Tου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Ετυχε ποτέ να πας κάπου κι όταν κάποιοι δικοί ή φίλοι σε ρώτησαν τι είδες και πως τα πέρασες, ν’ απάντησες «τι να σας πω, παράξενα πράγματα άκουσα και είδα»; Κάτι τέτοιο συνέβη και με το ακροατήριο του Χριστού μία φορά.
Στο τέλος απ’ όσα είδαν και άκουσαν, είπαν: «είδομεν παράδοξα σήμερον» (Λουκά ε΄, 26). Ας δούμε λοιπόν, κάποια απ’ αυτά τα παράδοξα κι εμείς, στο περιστατικό που ο ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει στην περικοπή του ε΄, 17-26:
«Μία μέρα που ο Ιησούς δίδασκε, κοντά του κάθονταν Φαρισαίοι και δάσκαλοι του νόμου οι οποίοι είχαν έρθει από κάθε χωριό της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας, καθώς κι από την Ιερουσαλήμ. Ο Θεός του είχε δώσει τη δύναμη για να θεραπεύει τους αρρώστους. Την ώρα εκείνη κάποιοι άντρες έφεραν πάνω σ’ ένα κρεβάτι έναν παράλυτο. Και προσπαθούσαν να τον βάλουν μέσα στο σπίτι και να τον αποθέσουν μπροστά του. Επειδή δεν βρήκαν τρόπο να τον περάσουν μέσα εξαιτίας του πλήθους, ανέβηκαν στη στέγη και ανάμεσα από τα κεραμίδια τον κατέβασαν μαζί με το κρεβάτι στη μέση, μπροστά στον Ιησού, που όταν είδε την πίστη τους, του είπε: «Ανθρωπε. Σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου». Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι άρχισαν να λένε από μέσα τους: «Ποιος είναι αυτός, που με τα λόγια του προσβάλλει τον Θεό; Ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες, εκτός από τον Θεό;» Ο Ιησούς κατάλαβε τις σκέψεις τους και τους αποκρίθηκε: «τι σκέφτεστε μέσα σας; Τι είναι ευκολότερο; να πω “σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες” ή να πω, “σήκω και περπάτα;” Για να μάθετε λοιπόν, ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες πάνω στη γη» ̶ είπε στον παράλυτο: «Σ’ εσένα το λέω: Σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Αμέσως σηκώθηκε μπροστά τους, πήρε το κρεβάτι στο οποίο ήταν κατάκοιτος και πήγε στο σπίτι του δοξάζοντας τον Θεό. Ολοι έμειναν κατάπληκτοι και δόξαζαν τον Θεό. Γεμάτοι δέος έλεγαν: «Σήμερα είδαμε παράδοξα πράγματα!»
1. Ενας αγράμματος διδάσκει
Ο Ματθαίος μας πληροφορεί ότι κι άλλη φορά οι άνθρωποι σκανδαλίστηκαν, ρωτώντας «πόθεν εις τούτον η σοφία αύτη» (ιγ΄ 54) κι απορούσαν «πώς ούτος εξεύρει γράμματα ενώ δεν έμαθεν;» (Ιωάννης ζ΄, 15). Κι έμοιασαν με κείνον τον πεινασµένο που αρνήθηκε το πιάτο το ωραίο φαγητό, γιατί… δεν ήξερε αν αυτός που του το πρόσφερε είχε δίπλωμα σερβιτόρου. Παράδοξο, όταν αγνοείς την «άνωθεν σοφία» και βαθμολογείς με µόνο σου κριτήριο την «επίγεια» (Ιακώβου γ΄, 19).
