Βρισκόμαστε στη Γαλλία, το 2022. Έχουμε εκλογές και στην κυβέρνηση ανέρχεται το κόμμα «Μουσουλμανική Αδελφότητα» (Fraternité Musulmane), με επικεφαλής τον ισλαμιστή Μοχάμεντ Μπεν Αμπές. Το μουσουλμανικό κόμμα αναδεικνύεται σε νικητή στον δεύτερο γύρο των εκλογών, όταν συμμαχούν τα υπόλοιπα κόμματα, επειδή φοβούνται πιθανή επικράτηση του κόμματος της Μαρίν Λεπέν, ηγέτιδας του Εθνικού Μετώπου (Front National).
Έτσι, αναδύεται σε όλη την Ευρώπη ο χαρισματικός Μοχάμεντ Μπεν Αμπές, εξαγγέλλοντας τη δημιουργία της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας», ενός κινήματος που τηρεί «μετριοπαθή στάση», στηρίζεται σε ένα «πυκνό δίκτυο κινημάτων νεολαίας, πολιτιστικών κέντρων και φιλανθρωπικών ενώσεων» και αυξάνει βαθμιαία, αλλά αποτελεσματικά, την επιρροή του στις ευάλωτες κοινωνικά ομάδες. Μπορεί να θυμίζει περισσότερο γέρο Τυνήσιο μπακάλη της γειτονιάς, αλλά έχει ένα «ιστορικό όραμα» για την Ευρώπη, το οποίο καλύπτει όλες τις χώρες της Μεσογείου και, βέβαια, την Ελλάδα. Με τον νέο ηγέτη, η πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη και η σταθερότητα επιτυγχάνονται στη χώρα. Όμως, ταυτόχρονα, εφαρμόζεται ο ισλαμικός νόμος. Με άλλα λόγια, οι Γαλλίδες αρχίζουν να φορούν μαντήλα, η πολυγαμία νομιμοποιείται και ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μπεν Αμπές προσπαθεί να ενισχύσει τις σχέσεις της Γαλλίας με τα μουσουλμανικά κράτη της Μεσογείου, βάζοντας σε εφαρμογή ένα μεγάλο μουσουλμανικό γεωπολιτικό σχέδιο…
Τα παραπάνω δεν είναι ένας τρελός εφιάλτης. Είναι ο κεντρικός άξονας στην υπόθεση του νέου μυθιστορήματος του Γάλλου συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ, με τίτλο «Υποταγή», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις της Εστίας. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στη Γαλλία τον Ιανουάριο με τον τίτλο «Soumission» και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις.
Στο νέο αυτό μυθιστόρημα, η κυκλοφορία του οποίου συνέπεσε με τη δολοφονική επίθεση στο περιοδικό «Charlie Hebdo», ο Γάλλος συγγραφέας περιγράφει τον σταδιακό εξισλαμισμό της Γαλλίας. Το βιβλίο, βέβαια, ο συγγραφέας το έγραψε αρκετό καιρό πριν, αλλά, ως τραγική ειρωνεία, κυκλοφόρησε την ημέρα που συνέβη το μακελειό στο σατιρικό περιοδικό, με δράστες φανατικούς ισλαμιστές, ενώ στο εξώφυλλό είχε τον Ουελμπέκ ως προφήτη μάγο!
Ισλαμοφοβία;
Η βασική κατηγορία προς την «Υποταγή», πέρα από το ότι σιγοντάρει την Ακροδεξιά, ήταν πως προωθεί την ισλαμοφοβία, δεδομένης μάλιστα μιας παλαιότερης δήλωσης του συγγραφέα, ότι «το Ισλάμ είναι η πιο βλακώδης θρησκεία». Η ίδια η λέξη «Ισλάμ» παραπέμπει, άλλωστε, ακριβώς στην απαιτούμενη υποταγή του πιστού στο θέλημα του Αλλάχ, δηλαδή του Θεού.
Ο ίδιος, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στον βρετανικό «Guardian», δήλωσε ότι «ναι, πιθανώς να είμαι ισλαμοφοβικός», εξηγώντας όμως ότι «η φοβία αυτή παραπέμπει περισσότερο στον φόβο παρά στο μίσος». Διευκρινίζει ότι αυτό που φοβάται είναι οι μικρές, πλην ακραίες μειοψηφίες που κινούν την Ιστορία (από αυτές πηγάζει ο φανατισμός στο μυθιστόρημα, από τους «Ευρωπαίους ταυτοτικούς» και τους «παραστρατημένους σαλαφιστές», τους μουσουλμάνους τζιχαντιστές) και υποστηρίζει εντέλει ότι «η ισλαμοφοβία δεν είναι σίγουρα ένα είδος ρατσισμού».
Ο Μισέλ Ουελμπέκ, από τους πλέον πολυμεταφρασμένους και πολυδιαβασμένους Γάλλους συγγραφείς της γενιάς του (γεν. 1956), ευθύβολος και τολμηρός στη θεματολογία και τις διατυπώσεις του, αρέσκεται να μιλάει στα μυθιστορήματά του για ένα πιθανό μέλλον. Αυτό που τα κάνει αληθινά ανησυχητικά δεν είναι μόνο η πιθανότητα επαλήθευσης των δυσοίωνων προφητειών του. Είναι το πόσο πολλά από τα στοιχεία που τις συνθέτουν μας είναι γνωστά, οικεία, πόσο αυτός ο τρομακτικός επερχόμενος κόσμος μοιάζει με αυτόν που ήδη γνωρίζουμε, πράγμα που κάνει τον εφιάλτη που περιγράφει τόσο ρεαλιστικό, ώστε ο αναγνώστης του κάθε τόσο αισθάνεται σαν να προσπαθεί –μάταια– να ξυπνήσει… Και δεν παραλείπει να υπενθυμίζει μέσα στο βιβλίο του πως η Κασσάνδρα σωστά προέβλεπε όλα αυτά για τα οποία προειδοποιούσε τους άλλους, αλλά και τον εαυτό της: η μόνη κατάρα της ήταν να μη γίνεται πιστευτή!
Ο ίδιος ο συγγραφέας υπογραμμίζει ότι «το βιβλίο περιγράφει την καταστροφή της φιλοσοφίας που κατέλειπε ο Διαφωτισμός, η οποία πλέον φαίνεται να μην έχει καμία σημασία για κανέναν ή να έχει κάποια σημασία μόνο για μια μικρή μειοψηφία». Από την άλλη μεριά, «θεωρώ ότι η ανάγκη των ανθρώπων να πιστεύουν στον Θεό είναι αληθινή και ότι η επιστροφή της θρησκείας στις ημέρες μας δεν είναι απλώς ένα σύνθημα, αλλά μια πραγματικότητα».
Βιογραφικό
Ο Μισέλ Ουελμπέκ γεννήθηκε το 1958 στο νησί Ρεϊνιόν, άλλοτε γαλλική αποικία, στον Ινδικό Ωκεανό. Ποιητής και δοκιμιογράφος καταρχάς, ο Ουελμπέκ εμφανίστηκε στον χώρο του μυθιστορήματος το 1994 με την «Επέκταση του πεδίου της πάλης», που προκάλεσε αίσθηση και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Το δεύτερο μυθιστόρημά του, «Τα στοιχειώδη σωματίδια», μεταφράστηκε σε περισσότερες από 25 γλώσσες και έγινε επίσης κινηματογραφική ταινία. Το βιβλίο αυτό απέσπασε δύο γαλλικά βραβεία το 1998 και έκανε παγκοσμίως γνωστό τον συγγραφέα του. Την ίδια χρονιά, ο υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας τού απένειμε το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων. Το 2002, ο Ουελμπέκ τιμήθηκε επίσης με το International IMPAC Dublin Literary Award, σημαντικό λογοτεχνικό βραβείο της Ιρλανδίας. Το 2010, το πέμπτο του μυθιστόρημα, «Ο χάρτης και η επικράτεια», απέσπασε τη σημαντικότερη γαλλική διάκριση για τη λογοτεχνία, το Βραβείο Γκονκούρ. Το τελευταίο μυθιστόρημά του, «Υποταγή» (2015), πούλησε 345.000 αντίτυπα μόνο τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του στη Γαλλία.
