Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη στην “Κιβωτό της Ορθοδοξίας”
Η εορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας συνδέεται με τη Πρόνοια του Θεού για την εν Χριστώ σωτηρία των ανθρώπων και της όλης δημιουργίας του Θεού. Στο σχέδιο όμως της Θείας Οικονομίας για τη δική μας σωτηρία συμμετέχουν και άγιοι άνθρωποι που με την ευσέβειά τους και την υπακοή τους στο Θέλημα του Θεού πραγματοποιούνται κορυφαία γεγονότα που αλλάζουν την ιστορία του κόσμου προς το καλό μας και τη σωτηρία μας.
Τέτοιοι κορυφαίοι άγιοι άνθρωποι ήταν οι γονείς της Παναγίας μας, ο Ιωακείμ και η Άννα. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας τους τιμά μνημονεύοντας τους ως τους άγιους Θεοπάτορες.
Έστω κι αν οι άγιοι Θεοπάτορες ήταν ήδη προχωρημένης ηλικίας, κι όλοι οι άνθρωποι ήταν σίγουροι ότι δεν υπήρχε περίπτωση γι’ αυτούς να τεκνοποιήσουν, αυτοί σε καμία περίπτωση δεν σταμάτησαν να προσεύχονται στον Ύψιστο Θεόν να τους δώσει ευλογία να αποκτήσουν παιδί. Ακόμη κι ο Αρχιερέας του Ναού όταν τους άκουσε σε προχωρημένη ηλικία να ζητούν από τον Θεόν να τους δώσει παιδί, τους έδιωξε θυμωμένος, λέγοντας τους ότι κοροϊδεύουν τον Θεόν, γιατί ζητούν πράγματα που δεν γίνονται.
Το μεγαλύτερο θαύμα που συνέβη στην ιστορία της Ανθρωπότητας μετά την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, που χώρισε για πάντα την Ιστορία του κόσμου, σε προ Χριστού εποχή και μετά Χριστό Εποχή, ήταν η γέννησις της Παναγίας μας.
«Η γέννησις σου Θεοτόκε χαράν εμύνησε πάσην την Οικουμένην, εξ ου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών…» (απολυτίκιον εορτής Γενεθλίων της Παναγίας μας-).
Το θαύμα που έζησαν οι άγιοι Θεοπάτορες, ο άγιος Ιωακείμ και η αγία Άννα, να τους δώσει ο Θεός τη μεγαλύτερη ευλογία στο κόσμο να αποκτήσουν παιδάκι, ήταν πολύ φυσικό εκ μέρους τους να αφιερώσουν το παιδί τους στο Θεό, όπως άλλωστε έλεγαν μέχρι τα γεράματά τους στις προσευχές τους. Έτσι στην ηλικία των τριών ετών πηγαίνουν στον Ναό να παραδώσουν το μονάκριβό τους κοριτσάκι στο Θεό. Ήταν τόσο σίγουροι ότι το μικρό τους κοριτσάκι θα το φρόντιζε η αγάπη του Θεού μέσω εκλεκτών αγίων ανθρώπων. Έστω κι αν γνώριζαν ότι πολύ σύντομα θα πεθάνουν, ήταν σίγουροι ότι το ορφανό παιδί τους δεν θα έμενε απροστάτευτο. Οι θεοφοβούμενοι ευσεβείς άνθρωποι ποτέ τους δεν παύουν να πιστεύουν στην προστασία και στην πρόνοια και τη δικαιοσύνη του Θεού μέσω καλών και αγίων ανθρώπων.
Η είσοδος της Παναγίας στο Ναό, που έμελλε να μείνει για δώδεκα χρόνια φροντίζοντας και διακονώντας μέσα στα άγια των αγίων την Αγίαν Κιβωτό της Διαθήκης που ήταν οι πήλινες πλάκες των Δέκα Εντολών του Μωσαϊκού Νόμου που παρέλαβε ο Προφήτης Μωυσής στο όρος Σινά, εκεί που στους πρόποδες του βουνού αυτού είναι κτισμένο το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης. Στα δώδεκα χρόνια της διακονίας της στα άγια των Αγίων, η Παναγία μας προσευχόμενη εις τον Ύψιστο Θεόν, έγινε η Κεχαριτωμένη, και άξια ευλογημένη γυναίκα, για να καταξιωθεί να δεχθεί την καλή Αγγελία (Ευαγγελισμός) για την Ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού. Εκπροσώπησε ολόκληρο το Ανθρώπινο γένος για την εν Χριστώ Σωτηρία μας από τον Θάνατον και την πορεία μας με τη σωτηριώδες έργο του Χριστού στην αιώνιον ζωή.
Η εορτή της Εισόδου της Παναγίας μας στον Ναό είναι η είσοδος της ανθρώπινης φύσης στην θεία προετοιμασία μας για την απελευθέρωση μας από τον Θάνατον στο πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Γι’ αυτό τόσο η αποστολική περικοπή, όσο και η ευαγγελική της σημερινής εορτής των Εισοδίων της Παναγίας μας συνδέονται με το πρόσωπο της Παναγίας μας, ως το κορυφαίο πρόσωπο της Παγκόσμιας Ιστορίας, που μετά τα Τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, τιμούμε διαχρονικά, για να είναι για όλους μας ζωντανό παράδειγμα υπακοής στο θείο Θέλημα του Θεού, να ζούμε σύμφωνα με τις θείες του εντολές. Να αγαπούμε με όλη μας την καρδία τον Ύψιστο Θεόν και το διπλανό μας όπως τον εαυτόν μας.
«Σήμερον ……. της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, εν Ναώ του Θεού, τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλεται…….».(απολυτίκιο εορτής Εισοδίων της Παναγίας).
Το μεγαλείο του προσώπου της Παναγίας μας εκφράζεται και μέσα από τη παράδοση μας σε κάθε οικογένεια ένα από τα μέλη μας να φέρει το όνομα της Παναγίας μας είτε ως Παναγιώτης, Παναγιώτα, Μάριος, Μαρία, Δέσποινα, Πιπίνα (Πινού, Παναγιωτού, Τότης, Πάνος, Μαριάνα, Μαριλένα κτλ).