2. Ενας άρρωστος κατεβαίνει από την οροφή
Μία ξένη παροιμία λέει, πως: «όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει τρόπος». Και θα προσθέταμε, πως εκεί που υπάρχει πίστη κι αν οι πόρτες κλείσουν και τα παράθυρα διπλομανταλώσουν, θα βρεθεί κάποια τρύπα στην οροφή. Η πίστη – όπου υπάρχει – όχι μόνο εφευρίσκει δρόμους και τρόπους, αλλά ταυτόχρονα δεν ξιπάζεται κι ούτε υποδουλώνεται σ’ όποιον τυποποιηµένο καθωσπρεπισμό. Βρίσκει τον δρόµο της προς τον Σωτήρα. (βλ. Λουκά ε΄, 17-26)
4. Ενας (άνθρωπος) συγχωρεί αμαρτίες
Κανένας με σωστή θρησκευτική αγωγή, δεν μπορούσε να μην διαμαρτυρηθεί. Ο Θεός όμως διεκήρυξε: «Εγώ, εγώ είμαι, όστις εξαλείφω τας παραβάσεις σου» (Ησαΐου μγ΄, 25). Σπάνια μία διαμαρτυρία ήταν ταυτόχρονα τόσο δίκαιη και τόσο άδικη. Δίκαιη, γιατί αλήθεια μόνον ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες, και άδικη γιατί αυτός που μιλάει στο εδ. 20, είναι Θεός. «Θεός φανερωθείς εν σαρκί» (Προς Τιμόθεον Α΄, γ΄, 16).
4. Ενας, σώζεται με μόνη την πίστη
Το «ιδών την πίστιν αυτών» (Λουκά ε΄, 20), αναμφίβολα δεν σημαίνει μόνο των τεσσάρων, αλλά και του αρρώστου. Αυτού πρώτα, που παρακάλεσε, που δέχτηκε τον όποιο τρόπο μεταφοράς του αρκεί να πλησιάσει τον Χριστό. Παράδοξος -στ’ ανθρώπινα μέτρα- τρόπος, αφού η σωτηρία προσφέρεται από τον Θεό ελεύθερα σ’ όποιον πιστεύει. Είδε την πίστη τους. Βλέπει τη δική σου, σήμερα!..
5. Κάποιος, διαβάζει τους διαλογισμούς των άλλων
Οι συνάνθρωποί μας γύρω μας, διαβάζουν μόνο τα γράμματά μας κι ακούνε τα λόγια μας. Ομως, ο Κύριος «νοεί τους διαλογισμούς μας» (Λουκά ε΄, 22). «Δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, τα πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού» (Προς Εβραίους δ΄, 13). «Τα διαβούλια του πνεύματός σας, εγώ εξεύρω» (Ιεζεκιήλ ια΄, 5). Πόσο σηµαντικό τούτο για τη ζωή του πιστού, που πρέπει να βιώνεται ενώπιον Εκείνου, που «νοεί τους διαλογισμούς» μας, εκεί που ο συνάνθρωπος δεν υποπτεύεται και δεν συλλαμβάνει τίποτα.
6. Ενας άνθρωπος θεραπεύεται αμέσως
Η ανθρώπινη θεραπευτική είναι μακρόχρονη. Ο Θεός επεμβαίνει, με αποτελέσματα άμεσα και τέλεια. Ο παραλυτικός σηκώθηκε, σήκωσε, περπάτησε, δοξολόγησε. Αυτές οι τέσσερεις εκδηλώσεις, είναι και τα στάδια της πνευµατικής θεραπείας. Σηκώνεται ο άνθρωπος λευτερωµένος από τον ζυγό της αμαρτίας. Σηκώνει φορτία αγάπης και έργου. Περπατεί ενώπιον του Κυρίου. Δοξολογεί όλη την ημέρα. Κι όλο τούτο, μία αλλαγή που ο Κύριος επιφέρει µέσα µας.
7. Κάποιοι εδόξαζαν, κάποιοι φοβήθηκαν
Ενα κήρυγμα μπορεί να λαχταράει ν’ αγκαλιάσει όλους, όμως συνήθως το ακροατήριο θα διχαστεί. Συνέβαινε στην πρώτη Αποστολική Εκκλησία, συμβαίνει µέχρι σήµερα. Κάποιοι, φεύγουν δοξάζοντας. Η ψυχή υπερχειλίζει από τις πλούσιες δωρεές του Θεού. Αλλους τους συντροφεύει ο φόβος. «Εάν ο Κύριος νοεί τους διαλογισμούς μου, τότε…». Και μένουν εκεί. Ή δεν ξανακάνουν το «σφάλμα» να πάνε εκεί που λένε τόσο «παράδοξα» πράγματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Τα ανθρωπίνως «παράδοξα» είναι η μοναδικότητα και η δόξα του Ευαγγελίου, η δόξα των θείων ενεργειών, η δόξα της σωτηρίας.
