Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα, ομότιμου καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θράκης
Το φαινόμενο των καταλήψεων βρίσκεται σε έξαρση αυτή την περίοδο. Καταλήψεις πανεπιστημίων και άλλων δημοσίων υπηρεσιών (ακόμη και εκκλησιών!) είναι στην ημερήσια διάταξη.
Οι σημερινές όμως καταλήψεις σε σύγκριση με τις καταλήψεις άλλων εποχών έχουν τρία αξιοπρόσεκτα στοιχεία πρωτοτυπίας: Πρώτον. Γίνονται πια με τη σύμπραξη αλλοδαπών (λαθρομεταναστών ή μη), όπως είδαμε στην πρόσφατη κατάληψη του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δεύτερον. Επεκτείνονται σε χώρους άβατους μέχρι σήμερα στην αναρχική δράση, όπως είναι οι εκκλησίες. Και τρίτον. Έχουν όχι απλώς την ανοχή, αλλά και την απερίφραστη στήριξη της εξουσίας, όπως προκύπτει από σχετικές δηλώσεις κορυφαίων αξιωματούχων.
Αξίζει να θυμηθούμε εδώ τις πρωτάκουστες δηλώσεις του περισπούδαστου ινστρούχτορα του κυβερνώντος κόμματος, κ. Κυρίτση, ο οποίος προτείνει την «κανονικοποίηση» των καταλήψεων! Και βέβαια τις ανάλογες δηλώσεις της αναπληρώτριας υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Σίας Αναγνωστοπούλου, η οποία εισφέρει στη δημόσια ζωή μια πολύτιμη ανακάλυψη: συγκρίνοντας τις καταλήψεις με τη δράση των τζιχαντιστών, τις βρίσκει καλύτερες από εκείνες και γι’ αυτό τις προτιμάει!
Προχωρήστε λοιπόν, παιδιά μας, με τις «ευλογίες» της αρμοδίας καθ’ ύλην υπουργού. Εφ’ όσον δεν σφάζετε, είναι καλοδεχούμενες εν ονόματι της Δημοκρατίας οι πράξεις σας. Δεν έχει και τόση σημασία ότι ρημάζετε τα πάντα στους χώρους των καταλήψεων, καταστρέφοντας τη δημόσια ή άλλη περιουσία. Ούτε ότι μπαίνετε με προκλητική αναίδεια στις εκκλησίες διακόπτοντας ιεροτελεστίες ή γράφοντας σατανιστικά ή άλλα συνθήματα στις εικόνες και στους τοίχους των ναών.
Προχωρήστε λοιπόν, παιδιά μας, με τις «ευλογίες» της αρμοδίας καθ’ ύλην υπουργού. Εφ’ όσον δεν σφάζετε, είναι καλοδεχούμενες εν ονόματι της Δημοκρατίας οι πράξεις σας
Θα ώφειλε όμως να γνωρίζει η κ. Αναγνωστοπούλου, πριν «ευλογήσει» τα πνευματικά της τέκνα, ότι όλες οι σχετικές «αγαθοεργίες» τους, τις οποίες επικροτεί, συνιστούν πράξεις «βιασμού» της Δημοκρατίας. Η Δημοκρατία είναι διάλογος και σεβασμός στη γνώμη ή στα πιστεύματα των άλλων. Και οι καταλήψεις δεν είναι μορφές διαλόγου, αλλά κατ’ εξοχήν πράξεις επιβολής: «Ή μου ικανοποιείς αυτό το αίτημα ή μπαίνω μέσα και σε αιχμαλωτίζω στις διαθέσεις μου». Και γνωρίζουμε από τις μέχρι τώρα εμπειρίες ποιες είναι οι διαθέσεις των καταληψιών. Εκτός εάν η κ. Αναγνωστοπούλου έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι οι αποδέκτες της «ευλογίας» της επίδοξοι καταληψίες εφ’ εξής θα προβαίνουν στις καταλήψεις για να κάνουν… αγιασμό.
