Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας
Τα γεγονότα της εορτής των Εισοδίων της Παρθένου Μαρίας στο Ναό, σύμφωνα με το υπόμνημα του Συναξαρίου της 21ης Νοεμβρίου, αναφέρονται στο συγκινητικό περιστατικό όπου μία ηλικιωμένη γυναίκα μαζί με τον άνδρα της παραδίδουν το κοριτσάκι τους στο ναό του Σολομώντος. Ο άνδρας λέγεται Ιωακείμ και η γυναίκα Άννα και το κοριτσάκι ήταν η προσδοκία τους. Ο Θεός εισάκουσε τις ολόθερμες δεήσεις τους, είδε τα δάκρυά τους, δέχθηκε τις νηστείες τους και τους έδωσε ό,τι ποθούσαν.
Στην είσοδο τούς υποδέχεται ο Μέγας Αρχιερεύς, τους ευλογεί και κείνοι συγκινημένοι παραδίδουν σ’ αυτόν το παιδί τους. Το κοράσιο αυτό είναι κείνο, που προείπε ο Θεός στο διάβολο, ότι θα είναι η τιμωρία και η καταδίκη του, είναι κείνο, που προανήγγειλαν και προεκήρυξαν οι Πατριάρχες και οι Προφήτες στον Ιουδαϊκό λαό, είναι η νέα Εύα, που έρχεται να αποκαταστήσει ό,τι η πρώτη κατέστρεψε, είναι η κόρη εκείνη, που θα γεννήσει Αυτό που θα πατήσει και θα συντρίψει την κεφαλή του όφεως, δηλαδή του διαβόλου. Είναι «το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού».
Η Παρθένος Μαρία επιλέχθηκε, κατά το σχέδιο του Θεού, να γίνει μητέρα του Ιησού Χριστού μετά από ανάλογη προετοιμασία και γι’ αυτό εισέρχεται στο ναό. Σύμφωνα με τους Πατέρες Επιφάνιο, Γρηγόριο Νύσσης, Ιερώνυμο, Ιωάννη Δαμασκηνό, οι γονείς της Παναγίας παρεκάλεσαν το Θεό να τους δώση ένα παιδί και με ευχαρίστηση θα Του το αφιέρωναν στην υπηρεσία Του, στο ναό.
Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης αναφέρει ότι, όταν η Παναγία δεν είχε ανάγκη της μητρικής αγκάλης, εισήχθη στο ναό. Γονείς και παιδί γενναιόδωρα, συνειδητά, πρόθυμα, χαρούμενα, αποφασιστικά, εκτελούσαν το θέλημα του Θεού. Ο Ίδιος καθώρισε την είσοδο της Παρθένου στο ναό, γιατί προώριζε τη Μαρία για μία υψηλή αποστολή και ήθελε να την προετοιμάσει σ’ αυτήν.
Ο Κύριός μας ήλθε να λυτρώσει τον κόσμο με την ενσάρκωσή Του, τη ζωή Του και προπάντων με το σταυρικό Θάνατό Του. Η Παρθένος Μαρία με τη Θεία μητρότητά Της θα συμπαρασταθεί στο γιό Της στο Γολγοθά καθώς και με το παράδειγμά Της. Αυτή είναι η θεϊκή Της αποστολή. Σ’ αυτή πρέπει να ετοιμασθεί.
Ο Θεός προετοίμασε την Παναγία, αλλά έπρεπε κι η ίδια να συμβάλει στην προετοιμασία αυτή. Γι’ αυτό εισέρχεται στο ναό. Εκεί, υπό την καθοδήγηση των ανωτέρων Της, θα εξασκηθεί στην αρετή. Θα καταβάλλει προσπάθειες για την τελειοποίησή Της και θα συνεργασθεί με τη χάρη του Θεού για τον εξαγιασμό Της. Ό,τι απέκτησε ήταν βέβαια ένα δώρο του Θεού, αλλά και κείνη αποδείχθηκε αντάξια των χαρίτων του Θεού. Εργάσθηκε και κοπίασε για την απόκτηση κάθε χάριτος. Μη νομίζουμε ότι απέκτησε την αρετή και τη χάρη του Θεού, χωρίς δάκρυα και στερήσεις, χωρίς την προσευχή και τη φλογερή αγάπη.
Η Παναγία στο Ναό
Σύμφωνα με την Παράδοση, η Παρθένος Μαρία αφιερώθηκε στο ναό σε ηλικία τριών χρόνων. Εκεί, αφιερώνεται στη μελέτη της εβραϊκής γλώσσης για να διαβάζει τη Γραφή. Στη Βίβλο θα διαβάσει τη ζωή και τα έργα των μεγάλων γυναικών της Παλαιάς Διαθήκης Εσθήρ, Ιουδίθ, Ρουθ και των αγίων και μεγάλων Πατριαρχών Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ. Η γνώση, που είχε για την Γραφή, φαίνεται κι από τους στοίχους του ύμνου της «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον», «το έλεος αυτού» (του Θεού) λέγει, «από γενεάς εις γενεάν» (Λουκ. α΄, 46). Αναγνωρίζει και κηρύττει, ότι ο Θεός προστάτευσε και ευλόγησε πάντα τους πιστούς δούλους Του «καθώς ελάλησε τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού έως αιώνος».
Παράλληλα με τη μελέτη της Γραφής, μαθαίνει και διάφορα πρακτικά και, χρήσιμα για την αντιμετώπιση των αναγκών της ζωής. Μόλις τα τρυφερά της χέρια θα είναι σε θέση να εργασθούν πιο αποδοτικά, θα μάθη να γνέθει, να υφαίνει, να ράβει με τέχνη και επιδεξιότητα. Είναι Εκείνη, που θα περιποιείται αργότερα προσωπικά τον γιό Της και θα υφάνει αυτό τον άρραφο χιτώνα, που ούτε οι ίδιοι οι σταυρωταί του γιού της θα θελήσουν να σχίσουν, αλλά θα βάλουν κλήρο για να δουν σε ποιον θα πέσει.
Με τα χρόνια, που περνούσε στο ναό η Παναγία, αύξανε στη χάρη κι έμεινε πάντα υπάκοη, μελετηρή, εργατική, ευλαβής: Στη σκιά του ναού θα αφιερωθεί για πάντα στον Θεό και κεί θα κάνει το τάξιμο της παρθενίας Της. Μία η απασχόλησις της κι ένας ο πόθος της να ανήκει ολότελα στο Θεό. Από τότε είπε το «Ιδού η δούλη Κυρίου».
