Γράφει ο π. Αντώνιος Χρήστου
Προϊστάμενος Ι.Ν. Προφήτου Ηλία Κόρμπι Βάρης, της Ι. Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ασφαλώς θα έχετε διαπιστώσει ότι ο μήνας Ιανουάριος είναι γεμάτος από μνήμες ασκητών Αγίων-Οσίων που ανήκαν ή έστω πέρασαν από τον Μοναχισμό. Φυσικά αυτό δεν είναι τυχαίο, γιατί θέλει η Εκκλησία μας να ζούμε τόσο ασκητικά, όσο κυρίως να διαθέτουμε αυτόν τον Θείο έρωτα που συγκλονίζει τους μοναχούς και τις μοναχές ώστε να αφήνουν τα πάντα στον κόσμο και να κατοικούν στις ερήμους, τις σπηλιές και τις οπές της γης και να συνομιλούν με τον Θεό απερίσπαστοι από τη βουή του κόσμου, αλλά και να παλέψουν με τον παλαιό άνθρωπο και τον ίδιο τον διάβολο και τις παγίδες του.
Ας κάνουμε μία μικρή υπενθύμιση από το Συναξάρι της Εκκλησίας μας: Ο Μέγας Βασίλειος 1/1 που ασκήτεψε μετά τις σπουδές του και πριν γίνει Επίσκοπος και έφτιαξε κανόνες που ρύθμιζαν τη ζωή και τα καθήκοντα των μοναχών. Ο Οσιος Νείλος ο Αγιασμένος και ο Οσιος Σεραφείμ του Σάρων 2/1, ο Οσιος Θεόκτιστος Ηγούμενος Κουκουμίου στην Ιταλία και ο Οσιος Ονούφριος ο νέος 4/1, η Οσία Συγκλητική και η Οσία Τατιανή 5/1, ο Οσιος Θεοφάνης ο Εγκλειστος (6/1). Την επόμενη μέρα από τα Θεοφάνεια η Σύναξη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, ο οποίος είναι και ο πρώτος μεγάλος ασκητής! Ο Οσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης 8/1! Στις 9/1 ο Οσιος Πέτρος Επίσκοπος Σεβαστείας, αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου και του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, ο οποίος διετέλεσε και Ηγούμενος της Μονής που είχε ιδρύσει ο Μέγας Βασίλειος. Στις 10/1 εκτός από τον Αγιο Γρηγόριο Νύσσης, έχουμε τον Οσιο Αμμώνιο και τον Οσιο Αντύπα τον Αθωνίτη. Στις 11/1 τον Οσιο Θεοδόσιο τον Κοινοβιάρχη και τον Οσιο Θεοδόσιο, Ηγούμενο της Μονής Φιλοθέου του Αθω. Στις 12/1 εορτάζει ο Οσιος Γαλακτίων ο διά Χριστόν σαλός μαθητής και υποτακτικός του Οσίου Μαρτινιανού (1483 μ.Χ.). Στις 13/1 εορτάζει ο Οσιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης και ο Οσιος Ειρήναρχος ο Εγκλειστος καθώς και οι αναιρεθέντων Πατέρων της Μονής Οσίου Θεοδοσίου. Στις 14/1 εκτός από την Απόδοση των Θεοφανείων έχουμε τους Αγίους 33 Πατέρες εν Ραϊθώ αναιρεθέντες μαζί με τους Αγίους 38 Πατέρες εν Σινά αναιρεθέντες. Στις 15/1 ο Οσιος Παύλος ο Θηβαίος και ο Οσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης ο διά Χριστόν πτωχός. Στις 16/1 ο Οσιος Ρωμύλος ο Αγιορείτης.
Στις 17/1 δεσπόζει η μνήμη του Μεγάλου Αντωνίου (που τον βίο του συνέγραψε το πνευματικό του τέκνο, ο Μέγας Αθανάσιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας 18/1), όπως και ο Οσιος Αντώνιος ο νέος της Βεροίας. Στις 18/1 εορτάζει ο Οσιος Μαρκιανός. Στις 19/1 οι Οσιοι Μακάριος ο Αιγύπτιος με τον γνωστό διάλογο με το κρανίο του ειδωλολάτρη στην έρημο και ο Μακάριος ο Αλεξανδρεύς. Στις 20/1 ο Μέγας Ευθύμιος με την ομώνυμη Μονή καθώς και οι Οσιοι Ευθύμιος ο Ησυχαστής και Λαυρέντιος ο Εγκλειστος στη Λαύρα του Κιέβου. Στις 21/1 ο Αγιος Μάξιμος ο Γραικός, ενώ στις 22/1 ο Αγιος Αναστάσιος ο Πέρσης ο Οσιομάρτυρας. Στις 23/1 ο Αγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω με τη γνωστή Μονή του στην Πιερία. Στις 24/1 η Οσία Ξένη, ενώ 25/1 ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ο οποίος επίσης ασκήτεψε πριν γίνει Ιεράρχης. Στις 26/1 ο Οσιος Συμεών ο Παλαιός μαζί με τον Οσιο Αμμωνά, μαθητή του Αγίου Αντωνίου. Στις 27/1 έχουμε την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου ο οποίος στην Αντιόχεια επίσης ασκήτεψε πριν πάει στη Βασιλεύουσα. Στις 28/1 ο Οσιος Εφραίμ ο Σύρος, γνωστός για την ευχή του που λέμε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή καθώς και ο Οσιος Παλλάδιος. Στις 29/1 ο Οσιος Ιγνάτιος ο Σιναΐτης εκ Ρεθύμνης. Στις 30/1 οι τρείς Ιεράρχες μαζί, προστάτες της παιδείας που ήταν καρπός και μελέτης αλλά και ασκήσεως. Ενώ ο μήνας κλείνει με τη μνήμη του Οσίου Αρσενίου του νέου του εν Πάρω.
Νομίζουμε ότι από τα παραπάνω μόνο και μόνο τα οσιακά τους ονόματα και λίγες γραμμές από τον αγιασμένο βίο τους να μελετήσει κανείς, είναι αρκετά για να δούμε στην πράξη το τι σημαίνει Θείος έρωτας και τι σημαίνει κανείς να ενδύεται και να φορά το Αγγελικό σχήμα! Αυτό που είναι στη φύση τους οι Αγγελοι, προσπάθησαν και προσπαθούν να το εφαρμόσουν στην πράξη, προσαρμοσμένο βέβαια στα ανθρώπινα μέτρα, οι Μοναχοί. Περιορισμός τροφής και ύπνου στα απολύτως απαραίτητα, σκληροί ασκητικοί αγώνες, υπακοή στον Γέροντα και τον Επίσκοπο, παρθενία, διακονία και αφοσίωση στη σχεδόν αδιάλειπτη δοξολογία Του Θεού, με τη συμμετοχή σε πολλές και μακρόσυρτες Ιερές Ακολουθίες. Για τον μοναχό ο Θεός και η εικόνα Του, δηλαδή ο άνθρωπος, είναι προτεραιότητα και στο τέλος για λίγο και ο εαυτός του. Με εμάς στον κόσμο συνήθως συμβαίνει το αντίστροφο…!
Οι Μοναχοί δεν μισούν ούτε αδιαφορούν για τον κόσμο, βρίσκονται στο Μοναστήρι από αγάπη προς τον κόσμο, αλλά και από αποστροφή στο κοσμικό φρόνημα και τις σαρκικές ηδονές. Παλεύουν με τον Θεό καθημερινά, όχι να τον νικήσουν, αλλά για να νικηθούν από την απέραντή Του αγάπη και το απύθμενο έλεός Του. Ο,τι κάνουν το κάνουν για να προσελκύσουν τη χάρη Του Θεού και φυσικά όταν το καταφέρνουν δεν το κρατούν για τον εαυτό τους, αλλά το ακτινοβολούν στους προσκυνητές που σαν τους παραγωγούς του μελιού τρέχουν να το γευτούν και να το πάρουν από τις κυψέλες.
Πολλοί αναρωτιούνται διαχρονικά αλλά έντονα στις μέρες μας, τι χρειάζονται τόσα Μοναστήρια ιδιαίτερα στην πατρίδα μας και μήπως θα ήταν καλύτερα να βγουν οι Μοναχοί στον κόσμο και να αντιμετωπίσουν από κοντά τα προβλήματα του κόσμου! Συμβαίνει και αυτό, αφού τόσοι άγαμοι Κληρικοί, Αρχιμανδρίτες και Ιερομόναχοι διακονούν σε πολλές Ενορίες, αλλά όλοι όσοι τα λένε αυτά, δεν γνωρίζουν ότι αν δεν υπήρχαν τα Μοναστήρια, ούτε ορθόδοξη πίστη θα είχε διασωθεί, ούτε πατρίδα και ελληνική συνείδηση θα υπήρχε; Τα δε χειρόγραφα, βιβλία, κειμήλια και τόσοι άλλοι πνευματικοί θησαυροί και παρακαταθήκες, τα χρωστάμε στην επιμέλεια και στο διακόνημα των μοναχών, να αντιγράφουν και να διατηρούν βιβλιοθήκες και συλλογές, τόσο θρησκευτικές όσο και εθνικές και πολιτιστικές! Για δε το θέμα της κοινωνικής εργασίας, σε αυτό τον πειρασμό μπήκαν τα μοναχικά τάγματα της παπικής Εκκλησίας, με αποτέλεσμα να χάσουν τον προσανατολισμό τους, ενίοτε και τους ίδιους τους μοναχούς που τα πέταξαν τα ράσα και γύρισαν στον κόσμο! Η προσευχή, οι γονυκλισίες και τα δάκρυα μετανοίας των μοναχών είναι αυτό που μας κρατάει ακόμη σταθερούς στην πίστη, παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα! Οπως λέει ο Αγιος Ιωάννης της Κλίμακος και επαναλαμβάνει και ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης «Φως μεν μοναχοίς άγγελοι, φως δε κοσμικοίς μοναχική πολιτεία»! Μεγάλη ευλογία τα Μοναστήρια μας γιατί είναι κάστρα Προσευχής και οι μοναχοί και οι μοναχές είναι «οι κομάντο» Του Θεού! Αμήν!
