Toυ π. Αντώνιου Χρήστου
Προϊσταμένου Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Κόρμπι Βάρης της Ι. Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β.
Δεν έχουν περάσει λίγες ώρες, αγαπητοί μου αναγνώστες, που ο Ελληνας Πρωθυπουργός έκανε διάγγελμα στον ελληνικό λαό, για να μας ενημερώσει ότι ήρθαμε σε συμφωνία με το γειτονικό κράτος των Σκοπίων και πλέον θα ονομάζεται «Βόρεια Μακεδονία»! Πέρα από το σοκ και τη στεναχώρια που μας κατέβαλε, αποφασίσαμε να τα εξωτερικεύσουμε όλα αυτά με το υπάρχον άρθρο και εννοείται, ξεκαθαρίζουμε από την αρχή, ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να κάνουμε αντιπολιτευτική πολιτική ή υποστηρίζουμε ότι εκφράζουμε την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος. Οτι γράψουμε είναι προϊόν δική μας σκέψεως και αγωνίας, δεν είμαστε διεθνολόγοι ή ειδικοί στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, αλλά γράφουμε απλά ως Ελληνες πολίτες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Οπως σε όλα τα άρθρα μας, εννοείται το ίδιο ισχύει και εδώ, πάντοτε είμαστε ανοιχτοί σε κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη που θέλει να εκφράσει τις αντιρρήσεις του ή διαφωνίες του, στο email: [email protected].
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός, ότι ο Ελληνισμός πορεύεται ιστορικά μέσα στους αιώνες, σε ένα πλανήτη που έμαθε να σκέφτεται, να γράφει, να μιλά, να ζει και να προχωρά τεχνολογικά, με τον ελληνικό τρόπο. Το έθνος μας, πάντοτε μικρό και τις περισσότερες φορές ιστορικά διχασμένο, όμως τις λίγες φορές που βρέθηκε ενωμένο και αποφασισμένο, μεγαλούργησε και άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα και το στίγμα του στην ανθρωπότητα. Μπορεί η ανθρώπινη ιστορία να προχωρά, η αγγλική γλώσσα να είναι διεθνής και να έχει κυριαρχήσει, όμως οι ελληνικοί όροι και οι ρίζες των λέξεων και των επιστημονικών όρων, προδίδουν την ελληνική τους καταβολή και προέλευση. Αυτά είναι πορίσματα έγκριτων γλωσσολόγων και είναι αναμφισβήτητα.
Σε όποιο κράτος του κόσμου και αν ανατρέξεις στη γη, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συναντήσεις Ελληνες ή έστω φιλέλληνες, που να μην είναι φορείς του ελληνικού πνεύματος και παιδείας. Μια παιδεία που πέρασε πολλά στάδια και φιλοσοφικές αποχρώσεις, αλλά πλουτίστηκε και συσχετίστηκε με την αποκεκαλυμμένη αλήθεια του Χριστιανισμού και αυτή η ένωση έφερε κάτι μοναδικό και δυνατό, στο οποίο καυχόμαστε όλοι οι Ελληνες, οι οποίοι υπήρξαμε ιστορικά και διαχρονικά πολίτες της μίας Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας, στο οποίο σήμερα εσφαλμένα έχει επικρατήσει να ονομάζετε Βυζάντιο. Η Ρωμαίικη Αυτοκρατορία,η οποία μπορεί ιστορικά να έχει καταλυφθεί και καταργηθεί, στην αρχή από τους Λατίνους Σταυροφόρους και στη συνέχεια από τους Οθωμανούς, όμως το πνεύμα, η πολιτιστική κληρονομιά και το ήθος είναι ακόμη ζωντανα σε ιστορικές μορφές όπως ο Παπαδιαμάντης ή ο Κόντογλου μέχρι τις μέρες μας, με τη λιγοστή αλλά πάντοτε δυναμική, ελληνική ομογένεια της πόλης με επικεφαλής τον Πατριάρχη του Γένους και τους χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια νεοέλληνες στις περιοχές που έχουν μπροστά το «Νέο» ή «Νέα»και το όνομα από τοπωνύμια και περιοχές των αλησμόνητων πατρίδων.
Το έχει ο λαός, αλλά το έχει και ο ελληνικός γεωγραφικός χώρος, που πλέον έχει περιοριστεί στην ελληνική επικράτεια, του νέου Ελληνικού Κράτους, που ετοιμάζεται να εορτάσει τα 200 χρόνια από της ιδρύσεώς του σε 3 χρόνια και αποτελεί σχεδόν το κέντρο της γης, το σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Οπως χαρακτηριστικά είπε κάποιος χαριτολογώντας, είναι το «οικοπεδάκι» που άφησε ο Θεός για τον ευατό Του και τελικά παραχώρησε στους Ελληνες, που κόντεψαν να μείνουν χωρίς κράτος και ευεργετήθηκαν τελευταία στιγμή από Τον Υψιστο. Πέρα από το χαριτωμένο της ιστορίας, είναι γεγονός ότι αυτό το κλίμα, αυτές οι ευλογίες και οι ομορφιές, σπάνια τις βρίσκεις συγκεντρωμένα σε άλλη χώρα ή έστω σε αυτή την ποιότητα και αξία. Τόση ποικιλία, τόση ιστορία, τόση πανδαισία. Γι’ αυτό και λαοί και ολόκληρες αυτοκρατορίες προσπάθησαν και εν μέρη τα κατάφερναν για κάποια χρόνια ακόμη και αιώνες, να κυριαρχούν στον Ελλαδικό χώρο, αλλά πάντοτε πολιτιστικά και θεολογικά να είναι υποτελείς και σκλαβωμένοι. Αυτό που είπε και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης στον Γάλλο Ναύαρχο: «Οτι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν· κι όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν…».
