Του π. Σπυρίδων Σκουτή
Βλέπεις κάποιες κυρίες που κάνουν φανουρόπιτες κάθε μέρα για «ευλογία και υγεία», ενώ δεν έχουν κάνει ποτέ πρόσφορο στην Εκκλησία, δεν έχουν εξομολογηθεί ποτέ και πάνε να κοινωνήσουν το Πάσχα έτσι για το καλό. (Η σύγχρονη θρησκευτική ειδωλολατρία στα καλύτερά της).
Μεγαλύτερη χάρι θα έχει κάποιος αν πάει μια τυρόπιτα ή ένα γλυκό στον κόσμο της Εκκλησίας στο αρχονταρίκι έτσι για να το μοιράσει από αγάπη, ελεημοσύνη και χαρά στον κόσμο, παρά αυτός που πιστεύει ότι με τις πολλές φανουρόπιτες θα πάει στον Παράδεισο ή θα έχει περισσότερη υγεία και ευλογία.
Η προσφορά στην Εκκλησία είναι αποτέλεσμα. «Σε αγαπώ τόσο πολύ , που δεν αντέχω να μην σου προσφέρω κάτι, που δεν αντέχω να μην σε δω». Αυτό είναι το αίτιο, αυτή είναι η ρίζα. Από εκεί ξεκινάμε…
Όταν η προσφορά δεν είναι αποτέλεσμα αγαπητικής διάθεσης, τότε είναι μια κακή συναλλαγή που δεν βγάζει πουθενά. Κοροϊδεύουμε τον Θεό και τον εαυτό μας με πλανεμένες ιδέες. Πολλές φορές η ειδωλολατρική στάση έχει την εξής έκφραση «Πάτερ αν κάνω αυτό ή εκείνο θα πιάσει ; ; ; ; !».Τότε ο δύστυχος ο παπάς αρχίζει να νιώθει σαν τον μάγο του ΟΖ. Το ραβδί της μάγισσας Κίρκης μας λείπει τελικά….
Πριν φτιάξουμε φανουρόπιτα ας τρέξουμε στο πετραχήλι να «φτιάξουμε» την ψυχή μας.
Επιστροφή, λοιπόν, στην Ορθόδοξη παράδοση που έχει ως βάση τη θεραπεία από τα πάθη μέσα από την άσκηση και τον πόθο της σωτηρίας για τη Βασιλεία των Ουρανών.
