Toυ Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Οι εκλογές τελείωσαν. Ο Λαός εξέλεξε την παράταξη που ήθελε να τον κυβερνήσει. Και από κει και πέρα τα πράγματα «πήραν τον δρόμο» τους. Δράττομαι ωστόσο της ευκαιρίας να σημειώσω εδώ μερικές σκέψεις μου, διότι μπορεί να τελείωσαν οι εκλογές, δεν σταμάτησαν όμως οι επιθέσεις εναντίον του Εθνους από τους χαμένους των εκλογών. Αντιθέτως συνεχίζονται με την ίδια και μεγαλύτερη ίσως ένταση μέχρι να περιέλθει, όπως επιδιώκουν, η εξουσία πάλι στα «χέρια» τους. Ο γνωστός εθνομηδενισμός τους εξακολουθεί ασφαλώς να προβάλλεται με την «ετικέττα» του «προοδευτισμού», αφού «προοδευτικός», σύμφωνα με τη σχετική αντίληψή τους, θεωρείται σήμερα εκείνος, ο οποίος αφ’ ενός μεν είναι άθεος, αφ’ ετέρου δε αντί του Εθνους, αποδέχεται τον διεθνισμό. Σχολίασα κατά την προεκλογική περίοδο από τις στήλες της «ΚτΟ» ένα από τα πολλά συνθήματα της απελθούσης Κυβέρνησης, η οποία καλούσε τους ψηφοφόρους να διαλέξουν, εάν θα πάμε «μπροστά» ή «πίσω». Και εξήγησα, ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενο των σχετικών όρων, εάν ληφθούν υπόψη η ιδεολογία και η πολιτική πρακτική εκείνων που έθεταν το δίλημμα. Δεν συνηθίζω να «αναμηρυκάζω» τα ίδια πράγματα. Για αυτό δεν θα επανέλθω στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσω στο εν λόγω άρθρο μου για το τι είναι «πρόοδος» και τι «οπισθοδρόμηση».
Δεν μπορεί όμως να μείνει ασχολίαστη η συνεχιζόμενη προκλητική ασέβεια εκ μέρους μερίδος του τύπου προς την εκφρασθείσα βούληση της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, ο οποίος επανέφερε με την ψήφο του την παραδοσιακή Ελλάδα στην εξουσία. Ολες σχεδόν οι φιλικά προσκείμενες στην «αριστερά του τίποτα» εφημερίδες λειτούργησαν σαν «βρυκόλακες», μόλις είδαν τη θρησκευτική ορκωμοσία του Πρωθυπουργού, των Υπουργών και των 2/3 περίπου των Βουλευτών του Κοινοβουλίου. Θα ήταν ίσως κατανοητή η ασεβής αντίδραση, εάν προήρχετο από το γνωστό κομματικό έντυπο της απελθούσης Κυβέρνησης, το οποίο έχει μάθει να τα βλέπει όλα με τον «φακό» του μηδενισμού που υπηρετεί. Δεν επιτρέπεται όμως μία σοβαρή και ανεξάρτητη – όπως προβάλλεται – εφημερίδα, να ειρωνεύεται και να χλευάζει τα πιστεύματα της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού, ένα τμήμα της οποίας μάλιστα έγινε, δυστυχώς, και πάλι «αιμοδότης» της απελθούσης κυβερνητικής παράταξης.
Εάν οι συντάκτες της εν λόγω εφημερίδας πιστεύουν στον πολιτισμένο διάλογο, τότε πρωτοσέλιδα της εφημερίδας τους με φόντο την σχετική θρησκευτική τελετή της ορκωμοσίας και με τίτλους την μία φορά «Μπίζνες, Εκκλησία, Οικονομία» και την άλλη «Οπισθεν ολοταχώς», δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τον πολιτισμό. Και βέβαια με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτόν για όσους τον αποδέχονται. Μόνον οι «Ρουβίκωνες» και οι άλλες αναρχικές συλλογικότητες αυτοεξαιρούνται από αυτόν, εφ’ όσον, σύμφωνα με τη σχετική συνθηματολογία τους, που την διαβάζει κάποιος καθημερινά γραμμένη με κάποιο σπρέι στους τοίχους, θέλουν να βάλουν «φωτιά» στον πολιτισμό και στις αξίες του. Ολοι οι άλλοι που δεν καταγγέλλουν ρητά τον πολιτισμό μας δεσμεύονται από τους κανόνες του. Και ένας από τους σχετικούς κανόνες του πολιτισμένου διαλόγου μάς επιβάλλει να κρίνουμε τα πολιτικά γεγονότα με αυστηρή προσήλωση στα πραγματικά περιστατικά που τα συνθέτουν, αποφεύγοντας να απαξιώσουμε άνευ λόγου τα πιστεύματα των άλλων. Η «χολή» σε αυτά δεν συνιστά πραγματοπαγή κριτική των γεγονότων της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας.
