Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Κάνοντας κάποιος μία αναδρομή στην τετραετή άσκηση της εξουσίας από την απερχόμενη Κυβέρνηση, μπορεί ασφαλώς να εντοπίσει πολλά στραβά και ανάποδα στην πολιτική της, τα οποία δεν είναι συμβατά με το προφίλ που είχε δείξει προεκλογικά στον Λαό και τον έπεισε να της δώσει το «πηδάλιο» του Εθνικού «Σκάφους». Ιδιαίτερα αρνητική είναι η εικόνα της Κυβέρνησης, εάν ειδωθεί από την σκοπιά της στάσης της έναντι των θεσμών. Πολλούς από τους θεσμούς αυτούς, όπως είναι π.χ. η Οικογένεια, το Σχολείο, η Θρησκεία κλπ., επιχείρησε να τους «μεταποιήσει» στα μέτρα των δικών της ιδεολογικών πεποιθήσεων. Αλλους πάλι, που διέπουν τη λειτουργία του Πολιτεύματος ή άπτονται αυτού, τους απαξίωσε πλήρως. Η επικαιρότητα, με το σπουδαίο συνταγματικό πρόβλημα που θέτει σήμερα, λόγω της επιλογής της νέας ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων από την Κυβέρνηση μέσα σε αυτή την προεκλογική ουσιαστικά περίοδο, μας υποχρεώνει να ξαναδούμε συνολικά τη στάση της Κυβέρνησης απέναντι σε αυτά που επιτάσσει το Σύνταγμα, ώστε να έχουμε μία σφαιρική εικόνα της νομιμοφροσύνης της έναντι αυτού.
Οι στρεβλές σχέσεις της Κυβέρνησης με τους συνταγματικούς θεσμούς άρχισαν, δυστυχώς, πολύ νωρίς: μόλις στους πρώτους μήνες της εξουσίας της. Ολοι θυμόμαστε, τι έγινε τον Ιούνιο του 2015, έξι μήνες δηλ. μετά τον σχηματισμό της Κυβέρνησης από τη συμπολίτευση. Ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας πιστεύοντας ότι θα μπορούσε διά του Λαού να βγει από τα αδιέξοδα, στα οποία τον είχαν εγκλωβίσει οι Ευρωπαίοι εταίροι, ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διενέργεια Δημοψηφίσματος, για να αποφανθεί ο Λαός περί του πρακτέου. Φαινόταν έτσι ότι η Κυβέρνηση που ανήλθε στην εξουσία με την «ταμπέλα» της αριστεράς, απέδιδε στον Λαό τη θέση που του ανήκει σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, αφού είναι η «πηγή» όλων των εξουσιών που υπάρχουν σε αυτό. Ο Λαός ανταποκρίθηκε στο προσκλητήριο. Και προσήλθε μαζικά στις κάλπες συμβουλεύοντας τον Πρωθυπουργό με την ισχυρή πλειοψηφία του 62% περίπου, να μην υποκύψει στις πιέσεις των εταίρων. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο κ. Τσίπρας γύρισε την «πλάτη» στον Λαό που εκείνος εκάλεσε να αποφασίσει και έπραξε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που του υπεδείκνυε ο Λαός. Την αρχική αισιοδοξία διαδέχθηκε η απογοήτευση του Λαού. Και ο φόβος του για όσα του επεφύλασσε στο μέλλον ο άνθρωπος που τον ενέπαιξε. Το επιβεβαίωνε αυτό άλλωστε η «ψυχή» του Συντάγματος, που μας προειδοποιούσε όλους: «Τον είδατε; Προσέξτε τον! Είναι επικίνδυνος. Και μην τον εμπιστεύεσθε πια. Σας πρόδωσε. Και αυτός που κουβαλάει μέσα του τη νοοτροπία του προδότη δεν θα διστάσει να επαναλάβει την προδοσία, εάν κρίνει ότι αυτό υπαγορεύει το συμφέρον του». Εμείς πάντως από όλη αυτή την ιστορία κρατάμε την ασέβεια του κ. Τσίπρα προς τον συνταγματικό θεσμό του Δημοψηφίσματος.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε και ακολούθησε δεύτερη ασέβεια του κ. Τσίπρα προς το Σύνταγμα. Αυτή τη φορά με ευθεία και ωμή παραβίαση του Συντάγματος: Εβαλε τον τότε καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργό Παιδείας να καταργήσει την υποχρεωτική διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία και να αλλάξει την ύλη της ιστορίας στα σχολικά βιβλία, μολονότι αυτό του το απαγορεύει το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος. Και τούτο, διότι βούληση του συντακτικού νομοθέτη είναι να γίνονται οι μαθητές των σχολείων «αχθοφόροι» της Ελληνο-Ορθόδοξης παράδοσης, αφού αυτή είναι η εθνική πολιτισμική μας ταυτότητα. Είχα επισημάνει τότε με σειρά άρθρων μου και από τις στήλες της «ΚτΟ», την αντισυνταγματικότητα των σχετικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Και αυτό επιβεβαιώθηκε και με την σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, την οποία όχι μόνον απαξίωσαν μιλώντας για «σκοταδισμό» και «οπισθοδρόμηση», αλλά αρνήθηκαν και να συμμορφωθούν προς αυτήν. Είναι εκείνοι, οι οποίοι με περισσή υποκρισία μιλούσαν για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και υπεδείκνυαν τον σεβασμό στις αποφάσεις της! Αυτοί οι οποίοι εξεδήλωναν πάντα καθεστωτική νοοτροπία στην πρακτική τους και όταν έβλεπαν ότι κάτι δεν χωρούσε στο δικό τους ιδεολογικό στερεότυπο ή στον σχεδιασμό τους, του έβαζαν την «ταμπέλα» που αυτοί ήθελαν και το προσπερνούσαν περιφρονητικά.
Είχαμε όμως και τρίτη ασέβεια προς το Σύνταγμα εκ μέρους της Κυβέρνησης της «αριστεράς του τίποτα», που ήταν τώρα πολύ πιο φαρμακερή και πιο οδυνηρή από τις προηγούμενες, διότι συνοδευόταν από τη «μαχαιριά» που δόθηκε στη Μακεδονία μας. Στην «καρδιά» όλων μας. Ζήσαμε με πόνο ψυχής την προκλητική περιφρόνηση του Λαού και του Συντάγματος στις Πρέσπες. Και είδαμε τις πραξικοπηματικές ενέργειες της Κυβέρνησης τόσο κατά τη σύναψη, όσο και κατά την κύρωση από τη Βουλή της σχετικής Συμφωνίας με την οποία παραχωρήθηκε η μακεδονική ταυτότητα, η δική μας δηλ. πολιτισμική ταυτότητα στους Σκοπιανούς. Παρά τη μαζική αντίσταση του Λαού στην προδοτική αυτή Συμφωνία, η Κυβέρνηση έπραξε, όπως ισχυρίσθηκε, το «πατριωτικό» της καθήκον απαξιώνοντας ως «πατριδοκάπηλους» ή ως «ακραίους και άκριτους εθνικιστές» όσους διαμαρτύρονταν με κάθε τρόπο στο εγκληματικό της σχέδιο! Μπορεί όλοι αυτοί να πήραν εκδίκηση και να τιμώρησαν σκληρά μέσα από τις πρόσφατες κάλπες των ευρωεκλογών την αλαζονική και επικίνδυνη Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, το κακό όμως έχει γίνει. Και σε μας απέμεινε ο πόνος και η θλίψη από την απώλεια μιας πλευράς του εθνικού μας «κορμού», όμοια με εκείνη που συνοδεύει κάποια ημιπληγία.
Σα να μη έφταναν όλες αυτές οι ασέβειες της Κυβέρνησης προς το Σύνταγμα, οι «μοιχεπιβάτες» του Μαξίμου αισθάνθηκαν την ανάγκη, την ώρα που κατέβαιναν τις σκάλες της εξόδου τους από αυτό, να διαπράξουν μία ακόμη ασέβεια. Ετσι ως ένα τελευταίο «ενθύμιο» της «λαίλαπας» που προκάλεσε το πέρασμά τους από την εξουσία: Πήραν μολύβι και χαρτί και υπέγραψαν τον διορισμό της νέας ηγεσίας των Ανωτάτων Δικαστηρίων, μολονότι έχουν αποδοκιμαστεί από τον Λαό και συνεπώς στερούνται της συνταγματικής νομιμοποίησης να προβούν στην πράξη αυτή! Με τέτοιες συνταγματικά μετέωρες διαδικασίες δεν προστατεύεται αληθινά η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Και οι επιζητούμενες συναινέσεις ουδέποτε αίρουν τον πραξικοπηματικό χαρακτήρα μιας κυβερνητικής πράξης ολοφάνερα αντίθετης προς το Σύνταγμα. Αλλωστε είδαμε, πόσο σεβασμό έδειξε η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης στην χαρακτηριστική περίπτωση της κ. Θάνου. Την επέλεξαν ως Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, έχοντας ωστόσο ετοιμάσει, προφανώς σε συμφωνία μαζί της, την «καρέκλα» της πρωθυπουργικής συμβούλου στην οποία κάθισε μετά την αφυπηρέτησή της από τη Δικαιοσύνη!
Εάν τα μαζέψουμε όλα αυτά, μπορούμε νομίζω τώρα, να κάνουμε τον «λογαριασμό» και να πληρώσουμε την Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, ανάλογα με τις υπηρεσίες που μας προσέφερε. Βέβαια της δόθηκε μία «προκαταβολή» στις πρόσφατες ευρωεκλογές, ο τελικός «λογαρισμός» όμως θα γίνει σε λίγες εβδομάδες. Η ψήφος μας στις εθνικές εκλογές δεν θα στείλει κάποιο μήνυμα. Αυτό ήδη εστάλη, άσχετα αν δεν παραλήφθηκε από τους αποδέκτες του. Θα είναι «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Οχι αιματηρό «ξεκαθάρισμα» με καλάσνικοφ, σαν αυτό που κάνουν μεταξύ τους τα συνδικάτα του εγκλήματος, αλλά ειρηνικό και πολιτισμένο «ξεκαθάρισμα», σαν εκείνο που κάνει με σοβαρότητα ο έντιμος «επιχειρηματίας», ο οποίος δείχνει την πόρτα της εξόδου από το κατάστημά του στον διαχειριστή που διόρισε, όταν ανακάλυψε τις -κατ’ εξακολούθηση και φοβερές- απάτες που διέπραξε σε βάρος του.
