Του π. Σπυρίδων Σκουτή
Μια νέα μόδα αρχίζει να δημιουργείται στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Πλέον στις βαπτίσεις έχουμε διπλή ονοματοδοσία αλλά δυστυχώς το χριστεπώνυμο πλήρωμα δεν μένει εκεί, αλλά πάει ακόμα παραπέρα. Οι περισσότεροι βάζουν δύο ονόματα τα οποία δεν μένουν ως έχουν αλλά κόβουν μια συλλαβή από το ένα, μία από το άλλο και έχουμε ένα καινούριο όνομα, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τα ονόματα των Αγίων. Πολλές φορές το όνομα που προκύπτει παραπέμπει περισσότερο σε αντικείμενο. Στις μέρες μας πλέον ρωτάς: << Τι όνομα δώσατε στο παιδί; >> και η επόμενη ερώτηση που γεννάται είναι πότε εορτάζει και από ποια ονόματα Αγίων δημιουργήθηκε αυτό το νέο όνομα. Όπως λέμε πώς λέτε το κουτάβι ; Κάπως έτσι…Έρχεται ένα παιδί στη ζωή και μπαίνει στη ρουλέτα του κοσμικού φρονήματος. Έχουμε ακούσει και τριπλή ονοματοδοσία! Το πρώτο του παππού της μία πλευράς , το δεύτερο του άλλου παππού και το τρίτο κάποιου Άγιου προστάτη! ! ! ! Ονοματοδοσία στο μίξερ!
Φυσικά είχαμε από χρόνια ξεκινήσει το λεγόμενο κόψιμο των ονομάτων, οπότε τώρα προχωράμε στο <<παζλ>>. Για παράδειγμα αν μια κοπέλα την ονόμαζαν Αναστασία αργότερα γινότανε Τασία ή Τασούλα για να καταλήξει σε Σία ή Ία !!!! Στο τέλος θα φωνάζουμε τους ανθρώπους με κραυγές! Και όλα αυτά για την κοσμικότητα και την ματαιοδοξία.
Του κοσμικού φρονήματος το ανάγνωσμα : Καταρχήν το δεύτερο όνομα δεν ακούγεται πότε. Συνήθως μπαίνει για να καλυφθεί η αντίδραση κάποιου παππού ή κάποιας γιαγιάς. Δηλαδή έχουμε ένα όνομα που μένει στα χαρτιά για να ικανοποιήσουμε κάποιον νάρκισσο. Κάποιοι έχουν την δικαιολογία για το δεύτερο όνομα σχετικά με την τιμή κάποιου Αγίου. Καταρχήν αν θέλω να τιμήσω κάποιον Άγιο τον βάζω ως πρώτο όνομα. Για ποια τιμή μιλάμε όταν το δεύτερο όνομα του Αγίου δεν θα ακουστεί ποτέ αλλά θα μείνει στα χαρτιά; Τον Άγιο τον τιμούμε με τη μίμηση της ζωής του, μπορούμε ακόμα να κάνουμε Λειτουργία στη Χάρη του, να διαβάζουμε παράκληση και άλλα πολλά, δεν μπορούμε όμως να βάζουμε τους Αγίους σε κοινωνιολογικά παιχνίδια. Πλέον όμως για να ικανοποιήσουμε τους πάντες θα κάνουμε την γνωστή ΝΕΑ τακτική – Κόψε, ράψε και κέντησε – οπότε τους ικανοποιούμε όλους. Δηλαδή έχουμε ένα παιδί “πάνω” στο οποίο παίζονται κοσμικά παιχνίδια για να ικανοποιηθούν κάποιοι εγωϊσμοί. Οι Άγιοι δεν έχουν ανάγκη να μπούνε ως δεύτερο ή τρίτο όνομα, ούτε μας ζητάνε να το κάνουμε από υποχρέωση.
Πολλοί θα πείτε “Γιατί τα δέχεστε αυτά πατέρες;”. Είναι πολύ απλό. Πολλοί ιερείς λένε το σωστό και το ορθό το οποίο δεν αρέσει στον κόσμο , οπότε ο θα πάρει τις Μητροπόλεις που θα απαντήσουν “Εντάξει πάτερ μου να το κάνεις , μην απομακρύνουμε τον κόσμο από την Εκκλησία”. Το αποτέλεσμα είναι ότι η εκκοσμίκευση και η κατρακύλα δεν έχει πλέον τελειωμό. Η Ορθόδοξη θεραπευτική με αυτές τις πρακτικές δυστυχώς χάνεται στο κοσμικό φρόνημα, με αποτέλεσμα να μπαίνουμε στον χορό του Ζαλόγγου με τα γνωστά αποτελέσματα…
Το Ιερό μυστήριο του Βαπτίσματος σε κρίση…
– Που να δείτε τις περισσότερες προσκλήσεις των βαπτίσεων. Περισσότερο παραπέμπουν σε κάλεσμα για πάρτυ, για τσίρκο ή για αποκριάτικο χαβαλέ, πάρα σε Ιερό Μυστήριο της Εκκλησίας.
– Φυσικά τα μαρτυρικά θα έχουν ματάκι, γιατί με τον Σταυρό πολλοί βγάζουν καντήλες. Μάλλον το επόμενο βήμα είναι να δούμε κανέναν βούδα στα μαρτυρικά… Μη γένοιτο!
Για τους αναδόχους έχουμε αναφέρει και άλλες φορές ότι η κατάσταση είναι τραγική. Οι περισσότεροι ανάδοχοι που βάζουν λάδι στο παιδί έχουν να κοινωνήσουν από την ημέρα που βαπτίστηκαν. Το Σύμβολο της Πίστεως το συλλαβίζουν λες και διαβάζουν Κινέζικη διαταγή… Όσο για μετά τη βάπτιση, αν θα πάνε να Κοινωνήσουν μιλάμε για θαύμα …. Και μετά λέμε ότι ο ανάδοχος οφείλει να δώσει τον Χριστό στο παιδί, μάλλον τον αντίχριστο θα δώσει…
Τελικά βλέπουμε απίστευτα πράγματα εμείς οι Ιερείς…
Για να συναντήσεις γονείς, αναδόχους ή νεόνυμφους πνευματικούς ανθρώπους είναι πολύ σπάνιο και όταν αυτό συμβεί νιώθεις σαν να είσαι στο Ιράν και συναντάς Έλληνα ή να κερδίζεις το λαχείο.
Έχουμε ρίξει τελικά πολύ το επίπεδο της Ορθόδοξης πνευματικότητας…. Να δούμε πότε θα βάλουμε μυαλό… Ο Κύριος να μας φωτίζει…