Και δεν είναι ασφαλώς έκφραση πολιτισμού. Πολύ περισσότερο, όταν τα σχετικά πιστεύματα αποτελούν δομικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας του Λαού, στον οποίο ανήκουν και οι χλευάζοντες. Και γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι – επομένως και οι χλευάζοντες –, τι χρωστάμε στα δομικά στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας, ήτοι στον Ελληνισμό και στην Ορθοδοξία, άσχετα αν σήμερα τα βγάζουμε όλα στο «σφυρί» αγνοώντας ακόμη και την λαϊκή σοφία της σχετικής παροιμίας, που μας προειδοποιεί για τα «παθήματα» που περιμένουν τον «λαγό», όταν αυτός «σείει» την «φτέρη». Κατά μείζονα λόγο, όταν την «ξεριζώνει».
Εν πάση περιπτώσει είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των «προοδευτικών» να «δραπετεύσουν» από αυτά τα πιστεύματα και να γίνουν εξωμότες τους, επειδή τους θέλγει ο μηδενισμός. Εχουν υποχρέωση όμως να σεβαστούν την επιθυμία του Ελληνικού Λαού να υπερασπισθεί τα εν λόγω πιστεύματα, διότι αποτελούν τα «υδατογραφήματα» της εθνικής του ταυτότητας. Είναι αυτή που εξασφάλισε την επιβίωσή του μέσα στους αιώνες, παρά την επιδίωξη πολλών κατακτητών του να εξαφανίσουν το Ελληνικό Εθνος. Και είναι η ίδια που μπορεί να γίνει σήμερα και στο μέλλον αδιάτρητος «θώρακάς» του, απέναντι σε ανάλογες επιδιώξεις αναρίθμητων άσπονδων φίλων μας, που προσπαθούν να μας «πορφυρώσουν» με τα «αίματα» της αγάπης τους.
Οι αντιλήψεις των «προοδευτικών» μπορεί να αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση της διεθνούς αλληλεγγύης και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην ουσία όμως μετατρέπουν τον Ελληνικό Λαό σε «κοπάδι» και την Ελλάδα σε ένα μεγάλο «βοσκοτόπι», μέσα στα οποία δεν έχουν καμιά αξία οι ταυτότητες. Μόνον έτσι θα μπορέσει να αντιληφθεί κάποιος, γιατί όλοι οι «προοδευτικοί» είναι ένθερμοι υποστηρικτές της ανεξέλεγκτης έλευσης λαθρομεταναστών στη χώρα και γιατί αυτοί δεν πολυσκοτίζονται, αν χθες υποθηκεύσαμε τη Μακεδονία στους Σκοπιανούς ή αύριο θα παραχωρήσουμε την Θράκη στους Τούρκους. Το «χόρτο» της υπόλοιπης Ελλάδος είναι επαρκές να «θρέψει» το «κοπάδι», όσο κι αν αυτό μεγαλώσει από την προσθήκη και άλλων …«ζωικών» πληθυσμών.
Θα γίνουμε λοιπόν «κοπάδι», όπως επιδιώκουν οι ημέτεροι «προοδευτικοί» και όπως σχεδιάζουν οι παγκοσμιοποιητές της Νέας Τάξης πραγμάτων, που αποβλέπουν στην εξαφάνιση της Ελλάδος; Το ερώτημα αυτό καλείται να το απαντήσει με το χέρι στην καρδιά ο καθένας από μας, αφού πρώτα αναστοχασθεί την εκλογική του συμπεριφορά και ξεκαθαρίσει μέσα του, εφ’ όσον βέβαια ψήφισε εθνομηδενιστικές παρατάξεις την τελευταία φορά, ποια σχέση μπορεί να έχει με τους «προοδευτικούς» πολιτικούς, που επιδιώκουν να «γκρεμίσουν» εκείνο, το οποίο θέλει να διαφυλάξει κάθε παραδοσιακός ψηφοφόρος. Οι εκλογές που πέρασαν έκριναν ποιος θα κυβερνήσει τον τόπο τα επόμενα 4 χρόνια.. Οι συνθήκες όμως που θα διαμορφωθούν μετά από αυτές θα κρίνουν κάτι πολύ σπουδαιότερο: Ποιες προοπτικές έχει η Ελλάδα να εξακολουθήσει να είναι αυτό που ήταν μέχρι σήμερα. Οσοι πιστεύουμε πραγματικά στην παραδοσιακή Ελλάδα, ας στρατευθούμε με εκείνους που την υπερασπίζονται σθεναρά και ας φροντίσουμε να πάρουμε τις αποστάσεις μας από τον παραπλανητικό «προοδευτισμό» που απεργάζεται στην πράξη την εξαφάνισή της.