Κάναμε αυτή την εκτενή εισαγωγή, για να δούμε που είμαστε, από που ξεκινήσαμε, τι πολιτιστικό θησαυρό έχουμε και στις ταπεινώσεις που φτάσαμε στο σήμερα και μάλιστα χωρίς να γίνει κάποιος πόλεμος ή να ανοίξει κάποιο ρουθούνι…! Μέσα στις πολλές σκλαβιές και κατακτήσεις της πατρίδα μας, βρέθηκε και η περιοχή της Μακεδονίας μας. Μάλιστα απελευθερώθηκε σχεδόν 100 χρόνια μετά τη νότια Ελλάδα, με τους Βαλκανικούς Πολέμους. Μία περιοχή, αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής γης, γενέτειρα του Μεγάλου Στρατηλάτου Αλεξάνδρου, ο οποίος τον 4ο π.χ. αιώνα, έφτασε μέχρι τις Ινδίες.
Δέκα αιώνες αργότερα, δηλαδή τον 6ο αιώνα μ.Χ., παρουσιάστηκαν οι Σλάβοι γύρω από την περιοχή και κάποιες περιοχές κατέβαλαν, από κάποιες εκδιώχθηκαν κτλ, σημασία έχει ότι δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα και τον Μ. Αλέξανδρο και φυσικά με τον όρο Μακεδονία. Εχουμε ξαναγράψει σε άλλο άρθρο μας, πως καλλιέργησαν εθνική συνείδηση οι Σλάβοι με όχημα τη μη κανονική Εκκλησία των Σκοπίων, που αυτά όλα έγιναν φανερά μετά τη διάλυση της ενιαίας τότε Γιουγκοσλαβίας. Πολύ εύστοχα έχει επισημανθεί, ότι το κρατίδιο το Σκοπίων, ουσιαστικά αποτελεί ένα μόρφωμα, που δημιουργήθηκε από αυτούς που αποφασίσουν κρυφά ή φανερά για τις τύχες του κόσμου, μόνο και μόνο για να μην συνορεύουν με χερσαία σύνορα η χώρα μας με τη Σερβία! Ολο αυτό το χρονικό διάστημα ακούσαμε και γίνανε τα αίσχη εκ μέρος των Σκοπιανών (τοποθέτηση αγαλμάτων με τον Μ. Αλέξανδρο, οικειοποίηση του Ηλιου της Βεργίνας, τύπωμα χαρτών μέχρι τη Θεσσαλονίκη, ανιστόρητες αναφορές για μακεδονικό έθνος και γλώσσα στα σχολικά εγχειρίδια κτλ.) αλλά πάντοτε είχαμε ως εθνική διαχρονική κοινή διαπραγματευτική γραμμή, καμία παραχώρηση του όρου Μακεδονία ή παράγωγό του. Οι πιέσεις πολλές, οι αναγνωρίσεις με τον όρο Μακεδονία από όλα σχεδόν τα κράτη, αλλά όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν, ότι αν δεν το παραχωρήσει ο ιδιοκτήτης το όνομα, αυτό δεν θα γίνει ποτέ.
Ξαφνικά αυτό περιέργως αλλάζει, είχαμε την αλλαγή της πολιτικής σε διπλή σύνθετη ονομασία με παράγωγο της Μακεδονίας, με κάποιες αλλαγές στο Σύνταγμα της γείτονος χώρας κτλ, αλλά και την έναρξη της εντάξεως των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε. Ε.
Εδώ επιτρέψτε μας, κλείνοντας, να κάνουμε μερικές ερωτήσεις:
α) Γιατί αφού μας συμφέρει η συμφωνία, πανηγυρίζουν και τα Σκόπια;
β) Πως γίνεται δύο πλευρές να κερδίζουν ταυτόχρονα και οι δύο, χωρίς να χάνει η αλήθεια και η ανθρώπινη νοημοσύνη του κάθε σκεπτόμενου πολίτη;
γ) Τι είναι η ιστορία για να την ξεπουλάς;
δ) Που πήγαν οι θυσίες όλων αυτών που έδωσαν το αίμα τους για να είναι ελεύθερη η Μακεδονία μας σήμερα;
ε)Σε πιο κράτος έγιναν όλα αυτά; Που σχεδόν το μισό αποτελείται από Αλβανούς και οι περισσότεροι πολίτες του κράτους θέλουν να πάρουν τη βουλγάρικη υπηκοότητα; Με αυτούς διαπραγματευόμαστε;
στ) Ποιος εγγυείται ότι όλα τα συμφωνηθέντα θα τηρηθούν;
ζ) Τι γίνεται αν σπάσουν μονομερώς τη συμφωνία οι γείτονες; Ακόμη δύο τελευταίες ερωτήσεις:
η) Ποιος εξουσιοδότησε την Κυβέρνηση να προβεί σε αυτή την συμφωνία;
θ) Πως γίνεται η παρέλαση στο GayPide να είναι πρόοδος, πολιτισμός και δημοκρατία έναντι των κοινωνικών ανισοτήτων και να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη και να προβάλλεται με κυβερνητική παρουσία και τα εκατοντάδες εθνικά συλλαλητήρια για τη Μακεδονία που έγιναν από την αρχή του ζητήματος μέχρι και τα πρόσφατα σε 21 πόλεις της πατρίδος και στο εξωτερικό, να υποβαθμίζονται και να μη λαμβάνονται υπόψη; Ο κάθε ένας να απαντήσει στη συνείδησή του. Εμείς λυπόμαστε για τις εξελίξεις, τις θεωρούμε προδοσία και επιφυλασσόμαστε για κάθε νόμιμο δικαίωμά μας…
Δείτε επίσης: Λυπάμαι για το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας
