“Ο Καλός Σαμαρείτης”. Έτσι τον είχε χαρακτηρίσει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες τον παπά-Στρατή (Δήμου) εφημέριο του Ναού Αγίου Γεωργίου Κεραμείων της Ιεράς Μητροπόλεως Μηθύμνης. Κι αυτό για το τεράστιο έργο του, καθώς εδώ και έξη χρόνια, από τότε που είχε δημιουργήσει στη Λέσβο την «Αγκαλιά», μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση, είχε καταφέρει, με τη βοήθεια πολλών εθελοντών, να φροντίσει χιλιάδες κατατρεγμένους, φτωχούς του νησιού αλλά και πρόσφυγες, προσφέροντας τους ένα πιάτο φαΐ, ρούχα, φάρμακα, ένα κρεβάτι να περάσουν τη νύχτα, αλλά και, κυρίως, ένα χαμόγελο στα χείλη και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Ο παπά Στρατής όμως δεν είναι πια κοντά στους έχοντες ανάγκη. Εκοιμήθη την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου, μόλις στα 57 του χρόνια, μετά από μεγάλη μάχη με τον καρκίνο.
Λίγες εβδομάδες πριν το θάνατο του, είχε μιλήσει στην “Κιβωτό της Ορθοδοξίας” και στην Έλενα Τσακίρη για το έργο του τονίζοντας: «Είμαστε οι άνθρωποι της γης εκείνης που θα περιθάλψουν όσους φτάνουν σε αυτή και βρίσκονται σε ανάγκη. Ο Χριστός θα ανταποδώσει σε εμάς αυτό που δώσαμε στους άλλους. Να έχεις πάντα στο μυαλό σου την παραβολή με τον καλό Σαμαρείτη. Η Εκκλησία μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες που ζει η χώρα μας. Η Ελλάδα χάθηκε από τους ίδιους τους Έλληνες, τους πολιτικούς, αλλά και τους ισχυρούς, που επιθυμούσαν μόνο την εξουσία και τα χρήματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, πρεσβεύει την ειρήνη, την αδελφοποίηση των λαών και μπορεί και πρέπει να είναι ανώτερη, να υποδέχεται και να περιθάλπει, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής και θρησκεύματος. Εμείς που είμαστε χριστιανοί ορθόδοξοι πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε».
Η υπόλοιπη συνέντευξη του είχε ως εξής:
Πώς άρχισαν όλα
Ο λαός της Μυτιλήνης έχει ζήσει τον ξεριζωμό και τον διωγμό. Ο παπα-Στρατής, ως Μικρασιάτης τρίτης γενιάς γνώριζε καλά πώς είναι να σε διώχνουν από τον τόπο σου. Η Λέσβος τα τελευταία χρόνια έχει γίνει «πέρασμα» για εκατοντάδες μετανάστες, ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά. Όλα ξεκίνησαν μια μέρα που ο παπα-Στρατής βρέθηκε με ένα 50ευρω στην τσέπη του. Ένα κλάμα μωρού στο ιατρικό κέντρο της περιοχής, πεινασμένοι άνθρωποι μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλονής και εξαθλιωμένα παιδιά να κείτονται στην παραλία ήταν αρκετά για να ευαισθητοποιήσουν την τοπική κοινωνία, η οποία κατέφυγε στην Εκκλησία. «Πήγα και πήρα κάποια τρόφιμα για τους ανθρώπους με τα ξένα χρήματα. Την επόμενη μέρα έγινε πάλι το ίδιο. Δεν ξεκίνησα εγώ τίποτα. Αυτό με βρήκε και το υποδέχτηκα και το υπηρετώ όσο μπορώ», αναφέρει για το πώς ξεκίνησαν όλα.
Η ΜΚΟ «Αγκαλιά» συνεργάζεται με τη ΜΚΟ της Αρχιεπισκοπής Αθηνών «Αποστολή», ενώ και άλλες οργανώσεις έχουν δείξει έμπρακτα την υποστήριξή τους, όπως οι «Γιατροί του Κόσμου» και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, που βρίσκονται σε συνεχή επαφή και τροφοδοτούν την «Αγκαλιά». Τους τελευταίους μήνες εκατοντάδες μετανάστες έχουν φτάσει στη Λέσβο. Πριν από μερικές μέρες η ΜΚΟ κλήθηκε να περιθάλψει μέσα σε ένα βράδυ παραπάνω από 300 άτομα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρεσβεύει την ειρήνη, την αδελφοποίηση των λαών και μπορεί και πρέπει να είναι ανώτερη, να υποδέχεται και να περιθάλπει, ανεξαρτήτως φύλου, φυλής και θρησκεύματος
Ο αεικίνητος ιερέας της Καλλονής δεν δέχεται ότι ο ίδιος είναι η ψυχή τους εγχειρήματος. Η τοπική κοινωνία για αυτόν είναι που έχει σηκώσει το «βάρος» και ενισχύει με ό,τι έχει και δεν έχει την οργάνωση. «Ο λαός της Μυτιλήνης είναι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι. Στο νησί πολλοί είχαν ασχοληθεί με τον τομέα της οικοδομής, τον πρώτο που χτύπησε η κρίση. Πλέον, υπάρχει τεράστια ανεργία. Άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν ούτε για το φαγητό τους. Καταστήματα κλείνουν. Εμείς βρισκόμαστε κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους. Έρχονται συνέχεια σε εμάς ζητώντας βοήθεια και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να απαλύνουμε τον πόνο τους. Τους δίνουμε φάρμακα, τρόφιμα, μερικές φορές πληρώνουμε ακόμα και το ενοίκιο, για να μη βρεθούν στον δρόμο. Χάρη στη συμβολή της ΜΚΟ της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, αλλά και των “Γιατρών του Κόσμου” έχουμε μοιράσει παραπάνω από 70 τόνους τροφίμων στον πληθυσμό της Λέσβου».