Εφ’ όσον λοιπόν οι καταλήψεις αναιρούν το βασικότερο στοιχείο της Δημοκρατίας, που είναι η κάθε είδους ελευθερία, αποτελούν φαινόμενα εκφασισμού της κοινωνίας. Και ο φασισμός, όπως επίσης θα ώφειλε να γνωρίζει η καλή υπουργός μας, πριν προβεί στις επιπόλαιες δηλώσεις της, δεν υπόκειται σε διαβάθμιση. Δεν υπάρχει δηλαδή καλός ή κακός φασισμός. Ούτε φασισμός καλύτερος ή χειρότερος από τον άλλον. Όλες οι μορφές ή αποχρώσεις του φασισμού είναι το ίδιο απεχθείς. Μοιάζουν με έναν βρυκόλακα, ο οποίος για να συντηρηθεί πίνει το πολυτιμότερο στοιχείο ενός ζωντανού οργανισμού: το αίμα του. Και «αίμα» της Δημοκρατίας, που την κρατάει ζωντανή, για να την απολαμβάνουν οι πολίτες, είναι η ελευθερία. Αυτό λοιπόν το «αίμα» πίνει ο «βρυκόλακας» του φασισμού, τις υποδείξεις του οποίου ακολουθούν πιστά οι «δρακουλεμένοι» σε αυτόν καταληψίες. Βέβαια, η καλή μας κ. Σία, που συμπληρώνει διά του ονόματός της την Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης «Τσίπρας, Πολάκης, Φίλης και Σία», η οποία έχει αναλάβει την «εργολαβία» της διάλυσης του κράτους και της εξαφάνισης του έθνους, σύμφωνα με το γνωστό αναρχικό πρότυπο «No borders, no state, no nation» («Όχι σύνορα, όχι κράτος, όχι έθνος»), βλέπει μόνο το αίμα που πίνουν οι «βρυκόλακες» του ισλαμικού φασισμού, δηλαδή οι τζιχαντιστές. Δεν έχει ούτε όραση ούτε όσφρηση για να αντιληφθεί το άλλο «αίμα», που «πίνουν» με τις «ευλογίες» της οι καταληψίες. Γι’ αυτό και εκπλήσσει την ελληνική κοινωνία με τις άκριτες συγκρίσεις και επιλογές της.
Και κάτι ακόμη, που προφανώς διαφεύγει της σπουδαίας αυτής υπουργού μας. Το «τέρας του ναζισμού» μόλις ανήλθε στην εξουσία, πριν καταφύγει στα κρεματόρια και στις άλλες μορφές της εγκληματικής του δράσης, φρόντισε προηγουμένως να στραγγαλίσει κάθε μορφή ελευθερίας. Η ρίψη στην πυρά όλων των βιβλίων που υμνούσαν την ελευθερία ήταν απλώς το προανάκρουσμα όσων ακολούθησαν τους πρώτους «βρυχηθμούς» του «τέρατος».
Δικαιώθηκαν έτσι όλες εκείνες οι τίμιες και γενναίες φωνές που αντιστάθηκαν στον ναζισμό (ανάμεσα σε αυτές ξεχωρίζει η καθαρή και δυνατή φωνή του διαπρεπούς Γερμανού νομικού Kelsen), που έλεγαν προφητικά ότι «όποιος καίει ενοχλητικά για αυτόν βιβλία δεν έχει κανέναν δισταγμό να κάψει στο τέλος και ανθρώπους». Και για να παραφράσω τη σοφή αυτή ρήση, πρέπει να πω στην Ηγερία Μούσα των καταληψιών, εκλεκτή μας υπουργό κ. Σία, ότι όποιος δεν σέβεται τις αξίες και τα ιερά μιας κοινωνίας δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να απαλλοτριώσει, εάν το βολέψει η συγκυρία, την υψίστη, μετά τον Θεό, αξία στον κόσμο: την ανθρώπινη ζωή. Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι οι κάθε είδους «βρυκόλακες» οδηγούνται στις κινήσεις τους από την «οσμή» του «αίματος», που το επιλέγουν με τα δικά τους κριτήρια. Και είναι αφελές να προσπαθεί κάποιος να τους υποδείξει ποιον από αυτούς τους πολλούς προσφερόμενους «εκλεκτούς χυμούς», κατά τον Γκαίτε, πρέπει να προτιμήσουν.
Εάν λοιπόν δεν μπορεί ένας υπουργός να αποτρέψει την «αφαίμαξη» της Δημοκρατίας από τους ποικιλώνυμους «βρυκόλακες» που την απειλούν, ας μη διευκολύνει ή ας μην «ευλογεί» τουλάχιστον την πρόσβασή τους στην πηγή του «αίματος» αυτής.
