Tου Νίκου Νικολόπουλου
Πρόεδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
Ανεξάρτητου Βουλευτή Αχαΐας
Είναι εσφαλμένη η αντίληψη και διατύπωση ότι το νομοσχέδιο για την αναδοχή και υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια έχει διχάσει. Επέρχεται διχασμός όταν η κοινή γνώμη είναι κομμένη στα δύο. Ομως, αναφορικά με το επίμαχο νομοσχέδιο δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας βγάζει φλύκταινες στο ενδεχόμενο αναδοχής και υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.
Αρα, δεν μιλάμε για διχασμό, αλλά για μια εμμονή μια ισχνής μειοψηφίας δήθεν προοδευτικών, που επιδιώκουν ετσιθελικά να προσβάλουν την ευαγγελική διδασκαλία, να παραποιήσουν την ανθρώπινη φύση και να αφανίσουν τα ήθη και τις παραδόσεις μας.
Αλλωστε, την ώρα που η Ελλάδα ετοιμάζεται να προστεθεί στο κλαμπ των χωρών που επιτρέπουν στα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά, πλήθος επιστημονικών ερευνών που διεξήχθησαν σε αυτές τις «πρωτοπόρες» χώρες, δείχνει σοβαρότατες βλάβες στην ψυχική και τη σωματική υγεία τους.
Μία εξ αυτών, μάλιστα, που έγινε από το Πανεπιστήμιο του Τέξας, αναφέρει ότι το 23% όσων (ενήλικων πια) προέρχονται από οικογένειες ομοφυλοφίλων, είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από τον έναν ή και τους δύο γονείς τους, ποσοστό που αντιστοιχεί μόλις στο 2% των παιδιών που προέρχονται από ετεροφυλόφιλες οικογένειες! Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, τα παιδιά που μεγαλώνουν από γκέι «γονείς», όχι μόνο δεν είναι συναισθηματικά πιο υγιή από τα παιδιά που μεγαλώνουν από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, αλλά τείνουν να αντιμετωπίζουν πολύ πιο έντονο στρες, συναισθηματικά κενά και ψυχολογικές παθήσεις όταν ενηλικιώνονται.
Ειδικότερα, τα παιδιά αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες όταν αρχίσουν να κοινωνικοποιούνται και κυρίως στο σχολείο, όπου έρχονται αντιμέτωπα πρώτη φορά με τη διαφορετικότητα της δικής τους οικογένειας, σε σχέση με τις οικογένειες της μεγάλης πλειονότητας των συνομιλήκων τους. Σε αυτές τις έρευνες να προστεθεί το γεγονός ότι αρκετοί ενήλικοι από τις ίδιες «πρωτοπόρες» χώρες που μεγάλωσαν σε γκέι οικογένειες έχουν αρχίσει να προσφεύγουν στα δικαστήρια των χωρών τους, ξεκινώντας έναν αγώνα με στόχο να απαγορευτεί η υιοθεσία από ομοφύλους.
Εν τέλει, αυτό που έχει σημασία τεράστια είναι ο στιγματισμός που μπορεί να βιώσει ένα παιδί. Η ελληνική κοινωνία απέχει έτη φωτός από το να μπορεί να μιλήσει για μια τέτοιου είδους υιοθεσία. Μια μελέτη για τους γάμους ομόφυλων έδειξε ότι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είναι κατά. Επομένως, παιδιά που βιώνουν τέτοιο αποκλεισμό είναι πολύ πιθανόν να αναπτύξουν ψυχικά προβλήματα που θα προέρχονται από την κοινωνική απομόνωση.
Εν κατακλείδι, κάθε μορφή (τεκνοθεσίας ή αναδοχής) που αντίκειται στην Ευαγγελική Διδασκαλία και στις παραδόσεις του λαού μας σε ό,τι αφορά τον ιερό θεσμό της οικογένειας και του γάμου, δεν έχει την αποδοχή της Εκκλησίας και της κοινωνίας.
Οφείλει, λοιπόν, η Κυβέρνηση να σεβασθεί την καθολική, σχεδόν, βούλησή τους.
