Ο τα­πει­νός άν­θρω­πος, έχει τους πιο λί­γους λο­γι­σμούς

Ο τα­πει­νός άν­θρω­πος, έχει τους πιο λί­γους λο­γι­σμούς. Όχι ότι δεν σκέ­φτε­ται, αλλά δεν έχει πο­νη­ρούς λο­γι­σμούς, που βα­σα­νί­ζουν και τα­λαι­πω­ρούν τους άλ­λους αν­θρώ­πους. Ο υπε­ρή­φα­νος νους πα­ρά­γει πο­νη­ρούς λο­γι­σμους και οι λο­γι­σμοί αυ­τοί στην συ­νέ­χεια τον θλί­βουν. Εί­ναι σαν το σί­δη­ρο που πα­ρά­γει την σκου­ριά και η σκου­ριά στη συ­νέ­χεια, τρώ­ει το σί­δη­ρο. Ο τα­πει­νός άν­θρω­πος δεν έχει ιδέα για τον εαυ­τόν του, ότι εί­ναι κά­ποιος και όταν προ­σβάλ­λε­ται από τους λο­γι­σμούς που του σπέρ­νει ο διά­βο­λος δεν κά­νει συγ­κα­τά­θε­ση, διό­τι δεν εί­ναι δε­κτι­κός σε τέ­τοιου εί­δους λο­γι­σμούς.

Γέρων Εφραίμ Σεραγιώτης