Της Σοφίας Χρήστου
Φροντίζει με πολλή αγάπη όλα τα αδέσποτα ζώα που εγκαταλείπουν οι άνθρωποι στον προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής Παμμεγίστων Ταξιαρχών της Λέσβου, όπου ιερουργεί, προσφέροντας έτσι σπουδαίο έργο και αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση.
Ο λόγος για τον ιερέα Χρήστο Τσιτμηδέλλη, ο οποίος έχει αγκαλιάσει όλα τα τετράποδα (σκυλιά και γάτες) της περιοχής και φροντίζει για τη στέγη, την τροφή και, γενικότερα, τη φροντίδα τους.
«Κάθε άνθρωπος έχει χρέος και καθήκον να κάνει τα αυτονόητα. Ο άνθρωπος πρέπει να αγαπάει τον Θεό και τους συνανθρώπους του και την υπόλοιπη αγάπη να τη διαθέτει στη φύση και τα ζώα», λέει.
«Δεν νοείται να είσαι Χριστιανός και να μην αγαπάς τα ζώα», τονίζει και φανερά προβληματισμένος συμπληρώνει ότι δεν ευθύνεται η οικονομική κρίση για την εγκατάλειψη των ζώων, αλλά «είναι θέμα ανθρωπιάς. Δεν μπορείς να αφήνεις ένα ζώο απροστάτευτο. Το ζώο δεν έχει έξοδα».
Δεν νοείται να είσαι Χριστιανός και να μην αγαπάς τα ζώα
Όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει, ο ελληνικός λαός δεν είναι φιλόζωος. «Η προστασία των ζώων είναι πολιτισμός. Είναι θέμα παιδείας… Από μικρός ο άνθρωπος πρέπει να εκπαιδεύεται από τους γονείς του να έχει σωστή συμπεριφορά απέναντι στα απροστάτευτα ζώα. Βλέπεις παιδιά -και όχι μόνο- με αεροβόλα να χτυπούν γάτες, σκύλους και να το θεωρούν παιχνίδι. Δεν φέρονται σωστά».
Ο ιερέας δεν παραλείπει, ωστόσο, να αναφερθεί και στην κακοποίηση των ζώων από κτηνοβάτες σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης. «Βλέπεις και στο εξωτερικό, π.χ. στη Γερμανία και την Ολλανδία, που φιλοζωικά σωματεία χρησιμοποιούν τα ζώα για κτηνοβασία. Τα βασανίζουν! Άλλος λίγο, άλλο πιο πολύ».
«Τα αγαπητά και αξιόλογα αυτά πλάσματα δίνουν απεριόριστη αγάπη. Δεν εγκαταλείπουν ποτέ τα αφεντικά τους, ενώ το αντίθετο γίνεται πολύ συχνά. Έχω προβληματιστεί πολύ. Δεν μπορείς να εγκαταλείπεις ένα γερασμένο ζώο. Είναι ανεύθυνοι αυτοί που το πράττουν. Είναι σαν να εγκαταλείπεις τη μητέρα σου στα γηρατειά, επειδή δεν την έχεις πια ανάγκη! Καταντήσαμε απάνθρωποι, δυστυχώς».
Ο ιερέας αντιδρά στα απαράδεκτα αυτά φαινόμενα ζητώντας παραδειγματισμό και τιμωρία από την κοινωνία και τη Δικαιοσύνη.
«Η Δικαιοσύνη επίσης είναι άδικη. Ο εισαγγελέας πρέπει να παίρνει σωστή θέση. Η Πολιτεία πρέπει να δείξει ευαισθησία στο συγκεκριμένο θέμα, να προστατεύσει τα ζώα. Ο Θεός του ζώου είναι το κράτος και ο άνθρωπος», λέει χαρακτηριστικά.
«Δυστυχώς, δεν υπάρχει μέριμνα ούτε από τον δήμο. Δεν έχει πάρει σοβαρά το θέμα. Η Ε.Ε. έδωσε στον δήμο χρήματα για αυτόν τον σκοπό και δεν βρέθηκε ένας εισαγγελέας να δει αν αξιοποιήθηκαν εκεί όπου έπρεπε. Είναι αξιόποινη πράξη», συνεχίζει ο ίδιος.
«Το αποτέλεσμα είναι να βρω πολλές φορές τον μπελά μου», αναφέρει.
Σε όσους του λένε: «Δίνεις τόσα χρήματα για ζώα, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε», αυτός λέει ότι «είναι ιερό καθήκον. Ως κληρικός βοηθάω και τον συνάνθρωπο, αλλά και τα ζώα, όποιον έχει ανάγκη. Έχουμε χρήματα στο Φιλόπτωχο και βοηθάμε τους ανθρώπους της ενορίας μας, όμως ο Θεός δεν έπλασε μόνο τον άνθρωπο, αλλά όλο το ζωικό βασίλειο».
«Έρχονται πολλοί προσκυνητές στη Μυτιλήνη. Τα ζώα τους ακολουθούν μέχρι τη Μονή. Κανένας, όμως, δεν φρόντισε να τα επιστρέψει στον χώρο όπου ήταν και τα εγκαταλείπουν εδώ. Καμία Φιλοζωική κ.λπ. δεν ήρθε να τα πάρει. Είναι αμαρτία να έρχεσαι στον άγιο να προσκυνήσεις και να τα αφήνεις εδώ. Πήγαινέ το στον χώρο του…», λέει συνεχίζοντας.
Ο π. Χρήστος προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους προσκυνητές μιλώντας τους για τα δικαιώματα που έχουν κι αυτά τα δημιουργήματα του Θεού και για τα εγκλήματα που οι άνθρωποι κάνουν εις βάρος τους.
«Εμένα η ιερατική μου συνείδηση και η ευαισθησία που έχω από πολύ μικρό παιδί στα ζώα -κατάγομαι από αγροτική οικογένεια- αυτό μου λένε να κάνω. Σε αυτή την προσπάθεια συμπαραστάτες έχω μόνο δυο-τρεις εθελοντές. Πολλές φορές δίνω χρήματα από την τσέπη μου. Τις προάλλες έφερα κτηνίατρο και για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη έδωσα 820 ευρώ. Όμως, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Αν συνέβαλε στον δήμο ο καθένας με 4-5 ευρώ από το υστέρημά του, όλα θα ήταν καλύτερα…».
Το πρόγραμμα του συγκεκριμένου ιερέα είναι καθημερινά γεμάτο. Δεν περιορίζει τα ζώα σε κλουβιά, αλλά μεριμνά ώστε να έχουν νερό, τροφή, στέγη και, φυσικά, πολλή αγάπη.
«Όταν ξυπνάω το πρωί κάνω την Ακολουθία, λειτουργώ κανονικά. Πάντα έχουν προτεραιότητα τα εκκλησιαστικά μου καθήκοντα. Όταν έχω χρόνο θα τα ποτίσω, θα τα ταΐσω, θα τους δώσω τα φάρμακά τους κ.λπ. Η ματιά τους σου φέρνει γαλήνη, ηρεμία».
Προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να ζουν ευτυχισμένα.
«Τα ταΐζω καλά», συμπληρώνει, «για να κοιμούνται ήσυχα. Κάνω γενικά ό,τι μπορώ γιατί τα αγαπώ. Από εμάς περιμένουν την αγάπη και την προστασία και, όπως ο Θεός μας αγαπά και μας προστατεύει, το ίδιο πρέπει και εμείς να κάνουμε στους ανθρώπους και στα αθώα αυτά πλάσματά του. Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι οι άγιοι είχαν συντροφιά ένα ζώο, π.χ. ο Άγιος Γεράσιμος, ο Άγιος Βλάσιος κ.ά.».
Είναι εχθρικά, όμως, τα ζώα; «Γενικά, τα ζώα τα κάνει ο άνθρωπος εχθρικά. Κανένα ζώο ο Θεός δεν το έπλασε εχθρικό προς τον άνθρωπο», λέει και ζητά να παραδειγματιστούν οι «άνθρωποι» που προβαίνουν σε βίαιες πράξεις.
«Δυστυχώς, οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για ό,τι κακό συμβαίνει στον άνθρωπο, τα ζώα και τη φύση. Οι άνθρωποι που παραβιάζουν τους νόμους πρέπει να τιμωρούνται και όχι τα ζώα, που δεν φταίνε σε τίποτα!».
Κλείνοντας, ο π. Χρήστος στέλνει το δικό του μήνυμα: «Ο Θεός να μας φωτίσει να είμαστε όλοι φιλάνθρωποι και φιλόζωοι. Το έχει ανάγκη η κοινωνία μας!».
