Του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ.
ε´. Η προς Εβραίους επιστολή παρουσιάζει τα πρόσωπα εκείνα που διακρίθηκαν δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Θεό κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης: «Πίστη σημαίνει σιγουριά γι’ αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι’ αυτά που δε βλέπουμε. Μ’ αυτήν απέκτησαν κι οι προπάτορές μας την καλή μαρτυρία. Με την πίστη καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός με τον λόγο Του δημιούργησε το σύμπαν κι ότι, συνεπώς, καθετί που βλέπουμε δημιουργήθηκε από κάτι που δεν φαίνεται.
Επειδή ο Άβελ πίστευε στον Θεό, πρόσφερε καλύτερη θυσία απ’ τον Κάιν· μ’ αυτή την πίστη θεωρήθηκε δίκαιος από τον Θεό, που έδωσε την μαρτυρία Του πάνω στα δώρα Του, και μ’ αυτήν, αν και πεθαμένος, μας μιλάει ακόμη. Επειδή πίστευε ο Ενώχ στον Θεό, μεταφέρθηκε στον ουρανό και δε γνώρισε θάνατο· δεν τον έβρισκε κανείς στον κόσμο, γιατί τον μετέθεσε ο Θεός.
Η γραφή μαρτυρεί ότι πριν από την μετάστασή του ο Ενώχ είχε ευαρεστήσει στον Θεό. Χωρίς όμως πίστη είναι αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς τον Θεό, γιατί αυτός που πλησιάζει τον Θεό πρέπει να πιστεύει ότι υπάρχει Θεός και ότι ανταμείβει όσους Τον αποζητούν. Χάρη στην πίστη του ο Νώε, μολονότι δεν έβλεπε ακόμη τα πράγματα για τα οποία τον προειδοποίησε ο Θεός, υπάκουσε σ’ Αυτόν κι έκανε την κιβωτό για να σώσει την οικογένειά του. Έτσι κληρονόμησε από τον Θεότην δικαιοσύνη που προέρχεται από την πίστη, και με την πίστη απέδειξε πόσο άξιος καταδίκης ήταν ο κόσμος. Με την πίστη ο Αβραάμ υπάκουσε στον Θεό, που τον καλούσε να φύγει για την γη που θα κληρονομούσε, κι έφυγε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Με πίστη εγκαταστάθηκε στην γη που του υποσχέθηκε ο Θεός, ξένος σε άγνωστη χώρα, ζώντας σε σκηνές με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που κι αυτοί ήταν κληρονόμοι της ίδιας υπόσχεσης. Κι αυτό, γιατί περίμενε την πόλη που θα είχε στέρεα θεμέλια και που αρχιτέκτονας και δημιουργός της θα ήταν ο Θεός.
Με την πίστη του Αβραάμ απέκτησε ακόμα και η Σάρρα, την ικανότητα να δεχτεί το σπέρμα και να γεννήσει, παρά την μεγάλη ηλικία της, επειδή ο Αβραάμ θεώρησε αξιόπιστο τον Θεό, που του το υποσχέθηκε. Έτσι, από έναν άνθρωπο, που μάλιστα δεν μπορούσε πια να τεκνοποιήσει, ήρθαν στην ζωή απόγονοι αμέτρητοι, όπως τα άστρα του ουρανού, κι αναρίθμητοι όπως η άμμος στην ακροθαλασσιά. Όλοι αυτοί πέθαναν μ’ εμπιστοσύνη στον Θεό, χωρίς να έχουν μπει στην γη της επαγγελίας απλώς την είδαν από μακριά, την χαιρέτησαν και διακήρυξαν ότι είναι ξένοι και περαστικοί πάνω στην γη. Ασφαλώς, όσοι εκφράζονται έτσι δείχνουν πως επιζητούν μία μόνιμη πατρίδα, γιατί αν είχαν το νου τους πίσω, στην χώρα απ’ όπου είχαν φύγει, θα είχαν τον καιρό να ξαναγυρίσουν. Ενώ, τώρα, λαχταρούν μία καλύτερη πατρίδα, δηλαδή επουράνια, γι’ αυτό και δεν ντρέπεται ο Θεός να λέγεται Θεός τους γιατί τους ετοίμασε μία μόνιμη πολιτεία.