«Στους ανθρώπους που βοηθάμε μιλάμε για αγάπη και ειρηνική συνύπαρξη»
Η καθημερινότητα του παπα-Στρατή είναι σκληρή. Κάθε μέρα «οργώνει» την περιοχή και είναι σε συνεχή επαφή με το Αστυνομικό Τμήμα και το Ιατρικό Κέντρο της Καλλονής. Απλοί άνθρωποι φτάνουν κάθε μέρα στην πόρτα της ΜΚΟ ζητώντας βοήθεια. Τους τελευταίους μήνες έχει βοηθήσει παραπάνω από 6.500 άτομα. Κάποιες μέρες τα μέλη της οργάνωσης δεν κοιμούνται καθόλου. Είναι από το πρωί όρθιοι και, αν έχουν ενημέρωση από το Λιμενικό για περιπολίες το βράδυ, περιμένουν από τις Αρχές να επιστρέψουν και να περιθάλψουν τους μετανάστες που έχουν βρει στους δρόμους. Στους μετανάστες που καταφθάνουν δίνεται ένα πιάτο φαΐ, ένα στρώμα για να κοιμηθούν και στη συνέχεια φεύγουν με το λεωφορείο για Αθήνα.
«Δεν μας ενδιαφέρει μόνο η φιλανθρωπία. Δεν πετάμε απλώς ένα τοστ στους ανθρώπους που έρχονται εδώ. Τους μιλάμε, προσπαθούμε να αναδείξουμε το θρησκευτικό συναίσθημα με την έννοια της αγάπης και της συνύπαρξης», εξηγεί ο πατήρ Στρατής. Και δεν διστάζει να εξετάσει το θέμα διεθνώς στις δηλώσεις του. «Η κατάσταση που επικρατεί με την τρομοκρατία, με τρομοκρατικές οργανώσεις όπως το ISIS, είναι ουσιαστικά η επιβολή μεγάλων και ισχυρών, που οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μέσω του θρησκευτικού φανατισμού στον ξεριζωμό, παιδιά στην προσφυγιά και μανάδες που αναγκάζονται να θάψουν τα βρέφη τους. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ακολουθεί αυτό τον δρόμο. Η ειρήνη είναι στόχος για εμάς και, αφού δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να τον πετύχουμε, αρκούμαστε στο να χαρίσουμε ένα χαμόγελο σε έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως θρησκείας και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον».
Δεν μας ενδιαφέρει μόνο η φιλανθρωπία. Δεν πετάμε απλώς ένα τοστ στους ανθρώπους που έρχονται εδώ. Τους μιλάμε, προσπαθούμε να αναδείξουμε το θρησκευτικό συναίσθημα με την έννοια της αγάπης και της συνύπαρξης
Ο πατήρ Στρατής έγινε ιερωμένος στα 22 του χρόνια. «Από πολύ νωρίς βρέθηκα μπροστά στη φτώχεια και την εξαθλίωση συνανθρώπων μου και πάντα βοηθούσα με όποιον τρόπο μπορούσα. Η “Αγκαλιά” ήταν κάτι που με βρήκε και είναι πιο μεγάλο από μένα. Το όνειρό μου αυτή τη στιγμή είναι να ξυπνήσω ένα πρωί και να κατέβω στην παραλία της Καλλονής να χαζέψω τη θέα, χωρίς να ακούω το κλάμα και τον σπαραγμό εξαθλιωμένων προσφύγων. Όχι γιατί δεν θα έχουμε μεταφέρει το πρόβλημα σε άλλο νησί, αλλά γιατί θα το έχουμε λύσει».
Δείτε ακόμη το βίντεο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, με θέμα το έργο του γλυκύτατου αυτού ιερέα που πλέον βρίσκεται στην αγκαλιά του Θεού:
