Tου Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Ο παρήγορος και ευφρόσυνος λόγος του αναστάντος Κυρίου μας Ιησού Χριστού διέλυσε τη λύπη και τον φόβο των ευσεβών εκείνων γυναικών που λίαν πρωί «Οψέ δε Σαββάτων, τη επιφωσκούση εις μίαν Σαββάτων» (Ματθαίου κη´ 1), προσήλθαν στο μνημείο όπου ενταφιάσθηκε ο Διδάσκαλος, για να τηρήσουν τις επιτάφιες παραδόσεις των Ιουδαίων προς τους νεκρούς.
Η αγία πόλις των Ιεροσολύμων κοιμόταν, όταν ακούσθηκε ο παντοκρατορικός λόγος του Αναστάντος· αναπαυόταν από τη μέθη των πανηγυρισμών της προηγούμενης ημέρας. Ηταν αμέριμνη, πεπεισμένη ότι είχε επιτύχει το μυσαρό έργο της να φονεύσει τον Δίκαιο και να γίνει Θεοκτόνος. Κοιμόταν ικανοποιημένη η οργιάσασα κακία των εχθρών του Ιησού, του από Ναζαρέτ.
Αλλ’ ο Κύριος είχε αναστηθεί. Η ζωή, η πηγή της ζωής και της αθανασίας δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί από τον θάνατο στον τάφο. Πρώτες οι αφοσιωμένες μαθήτριες είδαν τον Αναστάντα και αξιώθηκαν να γίνουν κήρυκες και μάρτυρες της αναστάσεώς Του. Ο Κύριος αντάμειψε την στοργή και την αφοσίωσή τους, που τις ώθησε στο ευσεβές εκείνο τόλμημα να εκδηλώσουν τον σεβασμό τους και να πράξουν το καθήκον τους προς τον λατρευτό Κύριο.
Ο Κύριος είχε προαναγγείλει στους μαθητές Του την εναλλαγή των συναισθημάτων τους ότι τον φόβο και την ταραχή της συλλήψεως, της δίκης, της σταυρώσεως και του θανάτου Του, θα διεδέχετο η χαρά της αναστάσεώς Του και της εμφανίσεώς Του ζώντος «μετά το παθείν» (Πράξεων α´ 3).
«Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα η χαρά η εμή εν υμίν μείνη και η χαρά υμών πληρωθή» (Ιωάννου ιε´ 11). «Και ημείς ουν λύπην μεν νυν έχετε· πάλιν δε όψομαι υμάς και χαρήσεται υμών η καρδία και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιωάννου ιστ´ 22).
Η περίοδος της θλίψεως έληξε. Οι ημέρες του πένθους πέρασαν. Η γλυκιά ελπίδα και προσδοκία της αναστάσεως εκπληρώθηκε. Ο Κύριος νίκησε τον θάνατο. Οι ύπουλες ενέργειες των εχθρών Του τίποτε δεν πέτυχαν. Η νίκη που είχε προαναγγελθεί, πραγματοποιήθηκε. Η πίστις δεν απέβη μάταιη. Ο Χριστός «ηγέρθη γαρ καθώς είπεν» (Ματθαίου κη´ 6).
Ο χαιρετισμός του αναστάντος Κυρίου προς τις Μυροφόρες γυναίκες «Χαίρετε· μη φοβείσθε», που αντήχησε στον κήπο της Ιερουσαλήμ και τις γέμισε χαρά και φώτισε τις ψυχές τους με το φως της αναστάσεως και της νίκης, απευθύνεται από τον αναστάντα Κύριο σε κάθε άνθρωπο κάθε εποχής για να του μεταδώσει αληθινή χαρά, γνήσια και ανόθευτη αγάπη και ασφαλή ελπίδα.
Είναι χαιρετισμός που παρηγορεί τους θλιβομένους, που στηρίζει τους καταπτοημένους, που ενθαρρύνει τους ολιγοπίστους, που εμπνέει καρτερία στους πάσχοντες.
Αδελφοί ακούσατε από τον αναστάντα Κύριο το «χαίρετε· μη φοβείσθε» και το «Πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε» (Ιωάννου ιδ´ 1).
Μην ταράζεσθε, μην πτοείσθε, μην αμφιβάλλετε, μη δειλιάζετε μπροστά στον πόλεμο της αμαρτίας. Ο πόλεμος έχει κριθεί. Νικητής είναι ο Ιησούς Χριστός.
Ας μαίνονται οι εχθροί της πίστεως. Ας οργιάζουν εναντίον του Χριστού οι δούλοι της αμαρτίας. Ας πολιορκούν την Εκκλησία οι εργάτες της πονηρίας. Το Ευαγγέλιο και η πίστις θα θριαμβεύουν. Η ανάστασις του Κυρίου διαλύει κάθε φόβο, κάθε ταραχή, κάθε απειλή.
Η Εκκλησία μας αιωνίως διακηρύττει και βεβαιώνει τον αποστολικό λόγο «αύτη η νίκη, η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Α´ Ιωάννου ε´ 4).
