Γράφει ο π. Σπυρίδων Σκουτής
Πολλοί λένε «Θέλουμε αποδείξεις περί Θεού εδώ και τώρα!».
Τα πάντα βρίσκονται στην απλότητα, το ίδιο και οι απαντήσεις ακόμα και για τα μεγαλύτερα υπαρξιακά ερωτήματα…
Δεν μπορώ να σου αποδείξω τον Θεό , γιατί ο Θεός είναι μια σχέση προσωπική, ερωτική και βιωματική, οπότε δεν μπορώ να σου αποδείξω τον έρωτα που νιώθω για Εκείνον. Δεν υπάρχει απόδειξη περί έρωτος, αγάπης ή ελευθερίας, πουθενά δεν θα βρούμε μαθηματικές συναρτήσεις ή χημικές αναλύσεις περί αυτών. Όπως δεν μπορώ να σου αποδείξω το βίωμα του γάμου ώς ενότητα αν δεν το βιώσεις.
Ο Έρωτας για τον Χριστό είναι αυτός που αποδεικνύει την ύπαρξη Του, γιατί δεν μπορεί να είσαι ερωτευμένος και να σχετίζεσαι με κάτι ανύπαρκτο…και αυτός μας δείχνει τον δρόμο του βιώματος και την αποκάλυψη του προσώπου.
Σε όλους αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή Του μπορούμε να δώσουμε απλά μια πρόσκληση «Έρχου και ίδε»…
Έλα να Τον γνωρίσεις και να νιώσεις με την προϋπόθεση ότι πρέπει να ανοίξεις την καρδιά σου , όπως οφείλεις να ανοίξεις τα παράθυρα για να μπει ο ήλιος.
Τότε δεν θα χρειαστείς αποδείξεις , θα χτυπήσει η καρδιά σου για το πρόσωπο και αυτό είναι η μεγαλύτερη βιωματική απόδειξη στην οποία υποκλίνονται όλες οι επιστήμες.
Αλίμονο, αν μπορούσαμε να απόδειξουμε τον Θεό σε χημικά μπουκαλάκια. Τι Θεός θα ήταν αυτός που υποτίθεται έφτιαξε την υλικότητα και είναι υπεράνω αυτής, αλλά μπαίνει σε υλικές αποδείξεις;;;
ΤΙ είναι αυτό όμως που αποδεικνύει τον Θεό; Η απάντηση είναι μία: Η σχέση μαζί Του. Ο τρόπος υπάρξεως του δημιουργήματος σε σχέση με τον δημιουργό. Όταν για παράδειγμα ένας πόρνος ή εγκληματίας γίνεται Άγιος αυτό μόνο ένας Θεός μπορεί να το κάνει. Αυτή η μεταμόρφωση με καθιστά πρόσωπο σε σχέση. Εγώ ο άθλιος ο οποίος έχω πρόσκληση να γίνω “Κοινωνός Θείας Φύσεως” με έναν Θεό ο οποίος είναι πρόσωπο και σχέση, Τριάς εν μονάδι.
Σε σχέση όμως με ποιόν ; Με αυτόν που είναι το Α και το Ω όλης της δημιουργίας. Με αυτόν που είναι η αρχή και το τέλος. Με αυτόν που δεν έχει αγάπη για να την χάσει, αλλά ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ. Αυτή η ερωτική τριαδική σχέση , αυτή η κοινωνία των προσώπων.
Κάποιος με ρώτησε πώς θα γνωρίσω τον Θεό, αν τελικά υπάρχει…
Συντονίσου άνθρωπε στη γλώσσα της ταπείνωσης, ακολούθησε τον δρόμο της αγιότητας και η αποκάλυψη είναι κοντά. Δεν χρειάζεται να τον δεις ως όραμα, δεν είναι απαραίτητο. Δεν μπορώ να δω τον ήλιο γιατί με τυφλώνει η λάμψη του, η θερμότητά του όμως αρκεί για τη βεβαίωση της υπάρξεώς του. Όπως, ακόμα και αν δεν είχαμε τη δυνατότητα να αποδείξουμε τον ήλιο, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τα λουλούδια να μας πουν για εκείνον.
Πολλοί που πέφτουν στην αθεϊα αρχίζουν και λένε : Γιατί ο Θεός, δεν κάνει εκείνο, δεν κάνει το άλλο κλπ κλπ. Δεν είναι μηχάνημα ο Θεός. Η σιωπή του, η βουλή του, οι ενέργειες του δεν ερμηνεύονται με ανθρώπινες λογικές αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για Θεό, αλλά για ένα είδωλο που πατάμε κουμπιά και κάνει πράγματα.
Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το ανθρώπινο του Θεού που είναι ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Υιός και Λόγος του Θεού. Έχουμε δυστυχώς άλλα στο μυαλό μας για τον Θεό. Τον θέλουμε είδωλο και όχι πρόσωπο. Τον θέλουμε συναλλαγή και όχι σχέση. Η σχέση έχει ευθύνη και αυτό δεν μας αρέσει.
Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό πολλοί των ρωτούν ! Που τον είδες;;;;;!!! Αγαπητοί μου !! Είμαστε ανόητοι! Δεν πιστεύουμε στον Θεό που ενσαρκώθηκε αλλά δεν κάνουμε το ίδιο ερώτημα όταν κάποιος λέει ό,τι πιστεύει στον έρωτα, την αγάπη και την ελευθερία…Που δεν τα είδε κανένας ποτέ, αλλά τα ένιωσε, τα βίωσε… Αυτό το βίωμα είναι ενσάρκωση, ύπαρξη και ζωή και απόδειξη…
Η φράση του Κυρίου : “Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν” δεν αναφέρεται μόνο σε πράγματα αλλά και στο ίδιο το πρόσωπό ΤΟΥ.