Με την πίστη πρόσφερε ο Αβραάμ τον Ισαάκ, όταν δοκιμάστηκε από τον Θεό. Αυτός που πήρε τις υποσχέσεις του Θεού πρόσφερε το μονάκριβο γιό του, μολονότι τού είχε ειπωθεί: Από τον Ισαάκ θα προέλθουν οι απόγονοί σου. Ο Αβραάμ σκέφτηκε πως ο Θεός μπορούσε και τους νεκρούς να ζωντανέψει· μπορούμε,λοιπόν, να πούμε πως στην ουσία ο Αβραάμ τον πήρε πίσω από τους νεκρούς. Με την πίστη ο Ισαάκ έδωσε στον Ιακώβ και στον Ησαύ τις ευλογίες του, οι οποίες αναφέρονται στις υποσχέσεις που θα εκπληρώνονταν. Με την πίστη ο Ιακώβ, όταν πέθαινε, ευλόγησε και τους δύο γιούς του Ιωσήφ και προσκύνησε τον Θεό, ακουμπώντας στην άκρη του μπαστουνιού του. Επειδή πίστευε ο Ιωσήφ, όταν πέθαινε, μίλησε για την έξοδο των Ισραηλιτών κι έδωσε εντολές για τα οστά του. Με την πίστη οι γονείς του Μωυσή τον έκρυβαν για τρεις μήνες μετά την γέννησή του· είδαν ότι το βρέφος ήταν πολύ χαριτωμένο, και δεν φοβήθηκαν την διαταγή του βασιλιά. Με την πίστη ο Μωυσής, όταν πια μεγάλωσε, αρνήθηκε να ονομάζεται γιός της κόρης του Φαραώ· προτίμησε να υποφέρει μαζί με τον λαό του Θεού, παρά ν’ απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή. Θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον εξευτελισμό, σαν εκείνον που υπέφερε ο Χριστός, γιατί απέβλεπε στην ανταπόδοση. Με την πίστη εγκατέλειψε την Αίγυπτο, χωρίς να φοβηθεί την οργή του βασιλιά, γιατί παρέμενε σταθερός στην πίστη του στον αόρατο Θεό σαν να τον έβλεπε. Με την πίστη γιόρτασε το Πάσχα και ράντισε με αίμα, για να μη θίξει ο εξολοθρευτής άγγελος τα πρωτότοκα παιδιά των Εβραίων. Με την πίστη πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα σαν να ήταν στεριά, ενώ οι Αιγύπτιοι, όταν προσπάθησαν, καταποντίστηκαν. Με την πίστη έπεσαν τα τείχη της Ιεριχούς, αφού για επτά μέρες οι Ισραηλίτες βάδιζαν τριγύρω τους. Με την πίστη η πόρνη Ραάβ δεν χάθηκε μαζί με τους απίστους, επειδή είχε δεχτεί φιλικά τους κατασκόπους.
Χρειάζεται να συνεχίσω; Δεν θα με πάρει ο χρόνος να διηγηθώ για τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ και τους προφήτες. Με την πίστη κατατρόπωσαν βασίλεια, επέβαλαν το δίκαιο, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβησαν την δύναμητης φωτιάς, διέφυγαν την σφαγή, έγιναν από αδύνατοι ισχυροί, αναδείχτηκαν ήρωες στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή εχθρικά στρατεύματα, γυναίκες ξαναπήραν πίσω στην ζωή τους ανθρώπους τους, κι άλλοι βασανίστηκαν ως τον θάνατο, χωρίς να δεχτούν την απελευθέρωσή τους, γιατί πίστευαν ότι μπορούσαν ν’ αναστηθούν σε μία καλύτερη ζωή. Άλλοι δοκίμασαν εξευτελισμούς και μαστιγώσεις, ακόμη και δεσμά και φυλακίσεις, λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν δοκιμασίες, θανατώθηκαν με μάχαιρα, περιπλανήθηκαν ντυμένοι με προβιές και κατσικίσια δέρματα, έζησαν σε στερήσεις, υπέφεραν καταπιέσεις, θλίψεις και κακουχίες, ο κόσμος δεν ήταν άξιος να έχει τέτοιους ανθρώπους, πλανήθηκαν σε ερημιές και βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης. Όλοι οι παραπάνω, παρά την καλή μαρτυρία της πίστης τους, δεν πήραν ό,τι τους υποσχέθηκε ο Θεός, ο Οποίος είχε προβλέψει κάτι καλύτερο για μας, έτσι ώστε να μη φτάσουν εκείνοι στην τελειότητα χωρίς εμάς» (Προς Εβραίους ια΄). Αυτή η αναφορά καθιστά αναπολόγητους τους Ισραηλίτες που δεν πίστεψαν στον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και ενισχύει όσους έχουν αγαθή προαίρεση να εμπιστευθούν τον Κύριο Ιησού. Εκείνοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης έδειξαν εμπιστοσύνη στον Θεό για την επίγεια ζωή και την πατρίδα τους.
Οι άγιοι της Καινής Διαθήκης έχοντας τις αποδείξεις, ότι ο Θεός πραγματοποιεί όσα υπόσχεται, εμπιστεύονται τον Κύριο Ιησού Χριστό, που θα τους οδηγήσει στην αιώνια πατρίδα, την βασιλεία του Θεού Πατέρα.
Διαβάστε ακόμη: Πίστη: Δώρο και απαίτηση (Α’) – Κιβωτός της Ορθοδοξίας (ikivotos.gr)
