Νομίζω πως όλοι οι σκεπτόμενοι ΄Ελληνες ανησυχούν και συμφωνούν πως η υπογεννητικότητα και το συνακόλουθο δημογραφικό πρόβλημα έχουν λάβει εξόχως ανησυχητικές διαστάσεις, αφού επηρεάζουν καταλυτικά κάθε τομέα της συλλογικής μας ζωής.
΄Ετσι, οι γεννήσεις παιδιών είναι οι μισές σήμερα σε σχέση με τη 10ετία του 1950, οι θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις και στατιστικά οδηγούμαστε στο να είμαστε σχεδόν δύο εκατομμύρια λιγότεροι περί το 2050. Επόμενο είναι λοιπόν το σταδιακό κλείσιμο εκατοντάδων σχολείων στην επικράτεια λόγω έλλειψης μαθητών, μαζί με την εγκατάλειψη ή καλύτερα την ερημοποίηση της υπαίθρου και ιδιαίτερα των ορεινών περιοχών. Φυσικό επακόλουθο είναι το να έχουμε μετατραπεί σε κοινωνία υπερηλίκων, με το ένα τρίτο σχεδόν του πληθυσμού μας να ζει από επιδόματα και συντάξεις.
Το δημογραφικό αποτελεί το ΚΥΡΙΟ εθνικό μας πρόβλημα, αφού αυτό επηρεάζει καταλυτικά κάθε ζωτικό τομέα της συλλογικής μας ζωής από την αποτελεσματική εθνική άμυνα μέχρι την οικονομική ευρωστία, την κοινωνική μας ζωή, την πολιτισμική ανάπτυξη και τη διεθνή παρουσία της χώρας μας.
Στη δραματική μείωση των γεννήσεων οφείλεται η ελλιπής στελέχωση στρατιωτικών μονάδων και γενικά κρίσιμων τομέων της εθνικής μας στρατηγικής. Ακόμα, το δημογραφικό ζήτημα συνδέεται με την έλλειψη προσωπικού σε κάθε τομέα της οικονομίας, τη χαμηλού επιπέδου ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας, τη μείωση των εξαγωγών, τα προβλήματα στο ισοζύγιο πληρωμών και τις τεράστιες δυσκολίες στην καταβολή επιδομάτων και συντάξεων.
΄Οσον αφορά τώρα στην κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη, η έντονη παρουσία της νεολαίας σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή ωθεί στη δημιουργική αμφισβήτηση, στην υιοθέτηση νέων ιδεών, στην αντικατάσταση του παλιού και του ξεπερασμένου, στην προσπάθεια διόρθωσης των << κακώς κειμένων >>,στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη των κοινωνιών. Επομένως, η κοινωνία μας χάνει την αναγκαία νεανική ορμή, αντιστέκεται στις δημιουργικές αλλαγές και πορεύεται χωρίς το δυναμισμό της νεολαίας για αναγέννηση και εξέλιξη. Δηλαδή η υπογεννητικότητα συνεπάγεται ένα μέλλον γεμάτο από πολλές αβεβαιότητες και εθνικούς κινδύνους.
Προφανώς, όλες σχεδόν οι περιοχές της Ελλάδος, με έμφαση στις ορεινές ζώνες ,αντιμετωπίζουν σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα. Στην Πελοπόννησο ,με πρώτη την Αρκαδία και ακολούθως τη Λακωνία και τη Μεσσηνία, η πρωτοφανής μείωση των γεννήσεων αποτελεί το σημαντικότερο ζήτημα, με προεκτάσεις κοινωνικές και οικονομικές, από την έλλειψη προσωπικού για εργασία, μέχρι το κλείσιμο των σχολείων και τη φτώχεια.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την δημογραφική καθίζηση. Η έξοδος των γυναικών στην εργασία (και σωστά),η αστικοποίηση ,ο υπερκαταναλωτισμός, η δυνατότητα ανταπόκρισης στις σύγχρονες απαιτήσεις και πολλά άλλα που λέγονται, δεν τεκμηριώνουν την αιτία του προβλήματος.
Και η αιτία είναι η έλλειψη κάθε προγραμματισμού και η απουσία ουσιαστικής ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ στο παιδί, στη μητέρα και στην οικογένεια από το διαχρονικό κράτος μας. Δεν χρειάζεται να << ανακαλύψουμε τον τροχό>>. Οι πολιτικές υπέρ της οικογένειας, της μητέρας και των παιδιών, που εφαρμόζονται στην Ουγγαρία, τη Γερμανία, την Τσεχία, τις Σκανδιναβικές χώρες και σε άλλα σοβαρά κράτη, αποτελούν τον κατάλληλο οδηγό μας για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, που εξελίσσεται σε ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ.
Είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η εθνική αφύπνιση και κινητοποίηση για την αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος. Κράτος, κόμματα, Εκκλησία, αυτοδιοίκηση, φορείς και συλλογικότητες πρέπει να προτάξουν το συγκεκριμένο θέμα, γιατί αυτό συνδέεται με την ΕΘΝΙΚΗ μας ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Δεν έχουν σημασία ούτε πείθουν πλέον τα λόγια και οι υποσχέσεις. ΠΡΑΞΕΙΣ χρειάζονται.
