Tου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Το Πάσχα ετελείτο κατά τις διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης (Εξόδου ιβ’) η θυσία του Αμνού. Αυτή η θυσία καταργήθηκε από τη θυσία του Κυρίου µας Ιησού Χριστού στον Σταυρό για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών και έως της συντελείας των αιώνων.
Η θυσία του Ιησού Χριστού είναι ανώτερη και μοναδική (Προς Εβραίους θ’, 23-28) και κατήργησε όλες τις Ιουδαϊκές θυσίες (Προς Εβραίους κ’).
Αυτή τη θυσία επαναλαμβάνουμε συνεχώς τελούντες τη θεία Λειτουργία, όπου µε μυστικό τρόπο,τον οποίο εμείς δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε, ο Ιησούς Χριστός θυσιάζεται για μας που ζούμε στην παρούσα εποχή.
Ωστόσο όμως, ενώ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν επιθυμεί τις αιματηρές θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης, ζητεί πνευματικές θυσίες από τους πιστούς μαθητές Του.
α’. Τη θυσία της αποκοπής του διεφθαρμένου και μολυσμένου θελήματός τους από την αμαρτία και την εκτέλεση του θελήματος του Θεού.
Αυτή η θυσία συμπεριλαμβάνεται στην Κυριακή προσευχή «Γενηθήτω το θέλημά σου». Ο ίδιος ο Κύριος στη Γεθσηµανήόταν προσευχήθηκε πριν τη σύλληψή Του, δήλωσε την υποταγή Του στο θέλημα του Θεού Πατέρα «Πάτερ μου ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ᾽ εμού το ποτήριον τούτο: πλην ουχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ως συ». (Ματθαίος κστ’ 39, 42).
β’. Τη θυσία της ταπεινώσεως που «αγνίζει εαυτόν» (Α’ Ιωάννου γ’, 3), όπως μας τη δίδαξε ο Κύριός μας.
«Τούτο γαρ φρονείσθω εν υμίν ο και εν Χριστώ Ιησού, ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ’ εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών» (Προς Φιλιππησίους β’ 5-7).
Μας υπέδειξε να αποβάλουμε την υπερηφάνεια και τον εγωισμό μας. «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον» (Ψαλμού Ν’ 19).
γ’. Τη θυσία της καθάρσεως από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος κατά την εντολή: «Καθαρίζετε πρώτον το εντός του ποτηρίου και της παροψίδος, ίνα γένηται και το εκτός αυτών καθαρόν» (Ματθαίου κγ’, 25).
«Καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Προς Κορινθίους Β’ ζ’ 1).
δ’. Τη θυσία της ευποιίας. Μια ευάρεστη στον Θεό θυσία που μπορεί να προσφέρεται πάντοτε, ιδιαιτέρως όμως την περίοδο του Τριωδίου, είναι η θυσία της ευποιίας κατά τον αποστολικό λόγο: «της δε ευποιίας και κοινωνίας μη επιλανθάνεσθε: τοιαύταις γαρ θυσίαις ευαρεστείται ο Θεός» (Προς Εβραίους ιγ’ 16).
ε’. Τη θυσία της ευχαριστίας και δοξολογίας του Θεού «θυσία αινέσεως» κατά το προς Εβραίους ιγ’, 15-16.
Ο πιστός οφείλει να ευχαριστεί και να δοξολογεί τον Θεό για όλα και γι’ αυτά που γνωρίζει και γι’ αυτά που δεν γνωρίζει. Η ευχαριστία στον Θεό είναι ευάρεστη θυσία που προσφέρεται κατά τη θεία Λειτουργία και όλες τις Ιερές Ακολουθίες.
Προσφέροντες αυτές τις θυσίες προσερχόµαστε να εορτάσουμε το Πάσχα Κυρίου.
