Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου
(Ο Σπύρος Θωμάς ευσεβέστατος και ενάρετος νέος, γόνος ευσεβούς οικογενείας των Πατρών, έφυγε για τον ουρανό αιφνίδια, ενώ υπηρετούσε ως Εύζωνας, στην Προεδρική Φρουρά. Η Κηδεία του ετελέσθη πάνδημη με στρατιωτικές τιμές, σε κλίμα βαθειάς συγκίνησης και οδύνης ψυχής κατά τα ανθρώπινα, στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Πατρών. Ο Σεβασμιώτατος προέστη της Εξοδίου Ακολουθίας και είπε τα παρακάτω συγκινητικά λόγια, ως αποχαιρετισμό, έπαινο και τιμή στον λαμπρό και ευσεβέστατο νέο).
Καθώς σε αποχαιρετάμε, αγαπημένο μας παιδί, για το μεγάλο σου ταξίδι στον ουρανό, όπου ήχος καθαρός εορταζόντων, ηχούν στ’ αυτιά μας τα υπερήφανα λόγια σου, τα γεμάτα παλμό και αγάπη για την Πατρίδα. Αυτά τα λόγια που είπες γεμάτος χαρά και συγκίνηση, από την ιερά πόλη του Μεσολογγίου, όταν ρωτήθηκες από δημοσιογράφο, πώς αισθάνεσαι που είσαι Εύζωνας.
«Είναι μοναδικό, είναι απίστευτο. Αλλο να το ακούς και άλλο να το ζης. Αν δεν το ζήσης, δεν μπορείς να το πιστέψης, η αγάπη που παίρνομε από τον κόσμο, είναι απίστευτο». Αυτά είπες με καμάρι.
Αλήθεια, παιδί μου, είναι μοναδικό, απίστευτο, συγκλονιστικό να υπηρετής την Πατρίδα ως Στρατιώτης, ως Εύζωνας. Να στέκεσαι με την ξεχωριστή υπερηφάνεια του Ελληνα, «με την τετιμημένη φορεσιά που ο κόσμος τη θαυμάζει και μόνο στην κορμοστασιά του Ελληνα ταιριάζει» κατά τον ποιητή, μπροστά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και να φυλάς τις πνευματικές, ιστορικές θερμοπύλες αυτού του Λαού, ο οποίος ξέρει να αγωνίζεται για τα υψηλά ιδανικά και τις απαράγραπτες αξίες της ζωής.
Σε καμάρωναν παιδί μου οι γονείς σου, οι αγαπημένοι μας αυτοί και θαυμάσιοι άνθρωποι, σε καμάρωνε ο αδελφός σου, σε καμαρώναμε όλοι γιατί ήσουν παιδί μας και είσαι παιδί μας, σε καμάρωνε η Πάτρα και η Ελλάδα ολόκληρη που σήμερα σε αγκαλιάζει και σε γλυκοφιλεί.
Πριν δύο ημέρες, παιδί μου, ηκούσθη, μάλλον ήταν διάδοσις, ήταν ψέμα, ότι ο Σπύρος λύγισε, έπεσε, απέθανε. Οχι δεν ήταν αλήθεια, δεν λύγισες, δεν έπεσες, δεν απέθανες. Λάθος κάνανε παιδί μου.
Απλώς κουράστηκε ο Σπύρος σκέφτηκα, όταν ο θείος σου με λυγμούς έτρεξε να μου μεταφέρει την είδηση, κουράστηκε λίγο παραπάνω, φορτίστηκε από τη συγκίνηση, από τις μνήμες των Ηρώων που τους είχε μαζί του στη σκοπιά, αλλά τι λέγω στην καρδία του, από τη χαρά ότι ήταν στην αξιοζήλευτη θέση του Εύζωνα της Προεδρικής Φρουράς, από των δικών του τη θύμηση…
Ναί παιδί μου, δεν λύγισες, αλλά ξάπλωσες να ξεκουραστής και έτσι όπως ήσουν μέσα στου ύπνου την αγκάλη, λησμόνησες να ξυπνήσης και είπες: «αφήστε με λίγο παραπάνω να αναπαυθώ».
Δεν μπορεί πλέον από αυτή τη βαθειά ανάπαυση κανείς να σε ξυπνήση, ούτε των συνευζώνων σου οι παρακλήσεις, ούτε της θαυμάσιας και αξιολάτρευτης μητέρας σου η στοργική φωνή και το χάδι.
