Σάμου Ευσέβιος: «Ο Ουρανός είναι δικός μας. Μην αφήνετε να σας καταβάλει η θλίψη»

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. ΕΥΣΕΒΙΟΥ

ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχᾳ 

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Στίς ἐμφανίσεις Του πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψή του ὁ Κύριος, ἂφησε στούς μαθητές τήν τελευταία παραγγελία του: Νά μήν ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά νά περιμένουν τήν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως ὃτι ὁ ἐπουράνιος Θεός Πατέρας θά τούς στείλει τό Ἃγιο Πνεῦμα. Ἐνῶ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος βάπτιζε μέ ἀπλό νερό τούς ἀνθρώπους, ἐκεῖνοι ἐπρόκειτο πολύ σύντομα νά βαπτισθοῦν μέ τό Ἃγιο Πνεῦμα.

Τά λόγια αὐτά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἒκαναν ἐντύπωση στούς Μαθητές, οἱ ὁποῖοι Τόν πλησίασαν καί Τόν ρώτησαν μέ ἐλπίδα ἂν ἐπρόκειτο τίς ἐπόμενες ἡμέρες νά ἀποκαταστήσει τό βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ, στήν παλαιά του δόξα. Ὁ Κύριος ὃμως τούς ἀποκρίθηκε ὃτι τό πότε θά πραγματοποιηθοῦν αὐτά εἶναι στήν ἀποκλειστική ἐξουσία τοῦ Πατρός. Τούς βεβαίωσε ὡστόσο ὃτι θά λάβουν ἰδιαίτερη ἐνίσχυση μέ τήν ἒλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί μέ τήν δύναμή Του θά γίνουν οἱ ἲδιοι μάρτυρες τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας Του σέ ὃλο τόν κόσμο. «Ἒσεσθέ μοι μάρτυρες ἒν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ τῆ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἓως ἐσχάτου τῆς γῆς », τούς τόνισε ὁ Κύριος.

Ὁ λόγος Του αὐτός βλέπουμε νά ἐπιβεβαιώνεται αἰῶνες τώρα. Τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως νά ἀπλώνεται σέ ὃλη τήν οἰκουμένη, «ἓως ἐσχάτου τῆς γῆς», ὃπως τό προανήγγειλε ὁ Χριστός. Στά βάθη τῆς Ἀσίας, τῆς Ἀφρικῆς, στήν Νότια Ἀμερική, στἠν Ἰνδία, σέ κάθε γωνιά τοῦ πλανήτη κηρύσσεται σήμερα τό Εὐαγγέλιο, ἀντιλαλεῖ τό «Χριστός Ἀνέστη». Στήν ἀποστολή δέ αὐτή δέν ἐργάσθηκαν μόνοι οἱ Μαθητές τοῦ Κυρίου, πού ἂκουσαν τότε τήν προτροπή του. Τήν ἲδια αὐτή ἀποστολή ἐπιτελεῖ αἰῶνες τώρα ἡ Ἐκκλησία μέ τά μέλη της. Ἀμέτρητοι πιστοί μέσα στήν ἱστορία, μέχρι καί σήμερα, κληρικοί καί λαϊκοί, πρόσφεραν καί προσφέρουν τήν ζωή τους, τήν φωνή τους, τόν κόπο τους καί σάν ἂλλες ἀναστάσιμες λαμπάδες μεταδίδουν τό φῶς τοῦ ἀναστημένου Κυρίου στό σκοτάδι τοῦ κόσμου.

Ἡ ἐπαλήθευση ἑπομένως τοῦ προφητικοῦ αὐτοῦ λόγου τοῦ Κύρίου εἶναι μία ἀκόμη τρανή ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεώς Του. Ἡ ἐξάπλωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στήν οἰκουμένη ἐπιβεβαιώνει ὃτι «ἀλήθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος»!

Τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου δέν ὁριοθετεῖται μέ τοπικούς καί χρονικούς περιορισμούς, γιατί σχετίζεται μέ τήν αἰωνιότητα καί ἀποβλέπει στό «πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι». Ἀλλά ἡ σωτηρία ὃλων τῶν ἀνθρώπων (καί τῆς πρό Χριστοῦ περιόδου καί τῶν ἐπερχόμενων αἰώνων)  δέν μποροῦσε νά ἐπιτευχθεῖ μέ ἂλλο τρόπο. Ἒπρεπε ἡ ἁμαρτωλή, φθαρμένη καί πεπερασμένη φύση του νά ἀλλαγεῖ, νά θεωθεῖ. Καί αύτό ἒγινε στό Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, μέ τήν θυσία καί τήν Ἀνάστασή Του. Ἡ θέωση αὐτή παρέχεται ὡς δωρεά σέ καθέναν πού πιστεύει στό Χριστό καί ἀκολουθεῖ τό δρόμο πού Ἐκεῖνος χάραξε.

