Του Νίκου Νικολόπουλου
Προέδρου του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος και ανεξάρτητου βουλευτή
Το πρόσφατο νομοθέτημα μείωσης του ποσοστού αναπηρίας του Αυτισμού έχει αντισυνταγματικό χαρακτήρα, ενώ ταυτόχρονα ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα και γι’ αυτό επιβάλλεται η αναθεώρησή του.
Ειδικότερα, με τη νέα νομοθεσία του 2018, υποβαθμίστηκε αυθαίρετα, άδικα και αντιεπιστημονικά το ποσοστό αναπηρίας του Αυτισμού κάτω του 67%, που αποτελεί το όριο των ποσοστών που δικαιούνται επίδομα αναπηρίας. Η μοναδική σκοπιμότητα που εξυπηρετείται από τη νέα νομοθεσία, είναι η διακοπή και κατάργηση χιλιάδων επιδομάτων αναπηρίας των παιδιών του Αυτιστικού Φάσματος, προς ικανοποίηση πολιτικών επιδιώξεων.
Η νέα νομοθεσία βασίζεται σε αυθαίρετα αντιεπιστημονικά επινοήματα, που δεν ισχύουν σε κανένα πολιτισμένο κράτος και αποτελεί ανάσυρση «από τα παλιά» και επαναφορά αντικοινωνικών τριτοκοσμικών προτύπων των προηγούμενων δεκαετιών: Τα νέα μέτρα ορίζουν ως παράγοντες για τον προσδιορισμό του ποσοστού αναπηρίας τη νοημοσύνη, τη λειτουργικότητα και τον αναπροσδιορισμό με την ενηλικίωση!
Ομως, η νοημοσύνη, η λειτουργικότητα και η ηλικία ΔΕΝ μπορούν να μετρήσουν τον Αυτισμό και ΔΕΝ έχουν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με το ποσοστό αναπηρίας του Αυτισμού: Οπως ακριβώς και σε ένα παιδί με ακρωτηριασμένο μέλος, η νοημοσύνη, η λειτουργικότητα και η ηλικία ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με το ποσοστό αναπηρίας του, ανεξάρτητα από τη λειτουργικότητα που του προσδίδει ένα τεχνητό μέλος.
Ο Αυτισμός, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, δεν μπορεί ποτέ να μετρηθεί με βεβαιότητα -παρά μόνο να εκτιμηθεί στο τέλος της επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής από τα αποτελέσματα- ενώ τα διαγνωστικά και αξιολογητικά εργαλεία (τεστ κλπ), ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με το ποσοστό, αλλά μόνο με τον σχεδιασμό των θεραπευτικών παρελάσεων.
Τα άτομα που ο Αυτισμός τους δεν παρεμποδίζει σοβαρά ή ανυπέρβλητα τη δυνατότητά τους στη χωρίς υποστήριξη αυτόνομη ζωή και επιβίωση, είναι τα χιλιάδες που δεν έχουν καθόλου διάγνωση, αυτά που την αποφεύγουν ή την κρύβουν, ή που αγνοούν τελείως τον Αυτισμό τους. Συνεπώς, όσοι λαμβάνουν διάγνωση Αυτισμού, στην πραγματικότητα είναι άτομα με μεγάλη ανάγκη υποστήριξης και με ποσοστό μεγαλύτερο του 67% και των εν γένει ποσοστών, για τα οποία προβλέπεται επιδοματική υποστήριξη σε κάθε χώρα. Τα περισσότερα από τα άτομα αυτά, στη χώρα μας ήδη αδικούνται από το ποσοστό του 67%, δεδομένου ότι στην πραγματικότητα το ποσοστό αναπηρίας τους είναι κατά κανόνα μεγαλύτερο.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους και επειδή η προστασία των θεμελιωδών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των ατόμων με αναπηρία προτεραιοποιείται, η μοναδική σωστή λύση είναι ότι, όταν ο Αυτισμός διαγιγνώσκεται, πρέπει να χαρακτηρίζεται με ποσοστό τουλάχιστον από 67% και περισσότερο και πάντως με ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο από τα εν γένει όρια που έχει κάθε χώρα για την εξασφάλιση του επιδόματος και των άλλων θεσμών κοινωνικής προστασίας. Αυτό εφαρμόζεται στις πολιτισμένες χώρες με σοβαρό κοινωνικό κράτος, όπου το ποσοστό αναπηρίας του Αυτισμού είναι πάνω από 67% και πάντα ίσο ή μεγαλύτερο του ποσοστού που εξασφαλίζει το επίδομα αναπηρίας, φτάνοντας έως και 100% μόνο για τον Αυτισμό (χωρίς τις τυχόν συννοσηρότητες).
Στη χώρα μας, δεν υπάρχει ανάλογο επίδομα για τα ποσοστά αναπηρίας κάτω του 67%, όπως θα έπρεπε και όπως επιβάλλουν οι αρχές της ίσης μεταχείρισης και της αναλογικότητας που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα και από τις διεθνείς Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει υπογράψει και κυρώσει η χώρα μας.
Ολα αυτά κάνουν προφανή την υποβάθμιση και τον τριτοκοσμισμό της «νέας» νομοθεσίας.
Μετά τις δραματικές περικοπές που έγιναν πρόσφατα στις θεραπείες Αυτισμού, στις συντάξεις ορφανών παιδιών με Αυτισμό, καθώς και στις άλλες κοινωνικές παροχές που δικαιούνται τα παιδιά με αναπηρίες του ΑΦ, το επίδομα αναπηρίας είναι μοναδική πηγή επιβίωσης για τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά. Συνεπώς, η μαζική κατάργησή του, μέσω της αλλοίωσης του ποσοστού αναπηρίας με τη νέα νομοθεσία της κυβέρνησης, οδηγεί σε πραγματική εξόντωση μεγάλο όγκο παιδιών με Αυτισμό, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι πολιτικές σκοπιμότητες του τρίτου μνημονίου, της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και των άλλων συμφερόντων που καλύπτονται πίσω από το «δημόσιο χρέος», μεταξύ των οποίων μεγάλο μερίδιο κατέχει η διαφθορά, σύμφωνα με τα επίσημα πορίσματα του OHE.
Ως εκ τούτου, οφείλει η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία να ανακαλέσουν το επαίσχυντο αντικοινωνικό μέτρο και να μεριμνήσουν άμεσα για την επαναφορά και βελτίωση του προηγούμενου πλαισίου ποσοστών αναπηρίας του Αυτισμού, ορίζοντας ως κατώτατο ποσοστό για το ΑΦ το 67%, κλιμακούμενο έως και 100%, ανάλογα με την βαρύτητα της διαταραχής και τις τυχόν συννοσηρότητες που (πολύ συχνά) συνυπάρχουν.
