Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Κατά το άρθρο 24 παράγραφος 6 του Συντάγματος, «τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το κράτος». Είναι εκτός συναλλαγής. Αλλά μ’ αυτήν την κυβέρνηση όλα επιτρέπονται! Ολα πουλιούνται!
Πουλιούνται τρόπος του λέγειν, στην πώληση υπάρχει και αντίτιμο, εδώ παραχωρούνται δωρεάν. Χαρίζονται. Ετσι αποκαλύφθηκε τυχαία ότι οι, κρίμασινοις οίδε Κύριος, κυβερνώντες παρέδωσαν στο «Κατοχικό Ταμείο» όλα τα μνημεία, όλους τους ανεκτίμητους διαχρονικούς θησαυρούς του Ελληνισμού.
Για να εκτιμήσουμε τη βαρύτητα του κακουργήματος, πάμε λίγο πίσω στην αγωνιζόμενη για την αποτίναξη τουρκικού ζυγού πατρίδα μας.
Ο λόγος στον γενναίο Μακρυγιάννη: «Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα και ένα βασιλόπουλο, ατόφια, φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Οταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στο Αργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων. Χίλια τάλαρα γύρευαν. Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα, αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουν, να μην καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε!»
Γι’ αυτά πολέμησαν οι πατέρες μας, να μην καταδεχτούμε να βγουν από την πατρίδα μας, όχι να τα παραδώσουμε στα κοράκια της διεθνούς σωματεμπορίας.
Ακυρώστε αμέσως την (ακατ)ανόητη απόφασή σας, εθελόδουλοι. Δυστυχώς, η εθελοδουλία δεν έχει όρια και τελειωμό.
Τελευταίο περιστατικό, η μετονομασία της Γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού, για να εξευμενίσουν και πάλιν και πολλάκις τους γενοκτόνους της Αγκυρας, σε καταστροφή! Οι κατά Στάθην «Λιακοφίληδες» και η αλήστου μνήμης Ρεπούση του «συνωστισμού» κινούν τα δόγματα και τις ιδεοληψίες των κυβερνώντων. Θα επικαλεστούμε και πάλι την επιτακτική ανάγκη ενοποίησης των Γενοκτονιών (Ποντίων, Μικρασιατών, Θρακιωτών) σε μία, τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της καθ’ ημάς Ανατολής.
Οσο περνάει ο καιρός και ο εθνομηδενισμός στην εκπαίδευση, στα ΜΜΕ, στους θεσμούς, στην κοινωνία γίνεται καθεστώς, οι αντιστάσεις σμικρύνουν, η επιθετικότητα του εχθρού αποθηριώνεται και είναι ζήτημα χρόνου να υψώσουμε λευκή σημαία. Να παραδοθούμε!
Ωστόσο «Χρωστούμε σ’ αυτούς που ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι και οι νεκροί» (Παλαμάς).
Οι αγέννητοι και οι νεκροί είναι κατ’ εξοχήν άτεγκτοι. Ας διδαχτούμε από τους Δασκάλους του Γένους. Ο Γιώργος Σεφέρης, ο νομπελίστας ποιητής μας (αλήθεια, γιατί έχουν στις μέρες μας σιγήσει οι ποιητές μας;), ανήκει στους νεότερους Δασκάλους του Γένους. Εδώ δέχεται το «πείραγμα» από έναν ξένο συνομιλητή του:
«Μα, πιστεύετε σοβαρά ότι είστε πραγματικά απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;».
Και η πεντακάθαρη και πληρωμένη απόκριση του Ποιητή: «Οχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει τη Μεγάλη Παρασκευή μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου».
Πόσοι σήμερα στον δημόσιο βίο της χώρας (συμπολίτευση, αντιπολίτευση) αισθάνονται το χρέος να μιλήσουν τη γλώσσα του Σεφέρη;
*Προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης
