Toy Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα,
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης,
στην εφημ. “Κιβωτός της Ορθοδοξίας”
Όπως έγινε γνωστό, τελέσθηκε πρόσφατα μέσα στην Αγία Σοφία, με απόφαση του Προέδρου της Τουρκίας κ. Ταγίπ Ερντογάν, μνημόσυνο μέσα στην Αγία Σοφία του φονευθέντος στο Ιράν από Ισραηλινούς πυραύλους αρχηγού της εξτρεμιστικής παλαιστινιακής οργάνωσης Χαμάς. Η πράξη αυτή συνιστά μια νέα πρόκληση της Τουρκίας σε βάρος της Αγίας Σοφίας, η οποία μπορεί να μετετράπη, με απόφαση επισης του «Σουλτάνου», σε μουσουλμανικού τέμενος, δεν παύει όμως να αποτελεί χριστιανικό ευκτήριο οίκο. Την Μητρόπολη της Ορθοδοξίας. Θα έλεγε κάποιος στο άκουσμα της σχετικής είδησης ότι, εφ’ όσον έχει συντελεσθεί η μεγίστη πρόκληση της μετατροπής ενός Χριστιανικού Ναού σε τζαμί, δεν έχει νόημα να χαρακτηρίζεται ως «πρόκληση» η επιτέλεση μιάς πράξης ενταγμένης στο πλαίσιο μιάς ήδη επελθούσης βεβήλωσης, αφού μέσα στο μείζον, που είναι η λειτουργική αλλοτρίωση του θρησκευτικού χώρου, εμπεριέχεται και το έλασσον, που αποτελεί έκφραση της σχετικής βεβήλωσης. Μια τέτοια λογική προσέγγιση του ζητήματος παραβλέπει τον χαρακτήρα που έχει η βεβήλωση ενός ευκτήριου οίκου. Εάν θέλαμε να ομιλήσουμε με εγκληματικούς όρους, θα λέγαμε ότι κάθε βεβήλωση ενός τέτοιου οίκου συνιστά κατ’ εξακολούθησιν έγκλημα, το οποίο δεν εξαντλείται στην εφ’ άπαξ τέλεση της πράξεως, αλλά επαναλαμβάνεται κάθε φορά που τελείται μια πράξη βεβήλωσης, Ακριβώς, όπως συμβαίνει και με τον βιασμό. Όσο το θύμα ενός βιασμού ευρίσκεται υπό την εξουσία του βιαστή του, η επιτέλεση από τον δράστη πολλών ασελγών πράξεων επάνω στο θύμα, μετά τον αρχικό βιασμό που διέπραξε, δεν καλύπτονται από την εγκληματική απαξία της πρώτης πράξης βιασμού, αλλά ενέχουν αυτοτελή δική τους απαξία, όμοια και απαράλλαχτη με την αρχική απαξία της πράξης του βιασμού. Και, για να συνδέσουμε τις σκέψεις αυτές με την Αγία Σοφία, πρέπει να πούμε ότι η βεβήλωση αυτής, η οποία συνιστά μια μορφή πολιτιστικού βιασμού, δεν αναλώθηκε εφ’ άπαξ την χρονική στιγμή κατά την οποία η Μητρόπολη της Ορθοδοξίας μετετράπη σε μουσουλμανικό τέμενος, αλλά επαναλαμβάνεται όσο διατηρείται το καθεστώς της βεβήλωσης κάθε φορά που τελείται μια πράξη που επιβεβαιώνει αυτή την βεβήλωση. Καί μάλιστα κάθε μεταγενέστερη πράξη βεβήλωσης κουβαλάει μέσα της όλη την πολιτιστική απαξία που ενέχει η αρχική πράξη βεβήλωσης της Αγίας Σοφίας. Έτσι κάθε φορά που συγκεντρώνονται οι μουσουλμάνοι, για να προσευχηθούν στην Αγία Σοφία διαπράττουν μια καινούργια βεβήλωση. Μια καινούργια πρόκληση, που διατηρεί και βαθαίνει την αρχική. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με το μνημόσυνο που τελέσθηκε μέσα στην Αγία Σοφία για τον φονευθέντα Αρχηγό της Χαμάς. Αφήνουμε βεβαίως στην άκρη την απορία, που θέτει ο κοινός νους, και καλεί όλους τους αλλόδοξους συντελεστές της βεβήλωσης να αναλογισθούν και να απαντήσουν στο ερώτημα, σε ποιόν θεό προσεύχονται τελικά οι Μουλουλμάνοι βιαστές της Αγίας Σοφίας, όταν εισέρχονται σε αυτήν για να επιτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Η κατά τα ανωτέρω πρόκληση του «Σουλτάνου» με την τέλεση μουσουλμανικού μνημοσύνου στην Αγία Σοφία είναι συνυφασμένη με πολλές άλλες συναφείς προκλήσεις. Η πρώτη από αυτές συνδέεται με την αναζήτηση της εξήγησης της απόφασης της Τουρκίας να τελέσει το μνημόσυνο του φονευθέντος μουσουλμάνου ηγέτη της Χαμάς μέσα σε Χριστιανικό Ναό, ενώ λογικά θα έπρεπε να το τελέσει σε ένα από τα πολλά και μεγάλα μουσουλμανικά τεμένη, που υπάρχουν στην Τουρκία και ιδίως στην Κωνσταντινούπολη. Η άλλη πρόκληση θέτει ζήτημα επανεξέτασης της εμμονής μας στην συνέχιση του Ελληνο-Τουρκικού διαλόγου, εφ’ όσον η Τουρκία, όχι μόνο διατηρεί ακέραιες τις διεκδικήσεις της στις Έλληνο-Τουρκικές διαφορές, αλλά τις προβάλλει πάντα, ακόμη και αυτή την περίοδο της θεωρούμενης ύφεσης με απαράδεκτο τρόπο. Ας θυμηθούμε την πρόσφατη θρασυτάτη και προκλητική υπόδειξη-απαίτηση του «Σουλτάνου» προς τον κ. Μητσοτάκη να ανακαλέσει στην τάξη τον Έλληνα Υπουργό Άμυνας κ. Δένδια, επειδή ετόλμησε να μιλήσει για «τουρκική εισβολή» και για «παράνομη κατοχή της Κύπρου επαναλαμβάνοντας άλλωστε στερεότυπα αυτά που λένε και τα ομόφωνα Ψηφίσματα του Οργανισμου Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο. Αυτή την φορά επανήλθε με την καινούργια πρόκλησή του στην Αγία Σοφία! Εκεί που περιμέναμε, στο πλαίσιο του Ελληνο-Τουρκικού διαλόγου, να δείξει ο κ. Ερντογάν μια πιο διαλακτική στάση στο ζήτημα της Αγίας Σοφίας, έκανε την συμπεριφορά της Τουρκία προς αυτή την μεγάλη «πληγή» του Ελληνισμού, αλλά και του παγκόσμιου πολιτισμού ακόμη πιο αιχμηρή αναξέοντας βαθύτερα αυτή την «πληγή» με την απόφασή του να διατάξει την τέλεση του μνημοσύνου του φονευθέντος μουσουλμάνου ηγέτη της «Χαμάς» μέσα στο καύχημα της ορθοδοξίας. Γιατί λοιπόν ο «Σουλτάνος» κατέφυγε σε αυτή την ακατανόητη προκλητική απόφασή του;
Για να μπορέσουμε να εικάσουμε τον λόγο αυτής της απόφασης του κ. Ερντογάν, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη δύο βασικά στοιχεία (εκ πρώτης όψεως άσχετα μεταξύ τους), που εμπλέκονται στην υπόθεση της δολοφονίας του αρχηγού της «Χαμάς». Πρόκειται αφ’ ενός μεν για την παγκοσμιότητα που έχει η Αγία Σοφία ως ιστορικό χριστιανικό μνημείο και αφ’ ετέρου για εκείνους που θεωρούνται από όλους ανεξαιρέτως τους μουσουλμάνους και ιδίως από τον κ. Ερντογάν ως αληθινοί δολοφόνοι του αρχηγού της «Χαμάς». Αρχίζοντας από το δεύτερο αυτό στοιχείο της υπόθεσης υπενθυμίζουμε εδώ ότι όλη η «χριστιανική» Δύση (Αμερική και Ευρωπαϊκή Ένωση μετά της συμπλέουσας στο ζήτημα αυτό Μεγάλης Βρετανίας) χαρακτηρίζουν την «Χαμάς» ως τρομοκρατική οργάνωση. Αντιθέτως οι μουσουλμάνοι σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες, προεξάρχοντος του κ. Ταγίπ Ερντογάν, την χαρακτηρίζουν πατριωτική-απελευθερωτική οργάνωση. Εδώ θα χρειασθεί να κάνουμε μια παρένθεση, για να υπογραμμίσουμε την κραυγαλέα αντίφαση που παρατηρείται στη συγκεκριμένη στάση του «Σουλτάνου», ο οποίος χαρακτηρίζει, όπως είπαμε, «πατριωτική απελευθερωτική οργάνωση» την «Χαμάς, δεν πράττει όμως το ίδιο και για την Κουρδική οργάνωση του PKΚ, που την θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση και τους Κούρδους αγωνιστές ως τρομοκράτες! Και αυτό επειδή οι Κούρδοι διεκδικούν, όπως και οι Παλαιστίνιοι αγωνιστές, την ανεξαρτησία της πατρίδος τους, την οποία αρνείται πεισμόνως αναγνωρίσει η Τουρκία, διότι μια τέτοια αναγνώριση θα συνοδεύετο από την απόσπαση παρανόμως κατεχομένων στην Βόρειο-Ανατολική Τουρκία κουρδικών εδαφών και παραχώρησή τους στο νέο αναξάρτητο Κράτος των Κούρδων. Η πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών της Τουρκίας σε όλο της το μεγαλείο!
Εν πάση περιπτώσει, επειδή οι μουσουλμάνοι – και όχι μόνον αυτοί – θεωρούν την χριστινική Δύση ηθικό αυτουργό και άμεσο συνεργό σε όλα τα εγκλήματα, που διαπράττουν οι δυνάμεις των Ισραηλινών σε βάρος των Παλαιστινίων – ευθυνόμενοι φυσικά κατά τον ίδιο τρόπο και για την δολοφονία του αρχηγού της «Χαμάς» από ισραηλινό πύραυλο στο Ιράν – έκρινε ο «Σουλτάνος» ότι η τέλεση του μνημοσύνου του φονευθέντος αρχηγού της «Χαμάς» μέσα στην Αγία Σοφία θα «πονούσε» περισσότερο τους «Σταυροφόρους», λόγω της παγκόσμιας εμβέλειας που έχει η σχετική πράξη βεβήλωσης της ιερότητας ενός Χριστιανικού Ναού. Αυτό όμως προϋποθέτει ότι η λεγόμενη «χριστινική Δύση» είναι πραγματικά και όχι κατ’ όνομα «χριστιανική». Αν όλα αυτά τα κράτη της Δύσης ήσαν πραγματικά χριστιανικά, θα αντιδρούσαν σθεναρά στην μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Την αντίδραση αυτής της λεγόμενης «χριστιανικής Δύσης» φοβόταν, όπως είπε ο «Σουλτάνος, γι’ αυτό δεν αποφάσιζε να υλοποιήσει ενωρίτερα το σχέδιο, που είχε στο μυαλό του για την Αγία Σοφία από τα νεανικά του χρόνια. Όταν όμως διαπίστωσε ότι τα «λιοντάρια» της «χριστιανικής δύσης» που φοβόταν απδείχθησαν «κότες», προέβη ανενόχλητος στην σχετική πράξη βαρβαρότητας.
Τελικά η «ρουκέτα» που έριξε ο «Σουλτάνος» κατά των «Σταυροφόρων» με την τέλεση του μνημοσύνου του φονευθέντος αρχηγού της «Χαμάς» στην Αγία Σοφία δεν έπληξε κανένα από εκείνους που σκόπευε να πλήξει, παρά μόνον εμάς τους Ορθοδόξους, αφού δική μας πολιτιστική κληρονομιά είναι η Αγία Σοφία. Επομένως σε εμάς ανήκει το χρέος να αντιδράσουμε, όπως πρέπει, σε αυτές τις μουσουλμανικές «ρουκέτες» που εξαπολύει εναντίον μας ο «Σουλτάνος» από την Αγία Σοφία.
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας
