Γράφει ο π. Αντώνιος Χρήστου
Προϊστάμενος Ι.Ν. Προφήτου Ηλία Κόρμπι Βάρης, της Ι. Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, η ημέρα που κυκλοφορεί η Εφημερίδα μας σ’ αυτό το τεύχος, συμπίπτει με την μεγάλη κοινή εορτή και των τριών μαζί (γιατί η μνήμη που εορτάζουν μεμονωμένα είναι 1/1, 25/1-27/1 και 13/11 αντίστοιχα), οι γνωστοί μας Τρείς Αγιοι Ιεράρχες: Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Για τα πρόσωπά τους και την πνευματική τους αξία και προσφορά, έχουμε μιλήσει στο παρελθόν με άλλα μας σχετικά άρθρα. Φέτος επιλέξαμε στο σημερινό άρθρο μας τον τίτλο «Παιδείας παραλειπόμενα», που είναι αντλημένο από τα αντίστοιχα 2 ιστορικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, Α΄ και Β΄ Παραλειπομένων. Οσοι γνωρίζουν λίγα για τα βιβλία ξέρουν ότι το όνομα δόθηκε από τους Εβδομήκοντα (Ο΄) διότι συμπληρώνουν κατά κάποιο τρόπο τ’ άλλα ιστορικά βιβλία και κυρίως τα βιβλία των Βασιλειών με νέο ιστορικό υλικό, που παρέλειψαν οι ιστορικοί κατά την εξιστόρηση των γεγονότων. Γίνεται μία ανασκόπηση όλης της ιερής ιστορίας από τη δημιουργία μέχρι τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία. Τα βιβλία περιέχουν όσα γεγονότα παραλείφθηκαν από τα προηγούμενα ιστορικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.
Κατά αντιστοιχία το ίδιο θα προσπαθήσουμε και εμείς στο σημερινό άρθρο. Θα αντιπαραβάλουμε δειγματολογικά τα πρόσωπα και το έργο των Αγίων Ιεραρχών και από την άλλη θα τα συγκρίνουμε με τα σημερινά δεδομένα, όπως καταγράφονται στην τρέχουσα επικαιρότητα.
Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ο αείμνηστος καθηγητής, έλεγε μεταξύ άλλων στον πανηγυρικό του λόγο, στις 30.1.1881 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών: «Ο νεώτερος Ελληνισμός ταυτίσας την εορτή των Γραμμάτων μετά της εορτής των Τριών Ιεραρχών, απέδειξε πόσο ευκρινή είχε την συνείδησιν του χαρακτήρος, δι’ ου ηθέλησε να περιβάλη την εθνικήν ημών εκπαίδευσιν, καθ’ ότι, ετόνισε, παιδεία και πίστις, πίστις και παιδεία υπήρξαν οι δύο πόλοι, περί ους έδει να στρέφεται η πνευματική και εθνική ημών διάπλασις». Πράγματι αρμονικότερη συνύπαρξη Ελληνισμού και Χριστιανισμού, σ’ όλη τους την επιβλητικότητα και τελειότητα, δεν παρουσιάστηκε μέχρι σήμερα στην παγκόσμια ιστορία.
Ενώ συμβαίνουν αυτά μεταξύ Χριστιανισμού-Ελληνισμού, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο για την Ορθοδοξία μας με τον Νέο-Ελληνισμό, αυτές τις γενιές δηλαδή της μεταπολίτευσης μέχρι τις μέρες μας, οι οποίες σταδιακά και σταθερά μετέφεραν την πίστη στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής και στη σφαίρα του ιδιωτικού ενδιαφέροντος. Ο,τι Ελληνορθόδοξο βαπτίζεται συντηρητικό και ρατσιστικό και ό,τι ξενόφερτο ή αιρετικό και αντί-Ορθόδοξο, αυτά ακριβώς ελκύουν και παρασύρουν.
Παιδεία για τους Ιεράρχες μας, είναι ο σεβασμός μεταξύ δασκάλου και μαθητού και η σχέση τους όχι στα όρια μίας επαγγελματικής διεκπεραίωσης ενός ωραρίου, αλλά μίας συνεχούς αλληλεπίδρασης εφ’ όρου ζωής. Ολα αυτά έρχεται να αποδομήσει πρόσφατο βίντεο που κάνει τον γύρο του διαδικτύου, όπου κάποιος μαθητής σε Επαγγελματικό Λύκειο της χώρας μας, βρίζει και απειλεί την καθηγήτριά του με τον χειρότερο τρόπο, για να του σβήσει με το έτσι θέλω μια απουσία. Εκτός από αυτόν και οι περισσότεροι άλλοι μαθητές της τάξης ειρωνεύονται και επίσης κοροϊδεύουν. Πραγματικά ντροπιαστική εικόνα που δεν τιμά κανέναν, ούτε την τάξη και το Σχολείο που έγινε, αλλά και για τις χιλιάδες άλλες τέτοιες αντίστοιχες περιπτώσεις που απλά δεν μαθεύτηκαν αφού δεν καταγράφηκαν ποτέ…!
Παιδεία για τους Τρείς Ιεράρχες, είναι και όταν αφιερώνεσαι ψυχή και σώμα στον Θεό, να τον υπηρετήσεις μέσα από το ράσο και τον ίδιο βεβαίως, αλλά και την ορατή Του Εικόνα, που είναι ο συνάνθρωπος. Οι ίδιοι αγωνίστηκαν και συγκρούστηκαν με πολλούς ανάξιους κληρικούς αλλά με την σθεναρή τους στάση, και το ορθό επικράτησε και τους απείθαρχους τούς οικοδόμησαν και τούς δίδαξαν. Αυτά τα αναφέρουμε γιατί επίσης κυκλοφορεί βίντεο ενός νεαρού πρώην Κληρικού και μάλιστα Αρχιμανδρίτη ο οποίος εξηγεί γιατί πέταξε τα ράσα αλλά και ομολογεί ότι ανήκει σε άλλη «σεξουαλικότητα» η οποία φυσικά δεν μπορούσε και δεν μπορεί ποτέ να γίνει αποδεκτή και γι’ αυτό προτίμησε να πετάξει τα ράσα και να είναι «ελεύθερος»! Από το να κοροϊδεύει ή να χλευάζει ή να κάνει κάποια πράγματα που δεν πιστεύει, απλά επειδή είναι παπάς ως επάγγελμα, εννοείται ότι ο συγκεκριμένος μπορεί να έκανε καλά! Ομως από την άλλη με το να κατηγορεί τους πάντες και τα πάντα και νομίζοντας ότι με την φυγή είναι και ελεύθερος, δεν είχε και δεν έχει καταλάβει τίποτα από Εκκλησία και από ειδική ιερωσύνη…!
Ο Μ. Βασίλειος αναφέρει κάτι πολύ διδακτικό: «Να προσέχουν τα παιδιά με ποιους συναναστρέφονται, να προσέχουν ποιους κάνουν φίλους. Οπως ο μολυσμένος αέρας, όταν τον εισπνεύσουμε, αφήνει μέσα μας χωρίς να τα βλέπουμε μικρόβια της αρρώστιας, έτσι και το κακό περιβάλλον αφήνει μέσα στην ψυχή του παιδιού τη μόλυνσή του. Κι όταν διαβάζουν τα παιδιά αλλά και όλοι μας, πρέπει να κάνουμε όπως οι μέλισσες που με πολλή σοφία τρυγούν από κάθε άνθος, μόνο ό,τι είναι χρήσιμο». Για να συγκριθούμε όμως και εμείς οι γονείς, όντως τα υλοποιούμε τα παραπάνω στις μέρες μας; Δίνουμε στα παιδιά τα κινητά, τα τάμπλετ και τους υπολογιστές μπροστά από μία οθόνη, δηλαδή για αρκετές ώρες. Σωματικά μπορεί να ησυχάζουμε από το ότι δεν κινδυνεύουν αφού δεν είναι έξω, αλλά τα παιδιά δυστυχώς μπαίνουν σε ένα σωρό ακατάλληλες σελίδες (δεν εννοούμε απαραίτητα μόνο πορνογραφία) οι οποίες έχουν βρωμολογίες, κακά παραδείγματα ήθους, παραβατικές συμπεριφορές κ.ά. Αντίθετα οι Τρείς Ιεράρχες είναι έμψυχα παραδείγματα ήθους, ευγένειας και πνευματικής λεβεντιάς, αυτό που λέμε με ένα στόμα ευγένεια και ήθος.
Τέλος δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο τραγικό περιστατικό δολοφονίας στη Βάρη η οποίας μας συγκλόνισε όλους εδώ και λίγες μέρες. Ολοι είδαμε πως από τη μια στιγμή στην άλλη η χαρά μπορεί να γίνει εφιάλτης, αυτό που ονομάζουμε καλύτερα τραγωδία. Αφουγκραστήκαμε την αγωνία και το πένθος των οικογενειών. Ομως αυτό που μένει στο τέλος είναι αυτή η πικρία, ότι ο άνθρωπος δεν έχει καμία αξία και θυσιάζεται στα “μικρo-” ή και στα “μακρo-” συμφέροντα κάθε ανθρώπου που αποφάσισε να απολαμβάνει τις ανέσεις της ζωής χωρίς το μοίρασμα με τον συνάνθρωπο και τον φωτισμό στο βλέμμα ύστερα από μία φιλανθρωπία, που γεμίζουν την καρδιά!
Παιδεία παραλειπομένων λοιπόν… πολλά τα παραδείγματα για μίμηση, ίσως ακόμη περισσότερα προς αποφυγή. Αξία έχει πάντως να κοινωνήσουμε με τον ΑΝΑΡΧΟ και τότε θα είμαστε οι «Αναρχικοί Του Θεού», καμία σχέση με αυτούς τους επίγειους «Αναρχικούς» οι οποίοι και αρχή έχουν και ανελευθερία έχουν, απλά λόγω πλύσης εγκεφάλου πιστεύουν ότι κάνουν και επανάσταση… χωρίς βέβαια σκοπό και αιτία…! ΑΜΗΝ!
