Του Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Στην πνευματική ζωή ο καλύτερος καιρός είναι ο «καιρός του Θεού». Οσοι ερωτούν και ποιος είναι ο «καιρός του Θεού» η απάντηση που δίδεται είναι: Αυτός που λέγει το Αγιο Πνεύμα ότι είναι ο καλύτερος καιρός: «Σήµερα, αν ακούσετε τη φωνή Του, μη σκληρύνετε τις καρδιές σας» (Προς Εβραίους, γ΄, 7, 8). Αυτός είναι ο «καλύτερος καιρός» του Θεού: Το σήµερα.
Δεν θυμάμαι, ούτε νομίζω πως υπάρχει σ’ όλη την Αγία Γραφή έστω και µία εντολή που ν’ απευθύνεται στον άνθρωπο και να του λέει να µετανοήσει και να πιστέψει αύριο ή την ερχόµενη εβδομάδα.
Ο Κύριος απαιτούσε όσους καλούσε να Τον ακολουθήσουν να ανταποκριθούν άμεσα, να πιστέψουν και να γίνουν Μαθητές Του. Μάλιστα σ’ έναν υποψήφιο μαθητή Του που Του ζήτησε να Τον ακολουθήσει και θυμήθηκε ότι έπρεπε να πάει να θάψει το νεκρό πατέρα του, ο Κύριος δεν του επέτρεψε λέγοντάς του «ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθαίου η΄, 22). Η υπόσχεση του Ευαγγελίου λέγει: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς» (Μάρκου ιστ΄, 16) και «αλλά τι λέγει; εγγύς σου το ρημά εστιν, εν τω στόματί σου και εν τη καρδία σου· τούτ᾿ έστι το ρήμα της πίστεως ο κηρύσσομεν ότι εάν ομολογήσης εν τω στόματί σου Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση· καρδία γαρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δε ομολογείται εις σωτηρίαν» (Προς Ρωμαίους ι΄, 8-10). Δεν λέει: «Πίστεψε τον ερχόμενο Φεβρουάριο», ή «Πίστεψε τον ερχόμενο Μάρτιο» ή «του χρόνου». Κάθε εντολή του Ευαγγελίου είναι για τον παρόντα χρόνο. Ο Ιδιος ο Θεός παραγγέλλει με τον μεγαλοφωνότατο Προφήτη Ησαΐα: «Ας εγκαταλείψη ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τας βουλάς αυτού· και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θα τον ελεήση· και προς τον Θεόν ημών, διότι Αυτός θα συγχωρήση αφθόνως» (Ησαΐας νε΄, 7).
Ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος στους Αθηναίους τους κάλεσε να μετανοήσουν διαβεβαιώνοντας ότι ο Θεός θα παραβλέψει την προηγούμενη ζωή τους και τα αμαρτήματά τους που έγιναν εξ αγνοίας τους:
«Ο Θεός παρέβλεψε τα χρόνια της άγνοιας, τώρα όμως απαιτεί απ’ όλους τους ανθρώπους σε κάθε τόπο να μετανοήσουν. Γιατί καθόρισε μία μέρα που θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, μέσω ενός ανδρός που τον όρισε γι’ αυτό. Κι έδωσε βέβαιη απόδειξη σε όλους, ότι αυτός θα είναι ο κριτής, ανασταίνοντάς τον από τους νεκρούς» (Πράξεων ιζ΄, 30-31).
Μ’ αυτή την πρόσκληση απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο αυτή τη στιγµή. Όθεν προκύπτει το ερώτημα στον καθέναν μας. Ποια είναι η απάντησή σου;
Ο Ποιμένας της Εκκλησίας που επαναλαμβάνει την προτροπή του Θεού ερωτά τον κάθε πιστό ποια απάντηση να δώσω σε Εκείνον που μ’ έστειλε σε σένα µε το μήνυμα της μετανοίας και της σωτηρίας; Θα Τον δεχτείς για Σωτήρα σου ή όχι; Αποφάσισε αυτό που θέλεις. Αν θέλεις να µ’ ακούσεις, σε προτρέπω και παρακαλώ να πείς «ναί» µε την καρδιά σου. Αν πείς «όχι», µια και πήρες αυτή τη στάση, προσεύχομαι ν’ αρχίσεις να σκέφτεσαι ποια είναι η θέση σου και να πείς στον εαυτό σου: Αρνήθηκα να εμπιστευθώ τον Ιησού Χριστό! Απέρριψα τη µεγάλη ευκαιρία, και είπα µε πείσμα: Δεν θα στραφώ για σωτηρία στον Θεό µέσω του Ιησού Χριστού.
Ο απόστολος Παύλος επεσήμανε με την επιστολή του στους ομοεθνείς του Εβραίους, ότι δεν πρέπει να απορρίψουν την πρόσκληση του Θεού για να σωθούν, αλλά να ανταποκριθούν με την πίστη και να αποδεχθούν τον Κύριο Ιησού Χριστό ως σωτήρα, λυτρωτή και ευεργέτη τους:
«Προσέξτε, αδελφοί μου, μήπως κανείς από σας έχει τόσο κακή και άπιστη καρδιά, ώστε ν’ απομακρυνθεί από τον αληθινό Θεό. Κάθε μέρα να ενθαρρύνετε ο ένας τον άλλο όσο ισχύει το «σήμερα», έτσι ώστε να μην εξαπατήσει κανέναν από σας η αμαρτία και να τον κάνει σκληρόκαρδο. Γιατί τότε μόνο θα μετέχουμε στο μεγαλείο του Θεού, όταν διατηρήσουμε ως το τέλος σταθερή την εμπιστοσύνη που δείξαμε αρχικά στον Χριστό. Η Γραφή το λέει καθαρά: Σήμερα, αν ακούσετε τη φωνή του Θεού, μη γίνετε σκληρόκαρδοι, όπως τότε που με πικράνατε» (Προς Εβραίους γ΄, 12-15).
Οι Πράξεις των Αποστόλων επισημαίνουν την αναβλητικότητα του Ρωμαίου Διοικητού (48-52 μ.Χ.) της Παλαιστίνης Φήλικα, που ανέκρινε τον απόστολο Παύλο στην Καισάρεια της Παλαιστίνης, η οποία τότε ήταν η πρωτεύουσα της επαρχίας και έδρα του Ρωμαίου Διοικητού, επειδή τον εμπόδιζε η φιληδονία του και η εύνοια της φιλοδόξου συζύγου του Δρουσίλλας, όπως περιγράφουν το περιστατικό οι Πράξεις των Αποστόλων:
«Υστερα από λίγες μέρες πήγε στο πραιτώριο ο Φήλιξ με τη γυναίκα του τη Δρουσίλλα, που ήταν Ιουδαία. Και έστειλε να φέρουν τον Παύλο, από τον οποίο άκουσε για την πίστη στον Χριστό. Οταν όμως αυτός άρχισε να μιλάει για μία ζωή σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, για εγκράτεια και για τη μέλλουσα κρίση, ο Φήλιξ κυριεύθηκε από φόβο και του είπε: «Προς το παρόν πήγαινε· όταν βρω καιρό θα σε ξαναφωνάξω» (Πράξεων κδ΄, 24-25).
Τέτοιες σκέψεις σαν του Φήλικα έχουν την τάση να καθησυχάζουν τη συνείδηση, και ο καταλληλότερος καιρός ποτέ δεν έρχεται, και ο Φήλικας – που στη Ελληνική σηµαίνει «ευτυχής» – είναι ο πιο δυστυχής. Ευτυχής κατ’ όνοµα, αλλά δυστυχής µε τη μοιραία αναβλητικότητά του γι’ αυτό το τόσο σπουδαίο ζήτημα.
Ο Κύριος στην επιστολή προς την Εκκλησία της Λαοδικείας απαιτεί να δώσει ο πιστός μία ξεκάθαρη απάντηση και να πάρει μία ξεκάθαρη θέση, λέγοντας:
«Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ᾿ αυτού και αυτός μετ᾿ εμού» (Αποκαλύψεως γ΄, 20).