Ἐκεῖνοι πού ἒζησαν πρό Χριστοῦ, πῶς θά μποροῦσαν νά λυτρωθοῦν καί νά σωθοῦν; Κάποιος ἒπρεπε νά κατεβεῖ στήν Ἃδη καί νά τούς ἀναστήσει. Ποιός ὃμως θά ἦταν; Ποιός διέθετε τέτοια ἐξουσία; Μόνον ὁ ἀναστημένος Χριστός μποροῦσε νά διακηρύξει τό «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῳ καί ἐπί γῆς». Ἐκεῖνος ἐμφανίστηκε στήν ἀνθρωπότητα «διδάσκων ὡς ἐξουσίαν ἒχων». Μποροῦσε νά ὁμιλεῖ μέ ἀπόλυτη αὐθεντία καί νά ἀναφωνεῖ «Ἐγῶ δέ λέγω ὑμῖν». Νά φυγαδεύει καί νά ἐκδιώκει τά δαιμόνια ἀπό τά θύματά τους μέ μιά ἀπλή φράση: «Ἐγώ ἐπιτάσσω, ἒξελθε ἐξ αὐτοῦ καί μηκέτι εἰσέλθης εἰς αὐτόν».

Νά γιατί ἦταν ἀναγκαία γιά τή σωτηρία μας ἡ σάρκωση τοῦ Λόγου, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μόνον ὁ Θεός θά μποροῦσε νά προσφέρει στόν ἂνθρωπο ὑπερφυσικά στοχεῖα, ὃπως εἶναι ἡ ἂφεση τῶν ἁμαρτιῶν καί ἡ λύτρωση, ἡ ἀποκατάσταση στό Θεό καί ἡ ἐπαναφορά τοῦ ἀνθρώπου στή Βασιλεία Του. Πολύ σωστά ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλει «Σήμερον σωτηρία τῷ κόσμῳ, ὃτι ἀνέστη Χριστός ὡς Παντοδύναμος».

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὃ,τι  ὑπάρχει, ὃ,τι ζεῖ, ὃ,τι ἀναπνέει, ὃτι αἰσθάνεται…ὑπάρχει, ζεῖ καί αἰσθάνεται, γιατί ὁ Χριστός ἀναστήθηκε. Ἂν ὁ Χριστός δέν ἀνασταινόταν, ὃλα θά ἦταν νεκρά ἐπάνω στή γῆ. Ὃλα κρατημένα ἀπό τήν παγωνιά τοῦ θανάτου. Τώρα ὃλα ζοῦν, ὃλα χαίρονται, ὃλα πανηγυρίζουν, ὃλα τραγουδοῦν. Ψάλλουν τόν παιάνα: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Τούτη τήν ἀλήθεια μή τήν λησμονεῖτε ποτέ. Ὃτιδήποτε κι ἂν ἒλθει νά σᾶς πικράνει τή ζωή ἢ νά σᾶς ἀφαιρέση τήν ἐλπίδα, ὁποιοδήποτε ἀγαπημένο σας πρόσωπο προχωρημένης ἢ τρυφερῆς ἡλικίας κι ἂν δεῖτε νά κλείνει τά μάτια καί νά φεύγει ἀπό κοντά σας, μήν ἀφήσετε νά σᾶς καταβάλει ἡ θλίψη κι ὁ ἂμετρος πόνος. Σκεφθεῖτε τοῦτο μόνο: Τίποτε δέν μπορεῖ νά στερήσει σέ ὃλους αὐτούς ἢ στόν ὁποιονδήποτε τόν Παράδεισο καί τήν Οὐράνια Βασιλεία. Ὁ Οὐρανός εἶναι δικός μας.

Τόν κλέισαμε ἐμεῖς κάποτε μέ τήν παρακοή μας στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός ὃμως μέ τόν θάνατό Του ἐπάνω στό Σταυρό ἐπάτησε τόν θάνατο. Καί μέ τήν ἒνδοξη Ἀνάληψή Του μᾶς ἂνοιξε μιά γιά πάντα τόν Οὐρανό. Ἀπό τότε δέν μπορεῖ κανείς νά μᾶς τόν κλείσει. «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο». Ὁ Χριστός μέ τό νά ἀναστηθεῖ πρῶτος «ἐκ νεκρῶν», ἀπό ὃλους τούς ἂλλους, βεβαιώνει μέ τήν Ἀνάστασή Του ὃτι θά ἀκολουθήσει ἒπειτα ἡ ἀνάσταση καί τῶν ἂλλων ἀνθρώπων. Ἀπό τότε ὁ Θάνατος εἶναι ἓνα ἐπεισόδιο στή ζωή μας. Μᾶς θυμίζει ἁπλῶς τήν ἁμαρτία ἀπό τήν ὁποία μᾶς λύτρωσε ἡ θεἳκή ἀγάπη.

Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὁ Νικητής τοῦ θανάτου καί Σωτηρας μας, ὁ Ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν Κύριός μας, νά χαρίζῃ σε ὅλους πλουσία τήν πασχάλιο πνευματική χαρά καί ἀγαλλίαση.

Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ὁ Ἐπίσκοπός Σας

 Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος