Tου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Η διακονία στα Συσσίτια των Ενοριών της Εκκλησίας μας διεγείρει το πνεύμα μας να προσεγγίσουμε το θέμα της πείνας και της δίψας στην διδασκαλία της Αγίας Γραφής.
Η πείνα και η δίψα επειδή εκφράζουν μία ουσιαστική ανάγκη της ζωής του ανθρώπου αποκαλύπτουν το νόημα της ανθρώπινης υπάρξεως ενώπιον του Θεού.
Τα ιερά κείμενα της χριστιανικής διδασκαλίας τονίζουν ότι:
1. Ο Κύριος χορηγεί την τροφή. Είναι ο «διδούς τροφήν πάση σαρκί» (Ψαλμός ρκε΄ (ρκστ΄) 25 και Ματθαίου στ΄ 31).
* * * * *
2. Το να υποφέρει κάποιος από πείνα και δίψα είναι μία εμπειρία που ωθεί τον άνθρωπο για να στραφεί προς τον Θεό που είναι ο σιτοδότης και η ρέουσα πηγή ύδατος ζώντος, να εμπιστευθεί τον Δοτήρα των αγαθών κατά την προτροπή:
«Αφησε στον Κύριο τις έγνοιες σου κι αυτός θα σε φροντίσει» (Ψαλμού νδ΄ (νε΄) 54, 23).
* * * * *
3. Η κατάσταση του πεινασμένου και διψασμένου είναι ένα κακό που ο Θεός δεν το δέχεται και που πρέπει να επιδιώκεται η κατάργησή του.
* * * * *
4. Ως πείνα και δίψα εκλαμβάνεται η επιθυμία «του ακούσαι τον λόγον του Κυρίου» (Αμώς η΄ 11).
* * * * *
5. Μία από τις πρωταρχικές υποχρεώσεις του πιστού είναι να δίνει ψωμί και νερό στον πεινασμένο και διψασμένο αδελφό του, στον καθένα που έχει ανάγκη απ’ αυτά, ακόμη και στον εχθρό του: «Οταν πεινάει ο εχθρός σου δώσ’ του να φάει ψωμί. Και πάλι όταν διψάει δώσ’ του νερό να πιεί» (Παροιμιών κε΄ 21).
Αυτός είναι ο τρόπος να εφαρμόζει ο πιστός την δικαιοσύνη (Ιεζεκιήλ ιη΄ 5, 16).
Μ’ αυτό τον τρόπο η νηστεία του πιστού γίνεται αποδεκτή και ευάρεστη στον Θεό κατά το προφητικό κήρυγμα (Ησαΐου νη΄ 7, 10).
* * * * *
6. Η ανάγκη και η επιθυμία του ανθρώπου για τα αγαθά που ο Θεός επιφυλάσσει σ’ εκείνους που τον αγαπούν εκφράζονται συνεχώς με τις εικόνες του δείπνου, του ψωμιού, του νερού ή του κρασιού.
α΄. Ο Θεός δίδει σ’ όποιον ποθήσει την τροφή που χορταίνει, το καθαρό νερό και το μοναδικό κρασί που η μέθη του οδηγεί στην ζωή, δηλαδή στον Ιδιο τον Θεό, χωρίς ανταλλάγματα κατά την προτροπή του προφήτου Ησαΐου (Ησαΐου νε΄ 1).
β΄. Προσκαλεί τον διψασμένο άνθρωπο για την σοφία που ξεδιψά ο Κύριος να προσέλθει στην πνευματική τράπεζα που παραθέτει (Παροιμιών θ΄ 5).
* * * * *
7. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός αφ’ ενός ανακούφιζε την πείνα του λαού που Τον ακολουθούσε, χορταίνοντας άλλοτε πέντε χιλιάδες (Ματθαίου ιδ΄ 17-21) και άλλοτε επτά χιλιάδες (Ματθαίου ιε΄ 32-39) άνδρες, αφ’ ετέρου διέγειρε την επιθυμία για τον Λόγο του Θεού, τον αληθινό Αρτο που είναι ο Ιδιος και για το «ύδωρ το ζων» που είναι το Πνεύμα Του (Ιωάννου ζ΄ 37-40):
* * * * *
8. Για τους μαθητές του Ιησού Χριστού το καθήκον της διατροφής των πεινασμένων είναι ακόμη πιο επιτακτικό.
Πάνω σ’ αυτό το σημείο θα κριθεί ο άνθρωπος γιατί όταν τρέφει τον πεινασμένο και ποτίζει τον διψασμένο, σημαίνει ότι καταπραΰνει διά μέσου των αδελφών του την πείνα και τη δίψα του Ιησού, όπως μας δίδαξε ο Κύριός μας στη γνωστή περικοπή της μελλούσης κρίσεως (Ματθαίου κε΄ 34).
Πάντα θα πρέπει να διψάμε γι’ αυτή τη φιλανθρωπία με την οποία ελαφρύνουμε τα βάσανα των άλλων.
Η πηγή αυτής της φιλανθρωπίας είναι ανοιχτή και δωρεάν για τις ψυχές που έχουν την επιθυμία, που διψούν για τον Θεό και για τη θέα του προσώπου του, που διψούν την αληθινή ζωή (Ησαΐου νε΄ 1 και Αποκαλύψεως κα΄ 6, κβ΄17).
