληρώνουν ιδιώτες.
Στο κτίριο υπάρχουν ντουζιέρες, για να μπορούν όσοι χρειάζονται και θέλουν να κάνουν καθημερινά το μπάνιο τους.
Παράλληλα, προσφέρεται ενισχυτική διδασκαλία για παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου από εθελοντές δασκάλους. Επίσης, υπάρχουν εθελοντές παιδοψυχολόγοι, δανειστική βιβλιοθήκη για μικρούς και μεγάλους, αλλά και παιδότοπος.
«Δεν θα με ξεχάσεις…»
Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Αντώνης Βαρδής, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, είχε εκφράσει στα παιδιά του την επιθυμία του να βοηθηθεί η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» και ο γιος του, Γιάννης, ενημέρωσε τον κόσμο, μέσω των social media, ότι επιθυμία του δημιουργού ήταν, αντί στεφάνων, στην κηδεία του τα χρήματα να δοθούν εκεί.
«Ναι, πράγματι. Μας δόθηκε το ποσό των 1.000 ευρώ και ήταν πολύ σημαντικό αυτό για μας. Ο Αντώνης Βαρδής ήταν ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, ο οποίος προσέφερε μεγάλη βοήθεια. Ερχόταν βράδυ δύο, τρεις φορές την εβδομάδα με ένα καροτσάκι της λαϊκής γεμάτο με τρόφιμα, ρούχα και ό,τι άλλο είχε και τα μοίραζε σε ανθρώπους που βρίσκονταν στον δρόμο σε Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο και Μοναστηράκι. Μάλιστα, η τελευταία σύντροφός του, Φιλοθέη, συνεχίζει να βοηθά μαζί μας, κάθε Τρίτη».
Πώς μπορεί κάποιος να βοηθήσει
- Με χρήματα ή εθελοντική εργασία. Η Κουζίνα είναι ανοιχτή σε όλους.
- Πληροφορίες: oallosanthropos.blogspot.gr
- E-mail: [email protected]
- Tηλ. 6980-712657, κ. Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος
