Tου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Ο Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε σε μία δευτερεύουσα επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σε ένα έθνος που οι κατακτητές του το περιφρονούσαν. Από τον λαό αυτό δεν εξήλθε ποτέ σε όλη Του τη ζωή, ούτε ποτέ εξέφρασε επιθυμία να γνωρίσει τον κόσμο των σοφών, των φιλοτέχνων, των πολιτικών, των πολεμιστών, που κρατούσαν στα χέρια τους την τότε εγχώρια αστική κοινωνία. Στη χώρα Του πέρασε τουλάχιστον τα εννέα δέκατα της ζωής Του απομονωµένος σε ένα ταπεινότατο χωριό, παροιμιακώς γνωστό µόνον για την πενιχρότητά του. Εκεί δεν φοίτησε σε σχολεία. Δεν χρησιμοποίησε σοφές περγαμηνές. Δεν σχετίσθηκε με έξω του έθνους Του σοφούς. Εργάσθηκε µόνο ως ξυλουργός. Για τριάντα χρόνια κανείς δεν ήξερε ποιος είναι Αυτός, εκτός από δύο-τρία πρόσωπα που σιωπούν όπως κι Αυτός.
Ξαφνικά, μόλις πέρασε τα τριάντα, εμφανίσθηκε δημόσια κι άρχισε τη δράση Του· δεν διέθετε κανενός είδους ανθρώπινα µέσα. Δεν είχε όπλα, ούτε χρήµατα, ούτε ακαδημαϊκή σοφία, ούτε φιλοτεχνική δύναμη, ούτε πολιτικά επιχειρήµατα. Τριγυρνούσε σχεδόν πάντα ανάμεσα σε φτωχό κόσμο, ψαράδες και χωρικούς. Αναζήτησε με ιδιαιτέρα φροντίδα τους τελώνες, τις πόρνες και τους άλλους που απόδιωχνε η λεγομένη καλή κοινωνία. Σε τέτοιο κόσμο κάνει θαύματα, πολυάριθµα και πολυειδή. Συνεργάσθηκε μία μικρή ομάδα ψαράδων που Τον ακολούθησαν σταθερά σαν ιδιαίτεροι μαθητές Του. Εδρασε λιγότερο από τρία χρόνια.
Η δράση Του συνίστατο στο να κηρύσσει μια διδασκαλία που δεν είναι ούτε φιλοσοφική ούτε πολιτική, αλλά αποκλειστικά θρησκευτική και ηθική. Η διδασκαλία αυτή είναι ό,τι το πιο ανήκουστο ακούσθηκε στον κόσμο. Ηταν μία διδασκαλία αποτελούμενη από τα άχρηστα που αποστρέφονταν εκ συμφώνου όλες οι φιλοσοφίες, από αυτά που ολόκληρος ο κόσμος έχει πάντα σε όλες τις χώρες απορρίψει, μακριά από τον εαυτό του. Αυτά που η άρχουσα τάξη και ιδεολογία αποστρεφόταν ο Ιησούς τα αποδέχθηκε. Αυτά που για τους ισχυρούς και σοφούς θεωρούντο καλά, απορρίφθηκαν από τον Ιησού. Η φτώχια, η ταπείνωση, η υπακοή, η σιωπηλή ανοχή των ύβρεων, η υποχώρηση για την παραχώρηση θέσεως στους άλλους, όπως είναι ύψιστα κακά για τον κόσμο, έτσι είναι ύψιστα αγαθά για τον Ιησού. Και αντιστρόφως, τα πλούτη, οι τιμές, η κυριαρχία επάνω στους άλλους και όλα τα άλλα που σχηματίζουν την ευτυχία για τον κόσμο, αντιπροσωπεύουν για τον Ιησού μία ζημία ή τουλάχιστον έναν σοβαρότατο κίνδυνο. Ο Ιησούς είναι η αντίθεση της νοοτροπίας του κόσμου, σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο (Προς Κορινθίους Α΄, α΄, 25-28).
Ο κόσμος πράγματι βλέπει µόνο αυτό που φαίνεται. Ο Ιησούς αντιθέτως βεβαιώνει, ότι βλέπει ακόμα και κείνο που δεν φαίνεται. Ο κόσμος βλέπει αποκλειστικά τη γη, και την βλέπει από χαμηλά. Ο Ιησούς αντιθέτως βλέπει ιδιαίτερα τον ουρανό, και παρατηρεί τη γη από τον ουρανό. Για τον Ιησού η γη δεν έχει έννοια μόνη της, είναι ένα οδυνηρό και περαστικό επεισόδιο που δεν δίνει από τον εαυτό του μία ικανοποιητική λύση. Γι’ Αυτόν η γη βρίσκει την τελείωσή της στον ουρανό και λαμβάνει έννοια μόνον από τον ουρανό. Η παρούσα ζωή έχει τόση αξία, όση είναι η προετοιμασία μιας μελλοντικής ζωής. Είναι μία βασανισμένη και άστατη διαμονή, αλλά που έχει αξία επειδή γίνεται η αφετηρία απ᾿ όπου θα γίνει η έξοδος για μια ένδοξη και μόνιμη διαμονή στην αιώνια πατρίδα. Οι ενοικιαστές της παροδικής διαµονής που εναποθέτουν όλες τους τις ελπίδες σ᾿ αυτή αποτελούν το βασίλειο του κόσμου. Οι ενοικιαστές αντιθέτως που κατοικούν σ᾿ αυτή αποβλέποντες «στον της πίστεως αρχηγό και τελειωτή Ιησού Χριστό» (Προς Εβραίους ιβ΄, 2), αλλά και στη μόνιμη ουράνια διαμονή και προετοιμάζονται να εξυψωθούν προς αυτή, αποτελούν το βασίλειο του Θεού.
******
Εκούσιος θάνατος – Εξοδος
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεχόμενος τις επευφημίες των Ιουδαίων, στο βάθος του είναι Του, βίωνε την προδοσία του μαθητού και το «Αρον Αρον Σταύρωσον αυτόν» (Ιωάννου ιθ΄, 15), του καθοδηγουμένου όχλου. Κι όμως δεν δείλιασε, δεν οπισθοχώρησε, δεν ολιγοψύχησε, αλλά επέλεξε να αντιμετωπίσει τον εχθρό άφωνος, όπως παρατήρησε και ο προφήτης Ησαΐας (Ησαΐου νγ΄, 7) και πέθανε σταυρωμένος. Οι σταυρωτές Του νόμισαν ότι φονεύοντάς Τον θα ησύχαζαν. Αλλά Εκείνος αναστήθηκε και συνεχίζει να ζει ζωντανός μέχρι σήμερα.
******
Ο Νικητής
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός συγκρούσθηκε με το πνεύμα του κόσμου. Η σύγκρουση διεξάγεται απ’ αρχής και έως της συντέλειας των αιώνων μεταξύ των δύο βασιλείων της Βασιλείας του Θεού και του κοσμοκράτορος του αιώνος τούτου.
******
Προς την δόξα
Ο εκούσιος θάνατος του Ιησού Χριστού απετέλεσε την δόξα Του. Ο ένδοξος σταυρός Του απεκάλυψε το μεγαλείο της θείας δόξης Του κατά τον αποστολικό λόγο:
«Να υπάρχει μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα που είχε κι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος αν και ήταν Θεός, δεν θεώρησε την ισότητά του με τον Θεό αποτέλεσμα αρπαγής, αλλά τα απαρνήθηκε όλα, πήρε μορφή δούλου κι έγινε άνθρωπος και όντας πραγματικός άνθρωπος, ταπεινώθηκε θεληματικά υπακούοντας μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέβασε πολύ ψηλά και του χάρισε το όνομα που είναι πάνω απ’ όλα τα ονόματα. Κι έτσι, στο όνομα του Ιησού όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια θα προσκυνήσουν, και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός για να δοξάζεται έτσι ο Θεός Πατέρας» (Προς Φιλιππησίους β΄, 5-11).
