Του Αρχιμ. Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Η Εορτή του Αγίου, Ενδόξου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου αποτελεί την Θρονική Εορτή της Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας.
Στο βίο του Αγίου Ανδρέα διαβάζουμε ότι, ο ανθύπατος της Αχαΐας Αιγεάτης οδήγησε τον Απόστολο Ανδρέα στο μαρτύριο του σταυρικού θανάτου εκνευρισμένος διότι ο Άγιος θαυματουργικώς θεράπευσε τη σύζυγό του Μαξιμίλλα, η οποία μετά το θαύμα πίστεψε και έγινε χριστιανή.
Οποία ομοιότης! Στην φετινή Θρονική Εορτή αρκετοί είναι εκείνοι που εκνευρισμένοι από την Μητέρα Εκκλησία προσπαθούν να την “σταυρώσουν”. Γιατί είναι εκνευρισμένοι; Διότι έχοντας συναίσθηση του ρόλου της ως Μήτηρ Εκκλησία και κινούμενη από θυσιαστική αγάπη για τα παιδιά της αποφάσισε να ανυψώσει άλλη μια θυγατέρα της και να την κάνει αδελφή της για το καλό των παιδιών της!
Αντιλαμβάνεσθε πως αναφερόμαστε στην εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας. Αυτή την θυσιαστική αγάπη δεν μπορεί να κατανοήσει η επίσης εκ των θυγατέρων προερχόμενη αδελφή Εκκλησία της Ρωσίας και εκνευρίζεται. Γιατί; Επειδή έχει μάθει να τα θέλει όλα δικά της. Ίσως γιατί την άφησαν να είναι ένα “κακομαθημένο παιδί”. Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας της στο εκκλησιαστικό στερέωμα η Εκκλησία της Ρωσίας άρχισε να δημιουργεί προβλήματα, προβλήματα που έχουν να κάνουν με την προσπάθεια κυριαρχίας της επί όλων των Εκκλησιών.
Η Μητέρα Εκκλησία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο κάνοντας υπομονή και για το καλό του συνόλου της Εκκλησίας, σε κάποιες διεκδικήσεις του Πατριαρχείου της Μόσχας υποχώρησε, όπως π.χ. στην αναγνώρισή του ως Πατριαρχείο, σε άλλες ακραίες περιπτώσεις αντιστάθηκε προασπίζοντας το κύρος και την εκκλησιαστική τάξη όπως στις περιπτώσεις της Εκκλησίας της Τσεχίας, της Εσθονίας αλλά και σε άλλες που το Πατριαρχείο της Μόσχας προσπάθησε να διεκδικήσει κυριαρχικά δικαιώματα και να επιβάλει τα θέλω του. Τελευταία προέκυψε το θέμα της Ουκρανίας. Σε ξεκάθαρα θέματα το Πατριαρχείο Μόσχας προσπαθεί να δημιουργήσει θολούρα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εν τέλει είναι εκείνο που από πλευράς αριθμών και κυριαρχίας χάνει με το να παρέχει Αυτοκεφαλία σε εκκλησιαστικές του περιοχές. Όμως το κάνει από αγάπη πραγματική, θυσιαστική. Δίδοντας Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας την αφήνει να αναπνέει ελεύθερα από πλευράς θρησκευτικής, πνευματικής, την ίδια στιγμή που ως κράτος η Ουκρανία ουσιαστικά στραγγαλίζεται από το κράτος της Ρωσίας.
Αλήθεια, γιατί η Εκκλησία της Ρωσίας εφόσον θεωρεί ότι η Ουκρανία εκκλησιαστικώς της ανήκει, δεν παρεμβαίνει στην κρατική εξουσία για να σταματήσει το μαρτύριο των ουκρανών; Μια χαρά τα πάνε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Κύριλλος με τον πρόεδρο Πούτιν, τουλάχιστον αυτό αφήνουν να φαίνεται προς τα έξω. Ή ισχύει αυτό που είχε πει προ ετών σε Σύναξη Προκαθημένων στο Φανάρι, ότι “είμαστε πρώτα για το έθνος”! Ας σταματήσει επομένως να ασχολείται με τους αλλοεθνείς ουκρανούς και ας αφήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο να φροντίζει γι’ αυτούς, που έτσι κι αλλιώς τους θεωρεί και είναι παιδιά του εφόσον ανήκουν στο Γένος των Ορθοδόξων.
Η πορεία της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν και συνεχίζει να είναι πορεία θυσίας, σταυραναστάσιμη, όπως ήταν και η πορεία του Αγίου, Ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του και ιδρυτή του, του οποίου και τις ικεσίες προς Κύριον επικαλούμεθα, για την ενίσχυση στην πορεία της αγάπης και της θυσίας του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου προς όφελος και δόξα της Αγίας μας Εκκλησίας. Είναι συνηθισμένοι Οικουμενικό Πατριαρχείο και Οικουμενικός Πατριάρχης στις ανάδελφες συμπεριφορές οι οποίες καλό θα ήταν να μην υπήρχαν και ας ευχηθούμε οι τωρινές να είναι οι τελευταίες!
Πηγή: fanarion.blogspot.com