Ομως θα σε ξυπνήση ένα άλλο χάδι μιας άλλης Μάνας, της Παναγίας μας, όταν θα έλθη η ώρα να χαρής και να απολαύσης για πάντα τα αιώνια αγαθά του Θεού, μαζί με τους Ηρωες και Μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος, τους οποίους τόσο αγάπησες και θέλησες, με την τετιμημένη φορεσιά σου, με τη λαμπρή κορμοστασιά σου, με το καθάριο βλέμμα σου, με το ξάστερο πρόσωπό σου, με την καθαρή καρδιά σου, με την αποφασιστικότητά σου, με τον ακέραιο χαρακτήρα σου και τις πολλές αρετές σου, να τους μιμηθής και να τους τιμήσης.
Παιδί μου, αν μπορούσες με αυτό το στόμα το γήινο και φθαρτό να μιλήσης αυτή τη στιγμή, βλέποντας τις χιλιάδες του κόσμου να είναι κοντά στους γονείς σου και στον αδελφό σου και μαζί τους να σου προσφέρουν δακρυρόους θρήνους για τον πρόσκαιρο αποχωρισμό, εκδηλώνοντας της αγάπης τους το πέλαγος, αν μπορούσες λέγω με το γήινο στόμα σου να μιλήσης, είμαι βέβαιος, ότι θα τους έλεγες επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Αγίου Αποστόλου Παύλου: «Μη λυπήσθε, ώσπερ οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα… ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει…».
Ναί, αυτό θα έλεγες, γιατί τώρα είσαι ελεύθερος από του σαρκίου τον δεσμό και «των αθεάτων τα κάλλη περιιπτάμενος» και ενωτίζεσαι στην ουράνια Πατρίδα όσα ανθρώπου ούς ουκ ήκουσε ποτέ.
Μέσα από αυτή την ελευθερία που σου επιτρέπει να χαίρεσαι χαράν μεγάλην, συναντάς και τον χρυσολόγο Πατέρα της Εκκλησίας μας, Ιωάννην τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον μεγάλο πανηγυριστή της νίκης της ζωής εναντίον του θανάτου, τον θριαμβολόγον της Αναστάσεως του Κυρίου μας και μαζί του καταγελώντας τον θάνατο, με τη λεβεντιά που σε διακρίνει, τον πόθο για τη νίκη και τη δίψα για την όντως ζωή, θριαμβικά μας βεβαιώνεις για την Ανάσταση.
«Πού σου, θάνατε, το κέντρον; Πού σου, άδη, το νίκος;
Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι.
Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες.
Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι.
Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται.
Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς έπί μνήματος».
Παιδί μου τώρα πέρασες, από την Προεδρική Φρουρά, συμπυκνώνοντας τον χρόνο της ζωής σου, στην ουράνια και φωτοφόρο φρουρά και είσαι μαζί με τους Ταξιάρχας του Θεού και τους Αγγέλους, φυλάσσοντας τον θρόνο του Κυρίου, με την ενάρετη παρουσία σου ενώπιον του Σωτήρος μας.
Από εκεί πνευματικά θα δέεσαι πλέον για τους γονείς σου, τον Χρίστο τον αγαπημένο σου αδελφό, τους λοιπούς οικείους σου, τους συστρατιώτες σου και συνεύζωνές σου. Από εκεί θα καμαρώνης την Πάτρα και την Ελλάδα που τόσο αγάπησες.
Καλό Παράδεισο παλληκάρι της Πάτρας και της Ελλάδος ολοκλήρου.
Σήμερα, Σπύρο μας, μαζί με τους δικούς σου αγαπημένους ανθρώπους, μαζί με την πόλη σου, μαζί με εμάς που τόσο σε αγαπάμε, είναι εδώ όλη η Ελλάδα, όλοι οι Ελληνες και εναγκαλίζονται, σε κατασπάζονται και σε καταφιλούν.
Παιδί μου, ως τελευταίο λόγο, ως αποχαιρετισμό και κατευόδιο για την αιωνιότητα, αλλά και ως έπαινο γι’ αυτό που ήσουν και άφησες με το πέρασμά σου από τον μάταιο και πρόσκαιρο κόσμο, θα δανεισθώ από την Αγία Γραφή τα λόγια του Σοφού Σολομώντος «Ευάρεστος Θεώ γενόμενος, ηγαπήθη, και ζων μεταξύ αμαρτωλών, μετετέθη. Ηρπάγη, μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού, ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού… Τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς· αρεστή γαρ ην Κυρίω η ψυχή αυτού…».
Και κάτι ακόμα παιδί μου. Γνωρίζεις πόσο σε αγαπάμε. Γνωρίζεις ότι αγαπάμε τους γονείς σου, τον αδελφό σου, την οικογένειά σου. Να είσαι σίγουρος ότι θα είμαστε κοντά τους και μαζί τους με την αγάπη μας και την προσευχή μας. Εσύ φρόντισέ τους από τον ουρανό.
Σπύρο, παιδί μας αγαπημένο,
αναπαύου εν Κυρίω. Καλή Ανάσταση!
