292
Του Δρος Ιστορίας, Χαραλάμπους Μηνάογλου, στην “Κιβωτό της Ορθοδοξίας”
Ἀπὸ τὴν Κρήτη πέρα ταξιδεύοντας
Φτάσαμε στὴν Κύπρο ἀπόβραδο
Μέσω Καστελόριζου.
Πέρα ἀπὸ τὴν Κύπρο
πήγαμε
Λίβανο, Ραμμάλα,
Ἱερουσαλήμ, Χεβρώνα.
Μετά συνεχίσαμε;
Ἴσως
Δὲν θυμᾶμαι.
Θυμᾶμαι μόνον Φρίκη
ἀπόλυτη, λυτὴ καὶ σκέτη…
καὶ ράκη
πολλὰ ράκη ἀνθρώπων καὶ θηρίων
οἵων τὸ εἶδος ἀνύπαρκτον,
ὅ καθέδυ…
δύσμορφα, ἀνθρώπινα κτήνη
κατέτρωγαν τοὺς ἀνθρώπους.
Σταματήσαμε στὸν Ἅγιο Πορφύριο
γιὰ λίγο φῶς.
Τὸ αἷμα, ὅμως, ἔρεε
ἐπὶ τὰ τέκνα αὐτῶν
χωρὶς σταματημό, χωρὶς ὅριο.
Ἁρματωμένα κτήνη ξέσκιζαν ἄοπλους,
ἄμαχους, γυμνούς, ξυπόλητους
χωρὶς τελειωμό, χωρὶς διέξοδο.
Δὲν ὑπῆρχε κακό, ποὺ δὲν γινόταν
καὶ ἔτι περαιτέρω….
Στὸ τέλος φτάσαμε βαθιὰ μεσάνυχτα
στὴν ἄκρη, στὸν Ἄδη
τυλιγμένοι μὲ γάζες.
Εἴμαστε πλέον βέβαιοι γιὰ τὴν Νίκη…
